Góra wilków

Kain

Wyciągnął małą fiolkę. Była w niej biała substancja. - Lek. Wypij, on na to pomaga. - powiedział.

Shade

Pobiegłam. Po chwili już wróciłam niosąc ze sobą wodę. Podałam jej.
- Proszę. - uśmiechnęłam się do niej szczerze.

Legenda

Wypiła lekarstwo. Trochę ją skrzywiło. Gdy przeszło jej napiła się wody - Dziękuję Wam - uśmiechnęła się

Shade

Nie ma za co. - uśmiechnęłam się do niej. - Jakbyś potrzebowala pomocy po prostu mów.

Kain

- Przez kilka dni nie będziesz mogła chodzić. Zajmę się tobą. - powiedział. Już po chwili była na jego grzbiecie. - Ale jesteś lekka.

Legenda

- Oooo... - Chwyciła się mocno Zakiro. Popatrzyła się raz na Shade. Miała nadzieję, że nie spadnie.

Kain

- Myślałem, że będę musiał wziąść cię siłą - wymruczał. Zaśmiał się ochryple i powoli wyszedł.

nmi

Shade

- Ja już pójdę. - powiedziałam szybko. Odwróciłam się i po chwili zniknęłam im z oczu.

Carly

Wdrapywałam się na szczyt, ślizgając się raz po raz. W końcu ślizgnęłam się tak mocno że zjechałam do połowy góry. Spojrzałam w dół za basiorem. Wydłużyłam pazury i uczepiłam się mocniej. Czekałam machając ogonem.

Tetsuki

Basior wdrapywał się na szczyt góry za waderą, gdy już ją widział wdrapał się do niej. Jego pazury były długie więc świetnie sobie radził w górach.
- Pomóc Ci ? -. spytał i uśmiechnęła się kątem pyska.

Carly

Ślizgając się pół metra w dół odpowiedziałam:
- Nie trzeba.
Co chwila wypinałam pazury najmocniej jak mogłam, bo się chowały, od dawna ich "nie używałam". Ślizgając się co chwilkę w dół jednak postawiłam łapę na szczycie.
- Jeeess..- powiedziałam krótko spadając na chwilkę znów. Jednak weszłam po raz kolejny, upinając się mocno pazurami.
- Jeest! - dokończyłam wreszcie.

Tetsuki

Uśmiechnął się na widok szczęśliwej Carly. Basior zaczął się wspinać do góry za waderą po chwili był już na szczycie. Tetsuki zaczął się rozglądać.

Carly

- Ale super - krzyknęłam. Zawyłam głośno odbijając echo o pozostałe góry.
- Aż by się chciało rozpiąć skrzydła i puścić się na wiatr... - powiedziałam dając się ponieść urokom wiatru. Wiatr świstał między moją sierścią i grzywką.

Tetsuki

Basior zawył, jego donośny głos uniósł się daleko. Wiatr porywał jego futro i grzywę.
- Masz rację -. powiedział po czym spojrzał na waderę. Uśmiechnął się kątem pyska.

Carly

Spojrzałam na Tetsukiego. Odwróciłam wzrok i wbiłam go w dal.
- Znasz kogoś oprócz mnie? - zapytałam nie patrząc wciąż na niego.
Myśli krążyły po głowie, wciąż o jednej i tej samej osobie.

Tetsuki

- Jesteś jedynym wilkiem którego poznałem -. powiedział i machnął kilka razy ogonem. Po chwili oderwał od niej wzrok i spojrzał w niebo.

Carly

- Rozumiem - westchnęłam cicho.
Usiadłam i wsłuchałam się w melodię, którą tworzył świst wiatru.
Uniosłam łeb w górę i zawyłam, tak jak wyją wilki samotne.
Brakowało mi bardzo rodziny. Albo przynajmniej kogoś bliskiego.
Oczywiście, jest mój wieczny brat Visse, ale on wciąż podróżuje...
A jakiś partner zrobiłby mi dobrze.

Tetsuki

Usiadł.
- Nad czym myślisz ? -. spytał i spojrzał przed siebie. Zaczął nasłuchiwać. Gdy był przy waderze czuł się inaczej niż zwykle. Tetsuki wbił wzrok w góry.

Carly

- Nad tym co było, jest i będzie... - powiedziałam. Spuściłam wzrok.
Patrząc na swoją obrożę westchnęłam głęboko.
- Mamo, czy twoja przepowiednia się spełni...Czy będę szczęśliwa i przekażę to szczęście innym, stworzę rodzinę... - myślałam.

//z/w kolacja nie będzie mnie około 30 lub więcej minut >.>//

Tetsuki

- Rozumiem ... -. powiedział i spojrzał na jej obrożę chciał się spytać o coś lecz nie spytał się, przeniósł wzrok na nią a po chwili spojrzał w ziemię.

//ok//

_____________________________________________________________
Wilk poczuł że musi się zmienić nie tylko dla siebie lecz i dla Carly. Spojrzał na nią.
- Carly ... przepraszam ale muszę iść, mam wielką nadzieję że się kiedyś jeszcze spotkamy -. powiedział patrząc na nią. Po chwili już go nie było przy niej, zjechał w dół góry i ostatni raz spojrzał na waderę. Nagle znikł za górą.