Zakątek myśli.

Mel · Gość

-Wrócę... a teraz wybacz... wiedz, że zawsze będziesz w mym sercu-liznąl ją w bok pyska i... wybiegł.

Alliance

Spuściłam jedynie wzrok, po czym przylgnęłam do ziemi.
- Ty również... - szepnęłam jedynie, jednak wiedziałam, że tego nie usłyszy.
Zamknęłam oczy, oddając się rozmyślaniom.

Britney

Wbiegła tanecznym krokiem, z wielkim uśmiechem na pysku. Zobaczyła Yuki, ale widząc iż nie jest w nie najlepszym humorze postanowiła siedzieć cicho. Wyciągnęła jedną miętówkę i łapczywie wpakowała ją sobie do ust. Usiadła i co chwilę mlaskała.

Alliance

Z zamyślań wyrwało mnie mlaskanie. Mimo wszystko leżałam jak kłoda. Po chwili zaczęło mnie to irytować. Nagle skoczyłam na równe nogi, warcząc pod nosem. Nie ma to jak przerwać komuś rozmyślania, no na prawdę. Wskoczyłam na drzewo, wklokąc za sobą miśka.

Britney

Widząc reakcję Yuki zniżyła łebek i wypluła miętówkę. Zasypała ją śniegiem. - Przepraszam, nie chciałam Ci przeszkodzić. - Szepnęła cicho. Odeszło trochę w bok, po czym legła. Owinęła się ogonem i przymrużyła oczy.

WhoCares

Przyszedł powolnym krokiem. Nieśpieszno, ale z gracją. Rozejrzał się po lokalizacji, do której trafił i powolotku osunął się na trawę...
Ach... Zimno... Pomyślał. A może sobie jakiś szaliczek sprawić?A po co? W końcu i tak przyjdzie wiosna i co z nim zrobisz? Schowam do legowiska... A masz legowisko? A kogo to obchodzi...? Kontynuował swoją wewnętrzną dysputę.

Alliance

Poruszyłam uszami, gdy nowy wilk pojawił się w Zakątku Myśli. Zmrużyłam ślepka. Nie byłam w humorze. Oparłam łeb o łapki, patrząc ślepo przed siebie. Ogon, a właściwie jego końcówka, ruszał się w tę i we wtę.

Ray

Radosnym krokiem praktycznie wleciał tu niczym torpeda. Stawiał łapy na tyle lekko, że nie można było go usłyszeć a On sam czuł się jakby unosił się w powietrzu. Idealny nastrój, wspaniały humor i odwiedził właśnie ten najcichszy chyba zakątek w krainie. Jaskrawe, roześmiane tęczówki, którymi zwykle wprawiał w stan zauroczenia swoich towarzyszy wodził po krajobrazie, który obecnie malował mu się przed oczami. W łapach miał kilka niezwykłych kwiatów, które aż raziły fiołkowym kolorem a ich zapach roznosił się w sporym kręgu. Przystanął przy jakimś krzewie wpatrując się w niebo.

Alliance

Poczułam mocną woń znanego mi wilka. Spojrzałam w dół, by się upewnić kto to taki. Gdy ujrzałam różowego kumpla rzuciłam się z drzewa wprost na niego z dzikim okrzykiem.
- RAY!!! - pisnęłam z niemałym uśmiechem, stojąc nad nim.

Britney

Popatrzyła na Yuki i Ray'a. Gdzieś widziała już tego wilka i wyszczerzyła się. Jednak była pewna, że teraz nikt z nich nie będzie miał czasu dla niej. Leniwie się podniosła i wybiegła machając energicznie ogonem.

Ray

Wpatrzony w białe, puszyste obłoczki został dosłownie oszołomiony. Świat mu zawirował a On padł wbity w ziemię aż uniósł się kurz, do tego chcąc coś powiedzieć machinalnie zwalony z nóg i wbity w glebę przyciął sobie język. Po chwili go wciągnął z grymasem i obrócił pysk w bok. Kto inny mógł to być? Yuki! - Ałaaa...- jęknął jedynie na jej okrzyk i choć na razie nie pokazał po sobie tego to już teraz nie posiadał się ze szczęścia, ze ją widzi. Strzepnął łbem i już z uśmiechem od ucha do ucha wpatrując się w Yuki dodał radośnie. - To nikt inny jak Yuki! - przeciągnął jej imię po chwili unosząc brew do góry - Ty sobie nie pozwalaj...złaź! - potrząsnął grzbietem wstając.

Omega

Omega położyła się i zobaczyła jakiegoś wilka. Nie znała go. Bardo chciała poznać kogoś nowego. Pomachała ogonem i usiadła. Zawyła jeden raz na znak radości. Nagle ogarnęło ją coś co spowodowało, że chciała skakać bawić się i robić wiele zabawnych rzeczy. Podeszła trochę bliżej nieznajomego wilka. Po chwili zrobiła się senna. Skuliła się i usnęła.

Alliance

- Wyybacz! - zaśmiałam się, pierwszy raz od odejścia Mel'a.
Zaczęłam energicznie machać ogonem na boki. Położyłam się niedaleko Ray'a, kładąc łeb między przednie łapki. Wstałam za chwilę i popatrzyłam na Raya.
- Ja się już zmywam. Mam coś do załatwienia za krainą. G-bye~! - uśmiechnęłam się na pożegnanie i oddaliłam się biegiem.

Ray

- Cya! - krzyknął jeszcze z uśmiechem za Yuki po czym ramiona mu opadł tak samo jak on bezwładnie na ziemie. Cała euforia prysnęła a On sam był zły i zawiedziony, że spotkanie z wilczycą trwało aż tak krótko. No nic później ją gdzieś złapie. Położył uszy po sobie a grzywka zakryła mu różowe ślepia i tak leżał, o!

Luckie

Powolnym krokiem przechodziła przez te tereny, wlokąc za sobą najwierniejszego przyjaciela swój ogon!. Przypadkowo natrafiła na to miejsce. Widząc wiele wilków nawet się nie poruszyła. Ah... ten jej chłodny charakter.

Lydia

Zwabiły ją w to miejsce dochodzące z oddali głosy, śmiechy. Podeszła bliżej i zobaczyła wiele wilków. Na jej pysku zagościł uśmiech. Pomyślała, że wreszcie będzie miała z kim porozmawiać. Chciałaby poznać kogoś nowego, ponieważ praktycznie, mimo niekrótkiego czasu jej pobytu tutaj, była nadal obca.

Omega

Omega zobaczyła wilka i chociaż go nie znała podeszła bliżej. -Hej. - zawołała. Na jej pyszczku zrobił się uśmiech. Podniosła uszy. Myślała, że słyszy jeszcze kogoś.

Flame

Wbiegł na tereny Doliny Marzeń. Mruknął coś pod nosem, padł na ziemię i zaczął dyszeć. Przebiegł przecież prawie całą krainę. Spojrzał na obecne wilki do góry nogami. Zebrawszy sie usiadł.

Omega

Omega podeszła do Briana. Popatrzała na niego. - Hej. -powiedziała wilczyca, a przy tym uśmiechając się.

Flame

- Witam, Brian. - przedstawił się i wyciągnął łapę w geście powitania. Wszak wilczyca była jeszcze szczeniakiem tak więc Brian pochylił się lekko witając ją z uśmiechem.