góry śnieżne

Kaja

Przyszła,zamachała ogonem,rozejrzała się,usiadła na skale.

Idalia

Usłyszawszy czyjeś kroki usiadła, nastawiła uszy i zaczęła węszyć, próbując zlokalizować przybyłego wilka.

Kaja

Spojrzała na góry,zastrzygła uszyma,poczuła coś,po chwili straciła zapach.

Idalia

Stwierdziwszy, że przybyła wilczyca jej nie zagraża, Hekate położyła się na śniegu, układając pysk na niewielkie zaspie. Mimo, że było bardzo zimno, wilczyca czuła się tu dobrze. Przyzwyczajona do chłodu, w ogóle się nim nie przejmowała.

Krik

Wilk wolnym krokiem wszedł na górę. Rozejżał się. Śnieżna zawieja. To mu odpowiadało. Położył się i zamknął oczy. Spokój... .

Idalia

Gdy zerwał się porywisty wiatr, Hekate owinęła łapy puszystym ogonem. Do jej nozdrzy dobiegł znajomy zapach. Uniosła łeb i przez chwilę węszyła zawzięcie by upewnić się czy to na pewno woń Krika.

Krik

Wilk wetknął nos w śniego. Nie dobiegał go żaden zapach, oprócz wilgoci. Dobrze jest odpocząc. Pomyślał. Szkoda, że nie ma tu rzadnego znajomgo pyska Echhh.

Idalia

Z powrotem oparła pysk o niedużą zaspę. Gdy wiatr targał wszelkimi zapachami Hekate nie miała szans na podejście do niego, więc powiedziała tylko. - Witaj, Krik.

Krik

-Hymmm?-Wilk podniósł głowe na dźwięk swojego imienia.-Hekate?-Zapytał rozoznawszy jej głos. Rozejrzał się dookoła. Jej ciemna sierśc odcinała się na tle śniegu. Podszedł do niej.-Cześc, co u Ciebie?-Zapytał pogodnie

Idalia

Z powrotem odniosła łeb. Uśmiechnęła się lekko kątem pyska. - U mnie? Nic nowego - odpowiedziała i dodała po chwili. - Od dawna się nie spotkaliśmy.

Krik

-Masz rację. Od dawna się nie widzieliśmy.-Stwierdził wilk i położył się obok niej, dotykając bokiem jej boku.-Bardzo dawno.

Idalia

- Gdzie byłeś przez ostatni miesiąc? - spytała. - Byłeś tu, w krainie czy poza jej granicami, tak jak większość?

Krik

Tu, włuczyłem się cały czas.-Stwierdził wilk. Spojrzał na jej pysk. -Jesteś taka piękna. Naprawdę.-Szepną cicho do jej ucha.

//Sorki, ja muszę leciec. narka He//

Idalia

Zmarszczyła nos z niezadowoleniem. Słowa Krika uznała za złośliwy żart. - Chyba nie tylko ja mam tu problemy z oczami - powiedziała.

Krik

-Mowię na prawdę. Nie kpię z Ciebie.-Szepnął jej do usza basior, patrząc w jej pysk ze ślepymi oczami.

Idalia

Nie wiedziała co powiedzieć, więc zamilkła. Przyszło jej do głowy tylko, że Krik musi być bardzo dziwny.

Krik

-Mam nadzieję, że Cię tym nie uraziłem?-Zapytał nieco zmieszany wilk.-Chciałem tylko powiedziec Ci coś miłego.

Idalia

- Oczywiście, że nie - odpowiedziała i szybko przywołała uśmiech na swój pysk. - Po prostu zdziwiłeś mnie tym.

Krik

-Hymm, nikt Ci nigdy tego nie powiedział?-Zapytał sie lekko zdziwiony wilk. W jego oczach wadera piękniała, jaśniała.

Idalia

- Nie - odpowiedziała. Dla Hekate komplementy to była egzotyka - kiedyś nikt nawet nie starał się być dla niej miłym.