Bliźniacza Przełęcz

Wasp

Wasp przymrużył krwistoczerwone ślepia, przyglądając się krainie. Większość terenów było widać stąd jak na dłoni. Na jego pysku wykwitł lekki uśmiech, kiedy ten dostrzegł kilka wilków przy jednym z okolonych drzewami wodospadów. - Trzeba tu będzie kiedyś przyprowadzić Carly, to byłoby dla niej prawdziwy raj. Mogłaby sobie podglądać mieszkańców - rzekł, przyglądając się malutkim z jego perspektywy wilkom. Doskonale wiedział, że jego ukochana uwielbia wiedzieć wszystko o tutejszych wilkach.

Szasta

Wiatr wiał dziś mocno niemalże jakby był to wiatr halny. Lekki puch dmuchawców porastających zielone zbocza przełęczy unosił się ponad ziemią. Słońce rozpromieniało wychylając swe promienie zza gór. Tym czasem na szczycie wzniesienia na, którym niegdyś mieszkały niedźwiedzie nie wiadomo jak teraz stanął potężny wilk o płomiennej sierści. Krwawe oczy pobłyskiwały w słońcu a długie pazury zaciskały się na twardej skale krusząc jej drobniejsze szczepy. Jego obecność była dla niedoświadczonych młodych mieszkańców tej krainy niemalże niewyczuwalna. On zaś patrzył z góry na krainę do, której wrócił. Miliony wspomnień migały mu przez łeb.

Sephira

Nagle pojawiła się - jakby zmaterializowała w powietrzu. Wyczuła go. Podeszła bliżej. - Cześć, tato. - powiedziała, siadając obok Szasty.

Szasta

Samiec stał niczym cień pozostały po stworzeniu. Jego ślepia lekko migotały wpatrzone w zachód słońca jakby wspominając jak było kiedyś. Teraz? Teraz nie był niczym więcej jak padliną. Tak własnie myślał. Sam. Wychudzony, zmizerniały i podupadły psychicznie. Kiedy usłyszał delikatne "Cześć tato" nawet nie drgnął. Jego oczy nie poruszyły się nawet na milimetr. Gdy do nozdrzy dotarł zapach wilczycy z jego pyska wydobyło się ciche. - Witaj Sephiro...wyrosłaś. - stwierdził to badając ją uważnie wzrokiem choć nawet nie obrócił pyska w jej strone.

Sephira

- Tak wyszło. - mruknęła, patrząc na wilka. - Ty również się zmieniłeś. Co się z Tobą działo? - spytała. Ogon równomiernie uderzał o podłoże góry.

Szasta

Westchnął ciężko zaciskając pazury na glebie aż kilka drobnych kamyków posypało się w dół. - Po walce o życie twojego brata z Kyuubi zatraciłem się w beznamiętnej pustce staczając coraz bardziej w dół aż do teraz. Pozostając samotnym cieniem istoty. Nie ma już nigdzie dla mnie miejsca...nikomu nie jestem potrzebny. Więc błądzę samotnie jak potepieniec. - po tych słowach obrócił pysk w jej stronę patrząc w jej oczy martwymi źrenicami. Szramy niemalże na każdej części ciała z pyskiem włącznie. Truchło.

Sephira

Westchnęła smutno. - Niech zgadnę, Kain w coś się wpakował? Zawarł pakt z Kyuubi? - ostatnie imię prawie wysyczała. Nie lubiła tej demonicy... - Opowiedz mi co właściwie się stało. - poprosiła, patrząc na ojca.

Szasta

Kącik jego pyska drgnął na ułamek sekundy do góry gdy zobaczył emocjonalność jak widać wrodzoną. Zrobił krok w przód przecierając bokiem pyska po jej pysku. - Dał się nabrać Kyuu...miała być jego nauczycielem a później go skatowała. Po tym jak jej darowałem życie i wygnałem, Kain został wolny. To moja wina, ze tak się potoczyło. Później odszedłem...a gdy wróciłem nie było już nic. - cofnął się wracając do dawnej pozycji a krwawe ślepia wbił w niebo.

Freya

Gryfica przyleciała, ostro przecinając niebo. Spojrzała na najbliższego wilka zaraz po lądowaniu i usiadła, zerkając to tu, to tam.

Sephira

- To nie jest Twoja wina. - powiedziała dobitnie. - Kain... on zawsze był samowystarczalny.. uważał że nic nikomu nie zawdzięcza i nie potrzebuje. Sam zgodził się na to by ona go szkoliła, choć mógł wybrać Ciebie. - westchnęła. - Czy już nic nie da się zrobić byś.. wrócił do normalności i by było tak jak dawniej? - dawniej.. to słowo miało tak głęboki sens.

Szasta

Silny podmuch wiatru zawiał mu w pysk rozwiewając czerwoną sierść. Jego bystre, wyostrzone ślepia od razu wypatrzyły sprawcę nagłej wichury. Gryf. Nic nadzwyczajnego dla niego. Widział ich sporo w swoim życiu. Kolejnym punktem na, którym zawiesił wzrok był dół przełęczy. Opadł lekko na ugiętych łapach jakby chciał skoczyć w dół bezkresu.
- Cóż byś chciała zrobić? Mnie samotność zalazła wystarczalnie za skórę bym stał się posępnym strzepem tego co było. Nie wiem czy jest sens to zmieniać. - odrzekł

Freya

- Takiś mądry? Uważaj, bo Inna da Ci popalić za wygadywanie takich głupot.- prychnęła w końcu. Skoro otwarcie przysłuchiwała się ich rozmowie i nie mieli nic przeciwko, czemu nie mogłaby się wtrącić? Potrząsnęła majestatycznym łbem i patrzyła bystro na wilka. Podeszła nawet bliżej.

Amija

Szasta

Przeniósł pobłażliwy wzrok na gryfa. - Co ty możesz wiedzieć o Innej? - prychnął i dźwignął się na łapach. Spojrzał w oczy córki po czym szepnął w jej stronę tak by wiadomość tylko do niej dotarła. - Muszę iść...zobaczymy się za niedługo w tym samym miejscu. Będę tu każdej pełni. - zaraz potem wyskoczył w góre i niczym cień rozprysnął między gałęziami drzew znikając.

Sephira

Skinęła łbem na znak zrozumienia. Po chwili opuściła to miejsce.. Jeszcze tu wróci. Gdy na horyzoncie pojawi się kolejna pełnia księżyca.

Wasp

Dopiero teraz zwrócił uwagę, ze nie są z Amiją sami w okolicy. Spojrzał na rozmawiające wilki. Od razu poznał potężną sylwetkę jednego z nich - Szasty, wojownika Nocy. O ile dobrze pamiętał, był to znajomy Carly. Gryfa również obrzucił krótkim spojrzeniem. - Wybacz, Amijo, ale na mnie już czas - powiedział, wstając powoli. Poslał jej uśmiech i odszedł, dodawszy uprzednio. - Do zobaczenia!

Amija

Popatrzała za odchodzącym ojcem. - Jasne, narazie. - powiedziawszy uśmiechnęła się delikatnie. Cóż, została sama. Spojrzała jeszcze raz na rozciągające się tereny, po czym podobnie jak reszta, opuściła to miejsce.

Czikita

Z daleka słuchać było ryk: "Kiedyś cię znajdę! Znaaajdę cię!...".
Czikita wpadła do przełęczy i rozejrzała się wywalając kolorowy jęzor na zewnątrz. Może złapie jakiegoś komara?

Ashtare

Wpadła i potknęła się o najbliższy kamień. Szybko obejrzała się za siebie i ryknęła szaleńczym śmiechem. Udało jej się! Co prawda, Ash była odważna, a jak, lecz ten dzik wydawał się ogromny i wilczyca wolała nie ryzykować. Turlała się ze śmiech, ciesząc się, że jej się udało.

Czikita

Łoo! Pijak! Poducha zawsze bojała się pijaków, ale zaryzykowała i podturlała się bliżej.
- Czeeeść. Jestem Poducha i jestem biii! - Zapiszczała i klapnęła na zadek obok bidnej pijaczki.