Góra Zorzy Polarnej

Ray

Zamiótł ogonem leżąc płasko na milutkim podłożu. Widząc co też wyczynia Yuki pokiwał pyskiem z pobłażaniem. - No i co też wyczyniasz ty ChupaChupsie niedorobiony? - wystawił jej język i dźwignął się energicznie na łapach by zaraz potem przeskoczyć ponad nią zahaczając zębiskami o jej ucho i rzucić. - Gonisz! - sam porwał się w pędzie w głąb lądu. Ooczojebne futerko?! Że jak?! Toż to nowy trend mody. Niebieska płukanka i furorę robisz na całym mahoniowym wybrzeżu.

Alliance

- Ah! ChupaChups~! - zagwizdała, rechocząc.
Widząc, jak Ray pędzi, puściła się pędem za nim. Długie susy. Ledwo dotykała łapkami ziemi, pazurki rytmicznie stukały o podłoże.
- Zaraz Cię złapię, Ty Soczku Tymbark~! - zarechotała.

Ray

Odbijał się równomiernym tempem opuszkami łap od ciepłe ziemi. Z bananem na ryjku obejrzał się przez bark na Yuki. Soczek Tymbark? Po czym wyskoczył do góry - Ciastko! Karmel! Czekoolaaaaada! - upadł na grzbiet sturlając się po górce w dół aż leżał bezwladnie na grzbiecie oddychając ciężko z rozłożonymi łapami.

Alliance

Gdy Ray zniknął z czerwonych ocząt Yukiśki, na początku uruchomiło się jej wolnomyślenie. Skapła się dopiero, gdy podłoże zniknęło jej spod łap~. Zawisła w powietrzu, jak w kreskówkach. I zaczęła spadać. Ale wcale jej to nie przeszkadzało~! Spadanie to był jej konik. Odwróciła się pyszkiem prosto do ziemi, złożyła łapy przed sobą. Zrobiła piękną śrubę, potem salto~ I wylądowała z hukiem obok Ray'a. Zanim jeszcze doszła do siebie, oparła się przednimi łapkami o towarzysza, czekając, aż wyda jakiś znak życia.

Ray

Roześmiał się wypuszczajac jeszcze haust powietrza gdy ta oparła sie o niego łapami. Imponująca śruba nie wspominając o salcie. Jak widać to małe dynamo spożytkowuje swoją energie. - Yukiś...co porabiałaś kiedy mnie nie było? - zwrócił pysk w jej stronę wpatrując się bystrymi oczyma. Grzywka przysłoniła mu prawe oko. Lubił przebywać z tą wilczycą.

Alliance

- Teś mnie nie byyło. - zamruczała przeciągle, kładąc łeb i łapki na grzbiecie wilczego towarzysza.
Jej mały, czerwoniasty ogonek non stop się poruszał. >D Mały spaleniec, nic więcej. Tak sobie czasami myślała, jak to by było, gdyby rosła...

Sekai

I Sekai przybyła.Wbiegła na szczyt góry patrząc czy Edward nie idzie.-Oby się nie zgubił..-szeptała se pod nosem usiadła.-Hmm..ciekawe czy trafimy?-zadawała se pytania w myślach zamiatając ogonem śnieg.

Amidia

I Amidia również.Szła spokojnie nie zwracając uwagi na sekai.
-Witam panią-powiedziała codziennym tonem.

Sekai

-Tak witaj.-odrzekła wilczycy patrząc na niebo.-Co pania tu sprowadza?-zapytała wilczycy która właśnie tu przybyła.Nie interesowała ją ona ale była ciekawa.( w sensie Sekai)

Amidia

-szłam za Edwardem tutaj.Jestem Amidia-powiedziała wilczyca spokojnym tonem.

Edward

Edward znalazł się u podnóża góry.Spojrzał w góre z lekkim grymasem.Otrzepał się,i skoczył na pobliską skałe by mieć lepszy widok.Wolno i ostrożnie ruszył po stromych zboczach góry.Nie bał się że może spaść i zmiażdżyć sobie kości,to go raczej nie interesowało.Wszed na szczyt i znów otrzepał się.Zlustrował niebieskimi ślepiami wilki.
-Jestem.
Rzucił do Sekai udając że się zmęczył.Położył się obok i zmrużył ślepia.

Amidia

-Panna Amidia jest zabujana-rzuciła do niego.Wbiła głęboko pazury w glebę.Cmoknęła go w pysk.Jakby nigdy nic,weszła na skałę i siedziała koło Edwarda.Wsłuchała się w wiatr.Niemożliwe,można by przysiąc ale Amidia była zauroczona.Nim.Tym jedynym.

Edward

Wilk zmarszczył czoło z lekkim uśmiechem.
-W kim?Ona jest nimby zabujana.
Rzucił te słowa od niechcenia.Postawił uszy po sobie i zamaszyście uderzył ogonem.Niebieski ślepia przyglądały się to Sekai to Amidi.
-Czy aby coś przeoczyłem?
Zerknoł na Amidie podejrzliwie.Wyras jej pyska nie był mu znany z czegoś dobrego.
-A może i ty jesteś w kimś zakochana?
Zamruczał jej unosząc lekko brew.

Sekai

-Tak..fajnie, że jesteś..-powiedziała i spojrzała na nią i Edwarda.Wyszeptała jakieś zaklęcie a obok niej pojawił się ON.Uderzyła ogonem i nastawiła uszy.-Hej.. zaraz powinna być Zorza Polarna.-dodała.-Jak o mnie chodzi..wiele razy byłam..ale partnera jeszcze nie miałam.

Edward

Basior podszedł do Sekai i zerknoł na niebo.
-Tak..
Ogon zwolnił tempo a sierść Edwarda lekko zafalowała.
-Hmm...Może następna wyprawa..na małe polowanie.
Zamruczał przenikle zerkając na wadere.
-Oczywiście po pojawieniu się Zorzy.
Usmiechnoł się krótko i spojrzal na Sekaje.Jego niebieskie ślepia znów lekko zabłysły.

Amidia

-W kimś kto jest mroczny.Ty jesteś nim-powiedziałam tajemniczo.Zorza nadal nie pojawiała się.Amidia niechciała skreślać Edwarda.tamta po prostu chciała go sprzątnąć jej?Warknęła na obcą wilczyca i uniosła ogon.Ukazała kły i napieła się silnie.Ponownie zawarczała na niom.

Sekai

-No zgoda..następny przystanek polowanie.Jak coś w Lesie.-powiedziała z uśmiechem.Spojrzała w niebo.Chwilę później na niebie pojawiła się wielobarwna Zorza.

Amidia

I znikła.Amidia uzyła mocy burzowej.Burza była.Mocna i silna.
-Ta jasne.Nie idź z nią-powiedziała Amidia.
Warkneła głośno do wilczycy.Teraz to było za wiele.ugryzła ja w ogon.
-Ja idę z nim-warknęłam ostro.
//t.t//

Sekai

/Nie możesz użyc mocy..zgłoś się do admina to może ktoś Ci da moce./

-No e zostaw mój lov ogonek.-powiedziała i przytuliła ogon.-Móje nie twóje.-dodała i podniosła się stając naprzeciw wilczycy.Nie miała zamiaru atakować.-Edward..możesz coś powiedzieć swojej koleżance?-zapytała zwracając się do wilka.

Edward

Niebieski ślepia basiora pociemniały.
-Co cię opętało!
Warknoł do Amidi.Jego białe kły zabłysły,a pazury wbiły się w glebe niszcząc rośliny.Nie miał zamiary robić jej krzywdy,ale jej zachowanie prowadziło go do szału.Przysiadł na przeciwko białej wadery.Ogon uderzył o ziemię z siłom wiejącego wiatru.