Góra Feniksów

Morte

Wysoka góra, która jest najbardziej wysunięta na północ. Jest bardzo postrzępiona, więc łatwo można się tu skaleczyć. Wszystko by było w porządku gdyby nie fakt, że na samym szczycie jest mnóstwo gniazd. Ale czyich? Jak się okazuje są to gniazda feniksów. Każdy z nich ma własny i specyficzny charakter. Czekają tu od wieków, by odnaleźć swego właściciela, swój wewnętrzny głos. Stara jak świat legenda, głosi... Że prawie każdy odnajdzie tu feniksa dla siebie, który jest tak jak by jego drugim ''ja''. Ogółem jest to bardzo piękne miejsce.

~~~
Nasza prze ukochana Morte zjawiła się w nowym i nieznanym jej dotąd miejscu. Bardzo powoli zaczęła się wspinać. Po długim czasie, znalazła się na szczycie, rozglądając za odpowiednim towarzyszem. Jej ślepia się rozszerzyły, gdy zobaczyły coś idealnego. Był to wspaniały feniks, w którym wadera zakochała się od razu. Machnęła łapą i stawiła powoli pierwszy krok. Ptaszysko popatrzyło na nią i zainteresowaniem podleciało. Morte uśmiechnęła się szerzej i machnęła ogonem.
Nie bój się, nic ci nie zrobię-powiedziała spokojnie, a ptak, tak jak by rozumiejąc pokiwał łebkiem. Powoli, lecz pewnie usadowił się na jej grzbiecie. Był przepiękny! Wadera była zachwycona swym nowym towarzyszem. Czarno-fioletowy feniks był również podekscytowany.
Hmm.. Nazwę cię Kiara-powiedziała spokojnie i pogładziła ją po aksamitnym łebku. Po chwili oblizała wargi i powoli zaczęła schodzić, zaś Kiara wzbiła się wysoko w powietrze i rzucała na Morte cień.

zt. (dla osób które chcą wiedzieć, jak wygląda Kiara. Oto [link widoczny dla zalogowanych] )

Destiny

Dum! Dum! Dum! Ta dam! Oto i ona. Wadera z nosem przy ziemi szła i przyglądała się wszystkiemu dookoła. Hm... tutaj jeszcze jej nie było. Nie wiedziała co tez może ja tutaj spotkać. Jakaś przygoda? A może jakieś zagrożenie? No nie ważne. Cóż ta ciekawość została jej jeszcze z czasów szczenięctwa. Ach ta młodość. Myślisz wtedy że cały świat do ciebie należy. Wadera się przeciągnęła i usiadła sobie rozglądając sie ciekawie.

Brista

Wesołym i żwawym kroczkiem dotarła tu Brista. Z daleka widziała piękny szczyt, nad którym krążyło mnóstwo feniksów. Kiedy szła tak z nosem przy ziemi, niespodziewanie wpadła na inna waderę. Destiny była młodsza, lecz brązowa samiczka ledwo co stała się dorosłą, więc można powiedzieć, iż były w prawie takim samym wieku.
- Przepraszam! Dzisiejszy dzień jest taki piękny, że nie widzę, co stoi przede mną! - pisnęła i odchyliła się do tyłu.

Destiny

Destiny podskoczyła.
- Ale mnie wystraszyłaś.! -Zawołała wesoło oblizując nos. Dmuchnęła na grzywkę która dla odmiany opadła jej na drugie oko.
- Tak dzień jest przepiękny zgadzam się z tobą. -Dodała niezmiennym i pogodnym tonem.
- Jestem Destiny! -Przedstawiła się do niej miło.

Brista

- Ja mam na imię Brista, dawno mnie nie było w tej krainie i postanowiłam wrócić. Może masz ochotę na berka? - powiedziała przyjacielsko i schyliła przednią część ciała, jak pies w czasie zabawy. Zaczęła wesoło merdać ogonem. Nie zważała na to, że jej obroża jest ciężka. Chociaż miała ochotę ja zdjąć, wolała biegać jak szalona z nowo poznaną osobą. Miłą osobą.

Destiny

- Miło mi cię poznać. -Powiedziała wesoło. Przyjęła podobną pozycję do wadery. Destiny zaśmiała się wesoło.
- Ładna obroża. -Powiedziała miło.
- W berka?! -Boże kiedy ona się ostatni raz w to bawiła.
- No pewnie. Berek! -Zawołała i stuknęła ją lekko w łapę po czym zaczęła uciekać.

Brista

- HAAA! - zaczęła krzyczeć. Biegła dosłownie za waderą. Kiedy znalazła sie przy jednym z drzew, odbiła się od niego i naskoczyła na Destiny.
- Teraz ty gonisz! - zaśmiała się i uciekała na szczyt góry. Dotarła, rozejrzała się. Po krótkim namyśle schowała się w jednym z gniazd, a mama małych feniksów "usiadła" na nią. Auć.

/Brak weny/

Destiny

- O nie! -Zawołała gdy została złapana. Wadera ruszyła biegiem za nią. Widząc jak feniksowa mama usiadła na nią zaśmiała się wywracając na plecy.
- Oj chyba cie ktoś złapał za mnie. -Dodała pogodnym tonem. podeszła do niej i zajrzała do gniazda.

.. spoko nie przeszkadza mi ;)

Brista

Brista dosłownie wyskoczyła z kryjówki, mając pełno piór w pyszczku.
- Pfe! A psik! - psiknęła, gdyż pióra gilały ją w nos. Otrzepała się i wypluła. Spojrzała kątem oka na śmiejącą się Destiny. Również zaczęła chichotać na plecach. Nagle wiatr mocno zawiał, a ta zaczęła się staczać z góry na dół.

Destiny

Wadera zawołała.
- Na zdrowie!
Gdy Brista zaczęła się staczać Dess przestała się śmiać i pobiegła za nią.
- Zatrzymaj się! -Zawołała do niej chociaż w sumie to wątpiła aby udało jej się zatrzymać. Miała tylko nadzieje ze nic jej się nie stanie.

Brista

- Jak się zatrzymać? To o ogóle można? - spytała, co chwilę przerywając, gdyż ryła pyszczkiem o ziemię. Wreszcie zatrzymała się pazurkami. Była troszkę w szoku. Chwiejąc się na boki wróciła do koleżanki.
- Następnym razem chce kucyka Pony. - powiedziała niczym pijana i klapnęła na cztery litery.

Destiny

- No spróbuj jakoś! -Zawołała do niej. gdy dostrzegła jak ta wreszcie się zatrzymała i to w tak epickim stylu zaśmiała się pod nosem. Gdy dołączyła do niej uśmiechnęła się lekko.
- Dobrze będziesz miała kucyka. -Zaśmiała się.
- Wszystko w porządku? -Zapytała zaniepokojona jej stanem. No ale co się może stać gdy się spada z takiej góry? Nic przecież nie ..

Brista

- Chcę Rainbow Dash! - krzyknęła z wyrzutem i zaczęła bić ziemię swoimi łapkami. Spojrzała ze skrzywioną miną na Destiny.
- Wszystko w porządku jest, czy widzisz tu gdzieś kurz? - spytała, po czym zaczęła skakać w kółko. Było z nią gorzej niż być mogło. Uparła się na ukochanego kucyka - to znaczyło koniec świata.

Destiny

- Ej nie ja chce ją! Tobie mogę załatwić co najwyżej Fluttershy albo Pinkie Pie. -Powiedziała stanowczo. Rainbow Dash jest jej i koniec.
- Nie niestety tutaj nie ma kurza. -Stwierdziła kiwając głową.

Brista

- ONA JEST MOJAAAA!!!!! Ty sobie weź smoczka!! - krzyknęła i pokiwała głową. Rainbow jest jej, to jej hobby! Ona kochała tego konia. Brista spojrzała się na Destiny i przystanęła.
- Może będziemy przyjaciółkami, co? - spytała i uśmiechnęła się, wywijając językiem. Nie ma co, jak szaleć to szaleć!

Destiny

- Nie-e ona jest naj mojsza i koniec! -Zawołała trochę przekręcając formę. Wadera uśmiechnęła się.
- Okey przyjaciółki. -Zgodziła się kiwając pyszczkiem. Tak mogą być super przyjaciółkami. Tym bardziej ze Brista jest taka wesoła i szalona.

Brista

Nagle coś ja olśniło. Nad główką zapaliła się lampka, a źrenice powiększyły swoją objętość dwukrotnie.
- Wiem! Mogą być dwie bliźniaczki Rainbow Dash. Kto powiedział, że jest jedna? - rzekła dumnie, machając ogonem. Nareszcie łapała sens mówienia logicznie - była przeszczęśliwa!

Destiny

- O i miałby by się z kim ścigać! -Stwierdziła również dymnym głosem.
- Okey tak to może być. -Zgodziła się ochoczo. No tak dwie zamiast jednej to większa zabawa! Wadera usiadła i machając ogonem zbierała na ogon paprochy.
- A z jakiej w ogóle to jesteś watahy? -Zapytała się zaciekawiona.

Brista

- Szybka jak wiatr. Z wiatru, a ty? - odpowiedziała szybko. Niespodziewanie naszła ja ochota na żelki. Oblizała się i zaczęła marzyć również o budyniu. Brista była największa fanką słodyczy, chociaż dawno ich nie jadła. GŁOODNA!

Destiny

Na miłość boska i ona była dorosłą?! A zachowywała się niemal jak szczeniak. Ba! Ona zachowywała się jak szczeniak. no przynajmniej Destiny miała równe sobie towarzystwo.
- Należę do ty gorących! Wataha ognia się kłania. -Powiedziała cwanie i się jeszcze ukłoniła a co!
- Ha! No to teraz rozumiem czemu tak lubisz Rainbow Dash. -Dodała.