Zakątek myśli.

Sayona

-Oj niegrzeczny jesteś-dodała a po chwili rzuciła się na niego i poturlali się z górki na dół

Hayato

- Ja? Ale ja jestem grzeczny. - powiedział i uśmiechnął się niewinnie. On jest prawie zawsze grzeczny. - Masz ChupaChupsy? - zapytał.

Sayona

-No a jak i jeszcze gumy do żucia-Popatrzyła z uśmiechem na niego i dała mu lizaka po czym sama wzięła jednego i usiadła na przeciwko jego

Idalia

Hekate wyłoniła się spomiędzy drzew otaczających tę niewielką polankę. Zakątek myśli. Wadera zastanawiała się, dlaczego zawsze tu wraca. Czy to cisza i spokój panujące w tym miejscu czy miłe wspomnienia? Tak, Hek doskonale pamiętała, jak wiele znajomości tu zawarła. Położyła się w cieniu rozłożystego dębu i przeciągnęła leniwie.

Biały Kieł

Kieł przyczłapał się do tej jakby to powiedzieć,leniwej i spokojnej doliny.
Usiadł pod pierwszym lepszym drzewkiem i rozejrzał się po obecnych.
Coś przeleciało mu po myślach.Wlepił wzrok w niebo.
Zamyślił się,patrząc na płynące po niebie plamy..

Idalia

Oparła pysk o przednie łapy i utkwiła spojrzenie w wilku, który przed chwilą tu przybył. Wyglądał na zamyślonego. Hekate nie spostrzegła się nawet, kiedy i ona zagłębiła się w myślach. Myślach o swoim życiu i tej cholernej, wybitnie nudnej krainie.

Biały Kieł

Kieł poczuł na sobie coś pełzającego.Znał to uczucie.Ktoś go obserwował.
Oderwał wzrok od pływających chmur i spojrzał na obserwującą go wilczycę.
-Cześć,Jak ci na Imię ? - Spytał.
Po czym podniósł jakiś kamyk i przerzucał go z łapy do łapy.
Ot tak dla zabicia czasu.

Idalia

Głos wilka sprawił, że ponure myśli odpłynęły, a Hekate momentalnie oprzytomniała.
- Jestem Hekate. A ty? - odparła, wodząc wzrokiem za kamykiem, który nieustannie krążył między łapami Białego Kła. Jedyny ruszający się punkt w okolicy.

Biały Kieł

-Kieł się zwę. - oznajmił Kieł nieco takim jakby znudzonym głosem.
W końcu przerzucanie kamyka się każdemu by znudziło.
Więc wyrzucił kamyk za siebie.
Następnie popatrzył wokół siebie,w poszukiwaniu czegoś do roboty.

Idalia

Widząc zachowanie towarzysza, postanowiła zagadnąć. A nuż urodzi się z tego jakaś ciekawa rozmowa?
- Widzę, że nie tylko mnie ogarnia ta wszechobecna nuda - rzekła, podniósłszy głowę z łap na zwyczajną wysokość. Powiodła wzrokiem za odrzuconym przez Kła kamykiem.

Biały Kieł

-I tu masz rację.Jest wiele dni w których wilk się nudzi,ale ten to już przesada.
Nie ma nikogo z kim można pogadać.Porobić coś.
Po prostu jedna wielka cholerna nuda. -Kieł podsumował i skapnął się że trochę się rozgadał.No nic,spojrzał kątem oka na Hekate.
Jednocześnie nadal czegoś szukając.

Idalia

- Ty przynajmniej możesz się cieszyć, że nuda dopadła cię dopiero dzisiaj - odpowiedziała i zaśmiała się na myśl o sobie samej. Nawet już nie pamiętała, od ilu tygodni snuła się po krainie z kąta w kąt, szukając sobie miejsca i usiłując odgonić nudę. Niestety, to było jak na razie ponad jej możliwości.

Biały Kieł

-Oj mylisz się.Błąkam się po tej krainie zawsze całymi dniami i tylko na godzinę lub pół mogę z kimś pogadać.Więc tak wesoło nie jest. - oznajmił po czym wziął z nudów następny kamień i zaczął z nim robić to co z poprzednim.
Nic innego nie przyszło mu do głowy.

Mareh

Na polanę wielkimi susami wbiegł smok. Z pyska wydobywał mu się raz po raz dziwny skrzek, przypominający trochę gwizd jakiegoś egzotycznego ptaka. Gdy już się znalazł bliżej wilków, zatrzymał się gwałtownie wyczuwając ich obecność. Stanął jak wryty i przyglądał się im przechylając głowę. Wysunął język smakując powietrze wokół siebie.

Idalia

- Więc coś nas łączy. Od miesięcy kraina wieje nudą - mruknęła i znowu zajęła się obserwowaniem, jak Kieł bawi się kamieniem. Dodała po chwili milczenia. - Zawsze możesz nauczyć się żonglować kamykami. Pewnie to by było ciekawsze od zwykłego przerzucania ich z łapy do łapy.
Usłyszawszy tupanie, piski i skrzeki, rozejrzała się zaskoczona. O, smok! Wreszcie coś nowego, tak mało jest ich w krainie!

Biały Kieł

Popatrzał ze zdziwieniem na przybyłego smoka.
-Tiaa.. - powiedział jakoś tak bez przekonania.
Może zacznie zarabiać jako żongler ?
Całkiem ciekawy pomysł.
-Wiesz może i zacznę żonglować a potem będę zarabiał jako żongler.

Valentine

Valentine powoli wdreptała do zakątka myśli, cały czas coś jej się kłębiło w głowie. Nie znała tu nikogo, i nie miała do tego większej chęci. Usiadła i powoli machając ogonem, zamknęła oczy i próbowała uporządkować wszystkie myśli w mózgownicy.

Biały Kieł

Oderwał wzrok od tego na co w tej chwili patrzył.
Żeby spojrzeć na nowo przybyłą wilczycę.
-Zbiera się coraz więcej towarzystwa jak widzę.. - podsumował Kieł.
-Witaj,Kieł się nazywam. - Przywitał wilczycę i pocałował w rekę (xD)

Valentine

/jaką ręke?/

Wilczyca otworzyła jedno oko - Witam - mruknęła pod nosem, i zaczęła patrzeć na wilka spod byka - Ktoś ty jesteś? - zapytała, nie chodziło jej o imie, lecz o bardziej precyzyjne informacje.

Biały Kieł

//przednią łapę może być ? ;P //

-Ja? - powtórzył Kieł zdziwionym głosem.
-Ano,jestem taki sobie wilk. - odpowiedział bez dłuższego namysłu.
Po czym usiadł z powrotem pod drzewem,na kamieniu.
Znowu wziął ten głupi kamyk i zaczął uczyć się żonglować.