Bliźniacza Przełęcz

Abbis

Młoda Abbis przyszła tu i zobaczyła jakąś istotę. Din dobly.-Powiedziała swoje ulubione słowa przywitania. Nigdy wczęśniej nie widziała wilka i przekrzywiła śmiesznie pyszczek. Kim ty jesteś?-Zapytała smoczyca. Jakoś nic jej 'To coś białego' nie przypominało. Zastrzygła uszami i dalej poczęła przekrzywiać głowę i starać się dojść, co to jest. Zmarszczyła trochę nozdrza i kichnęła, gdy powąchała 'Temu czemuś' futro. Miało bardzo dziwny zapach. Jej oczy stały się wielkie i ze zdziwieniem patrzała na 'To coś'.

Szandia

- Oj, hejka. Ja jestem wilkiem, a ty pewnie smokiem? - powiedziała. Zauważyła, że mała nigdy nie widziała takiej istoty jak ona. - Jestem raczej niegroźna. - rzekła, a jej głos był bardzo miły.

Abbis

Wilkiem? A co to jest?-Zapytała Abbis. Była bardzo upierdliwa. Mimo starszego wieku, jeszcze nie znała świata poza swoim Gronem. Pomachała trochę skrzydłami. Dziwiła się, dlaczego się nie unosi. Ja uczę się latać.-Powiedziała. A ty?-Zapytała znów, choć... Jeszcze zadała pytanie. Dlaczego nie masz skrzydeł jak ja?-To było jej ostatnie pytanie na tą chwilę. Usiadła na zadzie. Była zmęczona machaniem skrzydłami. Wywiesiła swój purpurowy język ze zmęczenia i dyszała ledwo. Potem jednak przestała.

Szandia

- Ja nie mam skrzydeł, bo wilki ich nie posiadają no chyba, że niektóre, ale tylko takie co są " magiczne ". - odpowiedziała. Uśmiechnęła się do smoka. Szandia nie pierwszy raz napotkała takie stworzenie.

Abbis

Aha.-Powiedziała Abbis. Zaczęła kręcić głową i aż jej się zakręciło. Idę na tę górę.-Powiedziała do wilka. Dziwiła się tylko, że jest większa od wilczycy, choć jest młodsza. Jak tam wejdę, to spróbuję polecieć.-Powiedziała. Abbis jestem.-Przedstawiła się i zaczęła powoli wchodzić na górę, lecz tak, by wilczyca mogła ją dogonić. Obejrzała się za siebie. Niach.-Powiedziała sobie Abb swoje ulubione słówko. Chodź!-Krzyknęła do 'Tego czegoś, co już wiedziała co to jest' na dole.

Szandia

Szandia wstała i zaczęła wchodzić na górkę za Abbis. Jak tylko ją dogoniła była trochę zdyszana. Ta górka była wielka jak dla niej. - No, a ja jestem Szandia. - przedstawiła się. Po jakiejś chwili była już na górze.

Abbis

Gdy doszła, to nawet zdyszana nie była. Świetne miejsce na naukę latania.-Wymruczała bez lęku Abb. Pomachała znów skrzydłami, jednak mocniej i szybciej nimi biła tym razem. Unosiła się najpierw na cal, później dwa, a potem na cztery i pięć cali. Jak mi idzie?-Zapytała smoczyca. Nagle opadła ze śmiesznym rykiem na dół z powrotem. Zaśmiała się i prychnęła. Starała się ziać ogniem i po chwili z jej pyska wyleciał mały płomyczek w stronę Szandii. Przepraszam.-Powiedziała Abbis, choć płomyk nawet nie dotknął Szan. Wstała i patrzyła wilczycy w oczy. Abbis miała oczy przypominające kolor brył ludu. Uśmiechnęła się do wilka. Może ktoś jeszcze przyjdzie?-Zapytała.

Szandia

- Świetnie ja na małego smoka. I nic nie szkodzi z tym płomykiem. - odpowiedziała z uśmiechem. Bardzo polubiła tą smoczyce. - Nie, wiem może ktoś przyjdzie. - powiedziała.

Abbis

Dlaczego nie wiesz?-Zapytała zdezorientowana Abb. Rozglądała się naokoło. Znowu podleciała, tyle że tym razem na dwadzieścia cali. Hmm...-Zamruczała smoczyca. Zaczęła lecieć na wprost i krążyć wokół góry. Wow!-Krzyknęła za zdziwieniem w głosie. Znów opadła. Aua!-Krzyknęła, bo na coś usiadła. Zeszła z tego czegoś i... Króliczek!-Krzyknęła Rozerwała go na dwie części. Chcesz jedną część?-Zapytała. Zjadła swoją. Króliki śnieżne, tak jak i smoki nie widuje się na co dzień.-powiedziała Abbis i była dumna ze swojej zdobyczy. Znowu chciała zaziać ogniem. Tym razem płomień był większy i dłuższy oraz nie wycelowany na nikogo, prócz ptaka, który leciał bardzo blisko by porwać wilka. Był to olbrzymi orzeł. Kurczak!-Krzyknęła i wskazała na usmarzonego pięknie i jeszcze gorącego orła. Trzeba go aktywować, aktywować!-Krzyknęła żartobliwie. Był on wielki. Zostawiamy go, czy zjemy tak jak królika?-Zapytała znów.

//Ty czytasz w ogóle moje posty całkiem?//

Szandia

Szandia wzięła królika i zjadła go. Po chwili spojrzała na orła. - Dzięki za królika. No masz smykałkę do polowań. - powiedziała. Abbis miała rację, ptak był duży.

Abbis

Abbis nagle 'spadła' ze skały. Można było pomyśleć, że ona przez przypadek spadła. Nagle wzbiła się w powietrze i zaziała ogniem. Już czuła w końcu, że dojrzewa. Wiedziała też, że jest już pełnoprawnym obywatelem Grona Smoków. Zleciała z dół i z mocnym łomotem uderzyła w szczyt góry przypadkiem. Nagle śnieg zaczął spływać z tej góry. Lawina!-Krzyknęła trochę wystraszona. Szybko złapała wilczycę za kark i ją podrzuciła tak, że Szan opadła na jej grzbiet. Abbis była większa od dorosłego wilka nawet, mimo wieku, więc trzymanie Szandii na grzbiecie nie sprawiało jej ciężkości. Zaczęła krążyć coraz niżej wokół góry, lecz tak, by wilczyca nie spadła. Pare mil dzieliło ją od ziemi.

Szandia

Szandia spojrzała na smoczyce. - No ładnie latasz. - powiedziała. Spojrzała na dół. Było wysoka, ale wilczyca nie miała lęku wysokości. Trzymała się mocno, żeby nie zlecieć.

Abbis

W końcu Abbis opadła powoli na ziemię. Nie czuła zmęczenia, wręcz przeciwnie. Była szczęśliwa, że w końcu zaczęła dorastać. Dzięki.-Powiedziała do Szandii. Wiedziała, że dzięki skrzydłom szybko nie umrze, gdy spadnie w przepaść, bo może wylecieć stamtąd. Może gdzieś indziej polecimy?-Zapytała Abb zdejmując Szandię z grzbietu. Czekała na jej odpowiedź i ziewnęła szeroko. Orła zostawiła na górze, lecz gdyby jednak Szandia chciała go zjeść z nią, to Abbis mogłaby polecieć po niego; może nawet razem z Szan. Czekała na razie na jej odpowiedź, lub jakiś gest. Woda.-Przeszło przez myśl Abbis.

Szandia

- Okej, może gdzieś nad wodę? - powiedziała. Spojrzała w stronę morza, ale potem " podniosła " wzrok do góry. Przyglądała się miejscu, gdzie lawina przysypała orła. Szandia nie była głodna. Wystarczył jej tylko ten królik, którego zjadła wcześniej.

Abbis

Gorące Źródła?-Abbis powiedziała co pierwsze jej przyszło do głowy. Nigdy nie była nad wodą. Może tam?-Zapytała Szan. Popatrzał gdzieś w górę. Podleciała o dwa cale. Jak chcesz nad Gorące Źródła, to ja mogę Ci zafundować bezpłatny lot na moim grzbiecie.-Powiedziała z dziwnym uśmiechem Abb i czekała na odpowiedź. W końcu opadła po woli, bo nie chciała tracić sił. Patrzała w oczy Szandii.

Szandia

- Dzięki, ale pójdę pieszo, bo jak zjadłam królika i od razu poleciałam to trochę mnie mdli. - wyjaśniła. Spojrzała w stronę gorących źródeł. - Kto szybszy! - zawołała i zaczęła biec w stronę Gorących Źródeł.

z/t

Abbis

Dobra!-Krzyknęła Abb i poleciała co sił. Wyrównała się z Szan. Niedługo stąd wyleci. Jeszcze można było ją zobaczyć za górami. Leciała jeszcze dalej też w stronę Źródeł i już, już zaraz stąd właśnie ma wylecieć. Już obłoki za nią giną. I już stąd wyleciała.

z/t

Carly

Carly biegła ile sił w łapach, łzy staczały się z jej oczu litrami. Mroźny wiatr który buchał jej w pysk nie zezwalał na to, żeby wydała z siebie jakikolwiek jęk. Jej serce było puste w tej chwili. Nigdy, ale to nigdy nie przyszło jej do głowy, że przez nią będzie ktoś płakać. I to jeszcze najważniejsza osoba w jej życiu.. Zatrzymała się na szczycie Bliźniaczej Przełęczy i ryknęła, ile sił w jej płucach. Warknięcie rozeszło się echem po najbliższych górze cząstkach krainy. - Boże! Jestem potworem! - warczała, zła sama na siebie. - Zabierz mnie stąd! Zabierz! - jej oczy w jednej chwili nabrały błękitnego światła. Życie dla niej straciło sens. Deszcz dudnił głośno o ziemię, mocząc jej futro do suchej nitki. Burzowe pioruny wtórowały warknięciom. Łzy nieba mieszały się z jej łzami, które wręcz ciurkiem zlewały się w dół. - Zabierz mnie! - jej warknięcia zlewały się z łzami - Nigdy się nie wahałeś, by mnie gnębić! Dopiąłeś swego! - po ostatnim zdaniu ryknęła po raz kolejny. Zanim ryknięcie nabrało całkowitej barwy, ucięło się w pół, świat pogrążył się na ułamek sekundy w całkowitej jasności. Carly oczy zgasły i zamknęły się, przestała odczuwać bodźce. Trafiła ją błyskawica. Upadła bezwładnie na ziemię, staczając się kilka metrów w dół, a przy tym robiąc sobie kilka ran wystającymi, ostrymi kamieniami. W końcu uderzyła mocno ciałem o głaz, zatrzymując się. Była nieprzytomna..

Ariana, proszę, usuń posta. a przechodnie nie zwracać uwagi na niego, o.

Ariana

Przyszła i szukała mamę. Znalazła podeszła do Carly i pocałowała ją. -mamusiu kocham cię -liżąc czule jej pysk. Po chwili przestała i zapytała- mamo a to prawda że będę miała rodzeństwo -zapytała z ciekawością.

Wasp

Wasp gnał przez krainę, chcąc dotrzeć do ukochanej. Podjął już decyzję: nie odejdzie od niej, choć takie myśli przez jakiś czas krążyły mu po łbie. W jego krwistych oczach nie błyszczały już słone krople, może dlatego, że mroźne wietrzysko, które dęło wprost w jego pysk, osuszało łzy? Wreszcie wilk wkroczył na szczyt jednej z gór. Sam nie wiedział, dlaczego łapy poniosły go własnie tutaj. Rozejrzał się i... zamarł. Zobaczył Carly. Carly leżącą bez świadomości nieco niżej, ze śladami posoki na jasnej sierści. Wasp od razu rzucił się ku niej i wciągnął ją na szczyt, by nie mogła spaść niżej.
- Carly... - szepnął.