Bliźniacza Przełęcz

Smith

- Posłuchaj nikt nie będzie obrażał ani ciebie ani moich dzieci. Poza tym nie musisz mi mówić wiem, że masz cieczkę, czuje takie rzeczy - wyjaśnił wciąż spięty.

Shade

- I jesteś nieziemsko zdenerwowany. - westchnęłam. - Jeszcze się z nim policzymy. Zobaczysz. Ale skoro wolisz teraz, to leć. - poszłam kawalek dalej i położyłam się patrząc na niebo.

Smith

Westchnął i przeciągnął się starając się uspokoić. Podszedł do niej spięty i położył się nie chcąc jej denerwować. Zamknął ślepia i zadrżał.

Shade

Westchnęłam cicho. - Pamietaj, ja sobie poradzę. I byle kto nie będzie mną pomiatał... - oparłam się o niego delikatnie.

Cole

Przybiegł tutaj i rozejrzał się szukając czegoś co nada się do norki Sune. Oczywiście to, że gdzieś ją zgubił pominął w swej uwadze.

Sune

"Hmm gdzie ten Cole?" myślałam
- Cole!! - krzyknęłam. Stanęłam w miejscu i wypatrywałam wilka.

Cole

Usłyszał Sune i pobiegł w stronę z, której dochodził głos. Wyskoczył przed nią z głupawym uśmiechem - Co powiesz na futerko w norce? - spytał z uśmiechem by odwlec ją od tego, że ja zgubił po drodze.

Sune

- Och, pewnie. Zawsze marzyłam o futeku - powiedziałam śmiejąc się
- Spójrz na tę gałąź - pokazałam mu jakiegoś patyka - jest taka... idealnie pasująca do mojego domu - dodałam powstrzymując śmiech

Cole

- Tak bardzo twórcza - zaśmiał się delikatnie i zaczął węszyć. - Ojciec mi mówił, że są tu niedźwiedzie polarne...może upolujemy jakiegoś - węszył za ofiara.

Sune

- Dobrze - powiedziałam i zaczęłam za nim iść węsząc niedźwiedzia.
- Swoją drogą, ładne tu widoczki - dodałam uśmiechając się do Cole'a

Karenaj

Wilczyca wleciała, wolno kołując nad przełęczą. Wiatr był dość delikatny, więc jej nie znosił na boki, a ona leciała wolno. Delikatnie opadła na skraj urwiska, nad przełęczą i zwinęła skrzydła, jak zwykle ni wywołują ani szmeru. Spojrzała w dół przepaści.

[sorki, ja muszę lecieć, ale odp. Jutro ci odpiszę;)]

Beherit

Kroczył powoli przez obniżenie pomiędzy dwoma wzgórzami. Wspiął się na jeden z grzbietów górskich i usiadł na szczycie. Utkwił wzrok w pochmurne niebo i uśmiechnął się lekko. Uwielbiał takie spokojne miejsca.

Szasta

Pojawił się tutaj postawił szczeniaki w zaroślach - Czas abyście zobaczyły jak poluję a później weźmiemy sie za naukę - wyjaśnił. - Nie wychodźcie stad! - zabronił bo byli za mali na to akurat polowanie. Wyskoczył z zarośli i zawył głośno wabiąc wściekłego niedźwiedzia, który właśnie pożywiał się jakimś nie ostrożnym wilkiem. Niedźwiedź ruszył w głuchym pędzie na niego. Tuż przy nim już miał wbić mu swoje długie pazury wyciągając gwałtownie łapę gdy wilk uskoczył i obracając się przeleciał zaledwie dwa centymetr od szponów i centymetr od kłów. Odbił się łapami od łba niedźwiedzia...

Miyo

Spojrzała na tatę. Zaczęła popiskiwać ze strachu. Chciała wyjść zza zarośli i jakoś pomóc, ale przecież nie pozwolił. Patrzyła tylko przestraszona.

Beherit

Usłyszawszy niemiłosierne hałasy, odwrócił łeb i spojrzał ze szczytu na przełęcz. Na widok szczeniaków i wilka napotkanego wcześniej na łące, pomyślał. - "Spokojne miejsce... jasne" - Prychnął pod nosem. Zerwał się na równe łapy i wybiegł stamtąd, zbiegając z góry drugą stroną.

Szasta

- Jeśli będą się za bardzo bały to nie zrobię z nich prawdziwych wilków tora. Nie szkodzi zobaczymy strach można przezwyciężyć. - myślał słysząc jej delikatny pisk. Wbił się zwierzęciu w pysk i miotany na boki wciąż trzymał się unikając ciosów. Musiał go zmęczyć...Niedźwiedź zaryczał i w końcu chwycił go pazurami i rzucił o drzewo. Wilk odbił się łapami od drzewa i zaczął biegać wokół niedźwiedzia normalnie skończyłby to szybko, ale nie na tym polegało to polowanie, chciał pokazać jak najwięcej ruchów i sztuczek Dzieciom. Biegał tak szybko, że niedźwiedź był zdezorientowany i czuł jakby otaczało go wiele wilków teraz. W odpowiednim momencie skoczył do góry uderzył kłami w dolną szczękę niedźwiedzia puszczając ją i odpychając sie łapami od jego ciała odskoczył lądując na ziemi. Trochę się zdyszał. Siła jego uderzenia i cios kłami oderwał dolną część szczęki a on splunął krwią potwora...

Szina

Wadera usłyszała hałas i obejrzała się. Polowanie, nie miała ochoty na to patrzeć. Skoczyła w dół i rozłożyła skrzydła, szybując w powietrzu.

Karenaj

Miyo

Wyskoczyła zza krzaków warcząc na niedźwiedzia. W głębi duszy strach ją zżerał, ale musiała być odważna. Położyła uszy po sobie i powarkiwała, szczekając przy tym.

Kinnojo

Wyskoczyłem z krzaków i pociągnąłem siostrę za ogon w krzaki.
- Nie wolno! Tato zakazał! - warknąłem na siostrę. Zrobiłbym tak samo jak ona, ale wolałem się trzymać bezpieczeństwa.

Miyo

Spojrzała na brata z lekkim wyrzutem- Musimy pomóc tacie- powiedziała i znów wybiegła przed krzaki warcząc i szczekając. Zawsze musiała postawić na swoim.