Góra wilków

Carly

Spojrzałam ostatni raz za jego sylwetką.
- Ta.. - szepnęłam.
Spojrzałam w niebo, potem na otaczający mnie świat. Spuściłam wzrok.
Chwilę potem jak żywa wstałam i zawyłam donośnie. Po chwili ślizgałam się już w dół góry. Weszłam jednak z trudem od nowa. I mi się udało. Patrzyłam w dół. Na szczęście nie miałam lęku wysokości.

Szasta

Przemierzał dziś całą krainę w poszukiwaniu jakieś istoty. Zobaczył Carly na szczycie góry. - Witaj Carly! - zawołał z podnóża góry. Zmrużył ślepia ponieważ patrząc na nią świtało słońca go oślepiało.

Carly

Rozpromieniłam się w ułamku sekundy. Zjechałam z góry w stronę Szasty.
- Witaj - uśmiechnęłam się. - Co u Ciebie?
Machnęłam ogonem zatrzymując się przed nim.

Szasta

Uśmiechnął się kątem pyska gdy tak wyhamowała. - W porządku...już się pozbierałem i przy okazji złamałem komuś serce - wyznał ze śmiechem w głosie. - Co u ciebie? - usiadł.

Carly

- Kolorowo - zaśmiałam się - Dowiedziałam się o jednej fajnej rzeczy, poznałam więcej wilków i dwóch uroczych basiorów...Tak jak mówiłam - kolorowo.
Uśmiechnięta przekrzywiłam głowę. Wiatr muskał moją grzywkę delikatnie.

Szasta

- To gratuluję...a czegoś konkretnego się dowiedziałaś...jak można wiedzieć? - uśmiechnął się delikatnie. Zamachał ogonem i wbił wzrok w niebo.

Carly

- A że takiemu jednemu samotnikowi się podobam. A by mi do głowy nie wpadło że tak może być. Było to powyżej moich wyobrażeń - powiedziałam i wyprostowałam łapy. Zastrzygłam uszami.

Szasta

- To fajnie...wiesz wielu wilkom na pewno się podobasz...- mlasnął jęzorem i wstał. Zmierzył górę wzrokiem - Wspinaczka? - uśmiechnął się szatańsko.

Carly

- Jaasne - uśmiechnęłam się zadziornie. Wysunęłam pazury i popatrzyłam na swój cel - szczyt. Oczy mi zabłysnęły odbijając się od lekkiego słońca. Kątem przymkniętego oka spojrzałam na Szastę.

Szasta

Zaczął się spinać do góry, kilka zgrabnych ruchów i już był prawie na szczycie. Odbił się łapami i zacisnął długie pazury na skałach aż dotarł tam. Czekał na Carly - Pomóc ci - uśmiechnął się złośliwie. - Dobrze ci idzie - dodał, oczywiście żartował. Trochę chciał się z nią podrażnić.

Carly

Uczepiając się góry prawie biegiem byłam na szczycie. Stając na szczycie zawyłam głośno. Góry odbiły moje wycie.
- Dmuchawce, latawce, wiatr... - zaczęłam nucić.
Rozkojarzona "kiwałam się" na boki.

Szasta

Patrzył na nią zdziwiony i położył się na puchatym śniegu. Uśmiechał się kątem pyska obserwując jej wyczyny...- Bisss Bisss jeszcze! - zaczął sie śmiać.

Carly

Zaśmiałam się cicho.
- Nie no, taka szalona nie jestem - podśmiechnęłam się. Westchnęłam i spojrzałam w dół. Położyłam się zatapiając się w puchu śniegu szczytu gór.

Szasta

Westchnął i położył pysk na łapach. - To o czym teraz gadamy? - zaszurał ogonem zrzucając na nią puszysty śnieżek.

Carly

- No, podoba Ci się ktoś w tej krainie? - wpatrując się w Jesienne niebo i wsłuchując się w każdy głos natury i Szasty machnęłam ogonem.
We mnie wciąż brzmiała jedna i ta sama piosenka.
- Dmuchawce, latawce, wiatr... - w myślach nuciłam to cicho, jednak słysząc wszystko.

Szasta

- Możliwe...- uśmiechnął się tajemniczo, patrzył w niebo. - A ty wypatrzyłaś jakiegoś wilka? - zastrzygł uchem. Wstał - Zimno - otrząsnął się ze śniegu.

Carly

- Z czterech - uśmiechnęłam się. - Zimno Ci? Mi nie.
Wstałam i wyprostowałam się. Usiadłam i popatrzyłam na Szastę.

Szasta

Zawinął ogon wokół łap - Dani nie byłem w górach może dlatego. Czterech aż...no dla mnie każda wilczyca jest piękna, ale nie powiem kilka jest tu szczególnych, które lubie i podobają mi się z, niektórymi czuje, że mnie coś łączy lub łączyło - dodał. - Kto to jak mogę wiedzieć? - uśmiechnął się chytrze.

Carly

- Wasp, Tetsuki...a reszty Ci nie powiem - uśmiechnęłam się zadziornie - Bo mnie wyśmiejesz.
Westchnęłam i pomyślałam o każdym tym wilku z osobna.
- Tak różni...

Szasta

- No mów nie będę się śmiał ja ci też mogę zdradzić kto siedzi w mojej głowie - uśmiechnął się równie zadziornie i przewrócił ją , leżał na niej - Mów jak na spowiedzi - zażartował po przyjacielsku.