Zakątek myśli.

Sayona

Przyszła tu żeby odpocząć.Poszła pod drzewo i się położyła.Myśląc o wszystkim.

Hayato

Po dolinie przemieszczało się małe kudłate coś.A co to było? Oczywiści, że Hayato. Spojrzał na wilczycę.- Dżem Dobry pani. -powiedział radośnie i stanął przed nią. Przyglądał jej się kilka minut.

Sayona

-Hej proszę pana-Uśmiechnęła się i po chwili zapytała-Jak się zwiesz?

Hayato

-Jestem Hayato. -powiedział pewnie i usiadł. -A pani jak sie zwie? -zapytał.Oj dzisiejsze szczeniaki szacunku nie mają. A on był jednym z tych,

Sayona

Podeszła do niego i usiadła przy nim.Po chwili powiedziała-Jestem Sayona-Uśmiechnęła się i popatrzyła na niego.

Hayato

- Ładne imie..- stwierdził szczeniak przyglądając się wilczycy. - Ale Pani duuża.- dodał i oblukał ją od samych łap po głowę. Tak dla niego była duża.

Sayona

Zaśmiała się-Twoje też jest ładne-A po chwili dodała z uśmiechem-Nie jestem aż taka duża,a i mam prośbę nie nazywaj mnie Panią bo się czuje stara,po prostu po imieniu mów-Cały czas patrzyła na niego z uśmiechem

Hayato

- Ahh..dziękuje. - powiedział i dumnie wypiął pierś. - Ale chyba aż tak stara nie jest..na pięćdziesiąt lat nie wyglądasz..jeżeli jakiś wilk tylu dożył.- powiedział z uśmiechem.

Sayona

Zaczęła się śmiać i przy okazji go łaskotać-Myślisz że jesteś taki mądry-Przez cały czas się śmiała i łaskotała go

Hayato

-Ja jestem mądry.-powiedział dumnie a tu nagle zaczął się śmiać.Był ciut zarozumiały ale dla niego to nie był problem. Oj tak on miał duuzie łaskotki.

Sayona

-Dlaczego nie możesz podrosnąć,mógłbyś być moim chłopakiem-Stwierdziła i po chwili lekko pacnęła go po plecach-Berek ty gonisz-Znowu zaczęła się śmiać i uciekać

Hayato

Podniósł się i otrzepał. Zaczął ją gonić. Jak na swój wiek był szybki. Po jakimś czasie złapał wilczycę za ogon. - Chyba teraz ty gonisz. A nie urosnąć bo jestem Wiecznym Dzieciakiem.- i kita tera to on biegł.

Sayona

Zaczęła go gonić.A że też jest szybka złapała go za tylną łapę i się obydwoje przewrócili na plecy.Patrzyli w niebo-Patrz tamta chmura przypomina wilka-Powiedziała wskazując na chmurę

Hayato

- Wiilk~! - powiedział radośnie i patrzył na te chmurę. - Patrz a ta wygląda jak wilczyce bijące się o moje zdjęcie~!- zaśmiał się.

Sayona

Śmiała się z jego żartów-Tak.. na pewno o twoje?-Popatrzyła z uśmiechem na niego.Po chwili powiedziała-Raczej wilki bijące się o moje zdjęcie-dodała ze śmiechem

Hayato

- Nie wilczyce bijące się o moje zdjęcie. - Tak on miał swoje zdanie. Nie ważne co inni gadają. Hayato to Hyato. Małe zarozumiałe chodzące coś.

Sayona

Podniosła się i zaczęła targać mu grzywkę-Nie bądź taki mądry-Uśmiechała się i patrzyła na niego jak na najlepszego przyjaciela

Hayato

-II.moja grzywka. Jej dotykam tylko ja i mój fryzjer. - powiedział i ja ogarnął. On też zaczął się śmiać. - Ty masz łaskotki? - zapytał i zaczął ja gilgotać.

Sayona

-Tak i to duże..przestań hahaha-Śmiała się gdy ją łaskotał.A dlatego że ona miała bardzo duże łaskotki nie mogła się podnieść

Hayato

Uśmiechnął się złowieszczo i dorzucił tez łaskotanie ogonem. - I kto kogo ma? -zapytał śmiejąc się. Oj..on to lubił. Dokuczanie innym..to jego zawód.