Zakątek myśli.

Yumi

Odwróciła się słysząc czyiś głos. Potem spojrzała na Abaddona. Był chyba... zamyślony. Uśmiechnęła się miło.
-Oczywiście - Powiedziała nadal z uśmiechem na pyszczku.
-Jestem Yumi - Odrzekła. - A ty?

//z.w idę z psem//

Misis

-Misis- Odpoweidziała z uśmiechem na puszczku. Po czym zapytała:
-O czym tak rozmawiacie?

Yumi

-A o różnych sprawach... - Przyznała. Póki Abaddon był zamyślony nie wiedziała co powiedzieć może, a czego nie..
-A co tu robisz sama? - Zapytała, żeby na jakiś czas, póki Ab się nie "zbudzi" zmienić temat

Mika Cullen

Wbiegła na polanę i zatrzymała się wbijając pazury w ziemię.Jak zwykle przesadziła z szybkością.Cóż za piękne miejsce.Teraz już nie śpiesznie przechadzała się po polanie.Zauważyła dwie inne wilczyce w tym swoją przyjaciółkę,ale nie podeszła do niej,bo tak była zajęta.

Yumi

Słysząc, że ktoś jest nie daleko odwróciła wzrok z Abaddona na kogo?
Mikę! Wilczycę, którą jakiś dłuuuuuuugi czas temu oprowadzała po krainie.
-Hej Mika!! - Krzyknęła z daleka radośnie.

Aderwana

Aderwana przybiegła całą zdyszana i trochę się paląca. Naglę z wielkim hukiem upadła. - Pożar w polanie pełnej kwiatów - powiedziała. Później zemdlała, a jej futro zaczęło się coraz mocniej palić.

Yumi

-Aderwana! - Krzyknęła wystraszona.
-Szybko! Szybko! Wodyyy!!! - Krzyczała i podbiegła do jeziorka. Dużo to dało. Zapała Aderwanę za kark i przeciągnęła ją do rzeki. Żeby płomienie z jej futra zgasły.
-Aderwana... Co się stało? Powiedz co się stało?! - Pytała...

Aderwana

- Łąka pełna kwiatów się pali - powiedziała do Yumi. Aderwana patrzała na wilczycę. - Ja poszłam zobaczyć i płomienie mnie dotknęły - dodała w pewnym momencie.

Yumi

-Chcesz pójść do lecznicy? - Zapytała zaniepokojona co kilka chwil spoglądając na Abaddona i Misis.
-A do tego jak to się stało, że jest pożar? - Zadała kolejne pytanie.

Aderwana

- Nie, trzeba zgasić pożar - powiedziała do Yumi. - Nie wiem jak do tego się stało, po prostu rozmawiałam z Vinciem i zauważyłam dym no to pobiegłam, może ktoś położył butelkę i promienie słońca odbiły na trawę i ją zapaliło - mówiła Aderwana.

Yumi

"Vinciem? Kto to? Nie znam... oO" Pomyślałam
-Ale jak chcesz ten pożar ugasić? - Pytała.

Aderwana

- Vinciego poznałam nie dawno, a pożar można ugasić dużą ilością wody - powiedziała myśląc, że można kogoś poprosić z watahy wody.

//Ja kończę, może jeszcze dziś będę, ale najprawdopodobniej że jutro, pa//

Yumi

"Duża ilość wody, duża ilość wody... hmmm" Myślała co i jak można zrobić.
-Będzie mały problem. Jak? Trzeba by... nie wiem. - Powiedziała

// oka //

Mika Cullen

Mika przysłuchiwała się gorączkowej wymianie zdań między wilzycami.
-Yumi pomogę ci.Choć szybko na tę polanę jakoś się może coś wymyśli tylko trzeba najpierw zobaczć jak duż jest ten cały pożar.-I ruszyła w kierunku polany nie oglądając się za siebie.

Yumi

Nagle Yumi posmutniała. Tak znikąd... niby.
Zastygła w bezruchu... stała wpatrzona w ziemie. Po czym powoli zaczęła iść do Abaddona. Usiadła na przeciwko niego i spuściła łeb w dół. Znowu patrzała na lekko kołyszącą się trawę.
---------------------------------------------------------------------
Potem nic nie mówiąc wstała i poszła sobie do lasu.

Aderwana

Aderwana spojrzała na Yumi. Później wstała i szła chwiejąc się w stronę polany. Wilczyca, była cała poparzona. Szła i nagle upadła, ale po chwili wzięła się w garść i poszła. Aderwany już ty nie było.

Hari

Przydreptał tutaj z małą na grzbiecie, wsłuchując się w szum strumyka i szelest liści rosnącego pośrodku polanki dębu. Zatrzymał się pod nim, powęszył i wtedy wyczuł obecność Yumi. Spojrzał w jej kierunku, jednak zaniechał przywitania się, gdyż była ona najwyraźniej zajęta. Niech sobie w spokoju rozmawiają, nie będę im przeszkadza - pomyślał, po czym spojrzał na Mizu.
- I jak?

Mizu

Uśmiechnęła się do niego gdy na nią spojrzał.
-Jest tu.... inaczej . - Powiedziała.
-Gdzie jesteśmy? - Zapytała rozglądając się. Było to spokojne miejsce, z rzeczką, roślinkami i innymi rzeczami, nie pomijając także innych wilków.
Zeskoczyła z pleców swojego "opiekuna" jak to nazwała Daleka. I spojrzała w dół. Stała na miękkiej, zielonej trawce. Było to przyjemne dla jej małych łapek podłoże.

Hari

- Zakątek myśli - odpowiedział pogodnie, przysiadając na miękkiej, soczyście zielonej trawie. Zawsze podobało mu się to miejsce, chociaż był tu jedynie raz - gdy był jeszcze szczeniakiem. Cieszył się, że może je komuś pokazać. Komuś, kto z pewnością doceni ten wspaniały obszar.
- Podoba Ci się? - zapytał, uśmiechając się serdecznie do małej - zupełnie jak starszy brat.

/Gome, gome... Sklerotyczna zapomniała, że tu przyszli. Cały czas na góry patrzyłam Oo/

Mizu

-Ładnie tuu... - Powiedziała z uśmiechem. Zauważyła, że po jej łapce idzie biedronka. Podniosła łapę.
-Dzień dobry. - Powiedziała chichocząc. A jej nowa koleżanka odleciała.
-Patrz, lubi mnie. - Przyznała zadowolona.
-Lubię przyrodę i rośliny, i zwierzęta.