Zakątek myśli.

Carly

- W krainie? Mhm. Zaczyna się czas obrad i zebrań, w tym w Watasze Wody. A u nas... Ariana wróciła, ostatnio widziałam się z Amiją i trochę wkurzyłam Waspusia... Ale na szczęście mi wybaczył - przymknęła z zadowoleniem oczy i odrzuciła nieustannie opadającą na jej duże, śmiejące się i niebieskie oczy grzywkę. Jej ogon wciąż majtał na boki, wiatr tańczył walczyka w jej sierści, porywając do tańca także i niebieski jej szalik.

Chris

Kiwnęła lekko łbem.
- Rozumiem... To dużo dobrych rzeczy się wydarzyło. -. mruknęła do niej. Wypuściła powietrze pyskiem i uniosła wzrok na niebo. Promyki słońca przedostawały się przez chmury, co dawało bardzo ładny obraz. Uśmiechnęła się pod nosem.

Carly

Carly kiwnęła głową, nie spuszczając ślepi z tych grubych chmur. - Niedługo spadnie śnieg, jak tak dalej pójdzie - dmuchnęła w grzywkę, machając ogonem na boki. Spojrzała kątem oka na Dianę i jej skrzydła, po czym znów zwróciła wzrok na niebo, z którego powoli zaczęły spadać drobne, lecz ciężkie kropelki deszczu.

Chris

Ciemne chmury zakryły niebo i tak zaczął padać deszcz. Pierw powoli, a potem leciało jak z cebra. Żeby nie zmoknąć Chris schowała się bardziej pod drzewem i usiadła przy samym pniu. Spojrzała na Carly i zwinęła bardziej skrzydła by jej nie uderzyć.
- Mów mi Chris... -. powiedziała nagle, lecz cicho jakby powiedziała do siebie.

Carly

Wilczyca prędko uciekła pod drzewo, patrząc na krople deszczu. Usiadła i przyjrzała się dokładniej... Chris. - Chris... ? - powiedziała z nutką zawodu w głosie. Przywiązała się wielce do Diany, więc do Chris będzie się długo przyzwyczajać...

Chris

Spojrzała znów na Carly.
- Tak, Chris. -. powiedziała cicho i uśmiechnęła się delikatnie. Wiedziała, iż będzie jej się to pewnie myliło, ale przyzwyczai się. Odwróciła od niej wzrok i zaczęła obserwować deszcz.
- Ale się rozpadało... -. mruknęła pod nosem.

Carly

Wilczyca kiwnęła głową i położyła się, opierając łeb o łapy. Kątem oka wciąż patrzyła na potężne skrzydła Chris. Czasem zazdrościła skrzydlatym wilkom, zawsze chciała się wzbić w niebiosa, ścigać się z wiatrem, wykraść tajemnicę lotu ptakom, poczuć się wolnym, czasem za cenę życia. Szkoda, że Wasp nigdy ją na taką przejażdżkę nie zabrał. Ba, nawet nie pomyślał, że jego szalona partnerka marzy o tym skrycie.

Chris

Carly obserwowała nadal deszcz... No, w końcu przestawało padać. Deszcz leciał coraz wolniej, aż w końcu przestało padać. Ciemne chmury powoli rozchodziły się. Ale za to teraz wszystko było mokre. Spojrzała na Carly, czuła iż na nią patrzyła.
- Przyglądasz się moim skrzydłom? -. spytała cicho i zaśmiała się pod nosem.

Carly

- Tak, są piękne - odpowiedziała bez namysłu, machając energicznie ogonem na boki. Gdy się rozjaśniło, popatrzyła na blade promyki słońca, usiłujące się przedostać przez pasmo ciemnych chmur. Szkoda, że chmury są takie samolubne. Chcą mieć niebo na własność.

Chris

Uśmiechnęła się do niej.
- Dziękuję... -. odparła cicho. Nie sądziła, że komuś aż tak podobają się jej skrzydła. To bardzo przyjemne uczucie - latać. Jednak, ona jeszcze tego nie potrafi. Spojrzała kątem oka na Carly.
- Kiedyś... Jak będę już mogła latać. Chętnie zabiorę Cię na przejażdżkę. Co ty na to? -. zaproponowała.

Carly

Carly aż podskoczyła z radości, opadając na równe łapy. - W takim razie naucz się latać jak najszybciej! - szczeknęło jej się niechcący, jednak zaraz to pokryła śmiechem - Bo widzisz, twój brat nie pomyślał, żeby mnie na przejażdżkę zabrać - tu zrobiła lekko naburmuszoną minę.

Chris

Chris uśmiechnęła się, bynajmniej mogła komuś sprawić radość. Zaczęła machać końcówką ogona, z zadowolenia. Gdy usłyszała jej drugie zdanie zaśmiała się pod nosem. Tego mogła się spodziewać po bracie.
- Ah, no tak. On jest bardzo leniwy, to pewne, że w ogóle o tym nie pomyślał. On to by tylko spał i spał. -. odparła spokojnie.

Carly

- Czyli tylko nie ja tak myślę - zaśmiała się - Dia.. znaczy Chris, bardzo miło było mi Cię ponownie spotkać, ale czas już mnie goni. Widzisz, nie mogę usiedzieć zbyt długo w jednym miejscu - uśmiechnęła się i wstała. Optelepała futerko z zimnych kropel deszczu, ostrożnie, by nie ochlapać Chris. Truchtem zbiegła z wzniesienia, przeskoczyła rzekę i raźnym, giętkim krokiem wybiegła z tego miejsca.

z.t

Chris

Chris również zaśmiała się. Ah, cały Wasp. Kiwnęła lekko głową na jej słowa.
- Mi również... Ok. Rozumiem. Do zobaczenia. -. pożegnała ją i spokojnie obserwowała jak odchodzi. Po chwili, wstała i przeciągnęła się. Wyszła zza drzewa po czym rozłożyła skrzydła i spojrzała na niebo. Powoli się przejaśniało. I tak wybyła z tego miejsca.

z/t

Sune

Przybiegła tutaj tak szybko, że dla obserwatora mogła być tylko niewielką białą mgiełką przemieszczającą się z ogromną szybkością. Zatrzymała się w pewnym momencie gdzieś w oddali, na uboczu. Głęboko oddychając patrzyła w dal.

Samuerian

Jael wkroczył dumnym krokiem do tego miejsca. Rozejrzał się wokoło z chytrym uśmiechem, przeciągnął się, ziewnął ukazując paszczę całą w śnieżnobiałych zębach. Usiadł, machnął ogonem i zaczął szukać wzrokiem czegoś do roboty.

Sune

Rozejrzała się dokoła, dostrzegając jakieś młode wilczątko. Uśmiechnęła się mimowolnie patrząc na nie. Zapominając powód swojego przyjścia w to miejsce wstała i zaczęła iść w jego stronę. Przystanęła kilka kroków przed nim.
- Hej - powiedziała nagle melodyjnym głosem, lekko się uśmiechając.

Samuerian

Jael rozejrzał się, ale w końcu stwierdził, że te słowa kierowane były do niego.
- Dzień dobry. - powiedział do dorosłej wilczycy. Zaraz po tym uśmiechnął się szeroko.

Sune

Przysiadła i przechyliła lekko głowę w jedną stronę wciąż lekko się uśmiechając.
- Co taki maluch robi w takim miejscu bez rodziców? - zapytała wesołym głosem.

Samuerian

- Nie mam rodziców - wymruczał młody, a jego uśmiech zniknął. - A co tu robię? - znowu się uśmiechnął. - Spaceruję. Nie wolno? - powiedział patrząc uważnie na wilczycę.