góry śnieżne

Sebastian · Wysłany: Pon 17:18, 25 Mar 2013 Temat postu:

Sebastian patrzył bez emocji w oczy smokowi. Nie wyrażały ani strachu ani pobłażliwości. Były puste jak obca jaskinia drążona przez wieki i opuszczona. Nic się w nich nie kryło. Wilk bardzo dobrze wyćwiczył ów spojrzenie. W końcu takie było jego życie: beznamiętne, obojętne. Toteż doskonale umiał tą beznamiętność pokazać. Na słowa gada pokręcił jedynie lekko acz widocznie łbem przecząco. Czasem trzeba odpuścić. Nie jesteśmy niezniszczalni. Nawet nie zerknął w stronę białej wilczycy, która najwyraźniej miała gdzieś swój żywot.

Winter · Wysłany: Pon 22:20, 25 Mar 2013 Temat postu:

Winter opuścił wzrok.
- To... idziemy? - zapytał się tak cicho, że tylko Sebastian mógł jego słowa ledwo usłyszeć.
Nie miał ochoty tu dłużej przebywać, nawet jeśli oznacza to zapuszczenie się na cieplejsze tereny. Ale, jak dotąd zauważył, wciąż panowała zima - w pobliżu leżał śnieg i było całkiem zimno. Jest całkiem zimno.

Antharas · Wysłany: Wto 9:39, 26 Mar 2013 Temat postu:

Smok spojrzał na Sebastiana, później zaś na Winter'a, chwilowo zapominając o Buraku i Summer, o ile jeszcze tu byli ?
Zaśmiał się, po czym przybrał poważną minę.
- Zabierzcie ze sobą tą połamaną wilczycę, póki jeszcze żyje i nie kusi mnie tak bardzo, bym musiał ją skonsumować... - ozwał się twardo i brutalnie. Gdyby ktoś chciał wniknąć w małe szczególiki, wiedziałby o przydomku Antharasa. Choć szczerze okazywał nienawiść i wstręt do wilków to nosił pseudonim "Pożeracza Wilków". Dziwne, prawda? A jednak.
Rozejrzał się wokoło, zatrzymując wzrok na Niszczycielu Światów. Wydawał się trochę bierny w swoich poczynaniach, chyba nie był to jego dobry dzień, zapewne...

Sebastian · Wysłany: Wto 17:23, 26 Mar 2013 Temat postu:

Wilk zerknął ponuro na Lunatrię. Westchnął zirytowany i nakładając sobie łapą jej zranioną kończynę na bark, począł iść do przodu. W zębach wciąż trzymał Wintera. Czemu mi przyszło ratować wszystkim tyłki? Zaczął omijać smoka. Przynajmniej ich puścił wolno. Spojrzał jeszcze na wilka z maską po czym oddalił się z wilkami.

zt.x3 -> Sosnowa Polanka

Lunatria · Wysłany: Śro 15:59, 27 Mar 2013 Temat postu:

Zanim się zorientowała, Sebastian zaczął prowadzić ją w tylko sobie znanym kierunku. Westchnęła z irytacją. Poradziłaby sobie. W końcu to tylko jedna łapa...Ale posłusznie szła obok samca. Tylko raz obejrzała się za siebie, rzucając smokowi zirytowane spojrzenie, mówiące: "Sama dałabym radę. Bez łaski."
Znów westchnęła i odeszła z resztą wilków, wysoko unosząc głowę.

z.t.

Przecież Seb napisał *zt.x3* więc nie trzeba po nim poprawiać.

Wheat

Wheat postanowiła wybrać się w góry. Ambitnie, czyż nie? A jaka była tego przyczyna? Całkiem prosta. Otóż, userka postanowiła nabić jej jeszcze więcej postów, rozdwoić i wysłać do kolejnej lokacji w celu pogadania z innym wilczkiem, ażeby się zbytnio samotna nie czuła. Jak już mówiłam, ambitnie.
W każdym bądź razie, Wheat przyszła tu za dziwnym impulsem, któy nakazał jej skierować się w to miejsce. Nie miała pojęcia, cóż to był za impuls, niemniej nie mogła mu się oprzeć, tak samo jak nie można oprzeć się stołowi zastawionemu chrupkami, żelkami i czekoladowymi ciasteczkami, tak więc posłusznie podniosłą z ziemi zacne cztery litery i popatatajała w góry. Kiedy już dotarła, zaczęła się niecierpliwie rozglądać i zastanawiać, po co właściwie tu przyszła. Kiedy nie znalazła odpowiedzi, odwróciła się na pięcie i już miała wracać do domku, gdy userka interweniowała i podłożyła jej nogę. Wheat, nie mogąc ustać na dwóch łapach, runęła na ziemię jak nienormalna. I tak już została, bo userka jęła przyciskać ją palcem do ziemi, ażeby nie wstała i zwiała. Pochyliła się nad szczeniakiem i syknęła jej do ucha: Kochana wilcza personifikacjo, leż grzecznie i wyczekuj ciągu dalszego. Wheat na te słowa zaskomliła niepewnie i posłusznie zastygła na ziemi, czekając na rozwój akcji.

Khao

Khao westchnęła głośno, rozglądając się. Góry. Chyba pierwszy raz odwiedzała je w tej krainie. Mimo, że było lato, przeszedł ja dreszcz zimna. Spojrzała na szczyt góry, na której stała - śnieg. W krainie lato, a tu śnieg. No proszę. Wspięła się trochę wyżej, by jej oczom ukazało się coś innego - ktoś zapewne w jej wieku leżał na ziemi. Podbiegła do tej osóbki i spojrzała na nią dziwnie.

Wheat

Wheat leżała na ziemi, przygnieciona potęgą userki. Już dość dawno usłyszała, iż ktoś się zbliża, ale nie mogła nawet podnieść głowy, by rozejrzeć się za przybyszem. Dopiero, gdy tenże znalazł się w zasięgu jej wzroku, mogła mu się przyjrzeć.
No dobrze, możesz wstać, zachichotała cicho userka i przestała przyciskać Pszenicę do ziemi. Ta z cichym westchnieniem ulgi poruszyła najpierw kończynami, każdą z osobna, a potem tak szybko, jak tylko pozwalały jej na to trzy łapy, wstała. Uśmiechnęła się przepraszająco do gościa i otrzepałą ze śniegu.

Shathow

Shathow odwiedziła, czy też wręcz nawiedziła te strony. Czemu? W tym przypadku odpowiedź jest prosta: śnieg. Zimno. Chwila odpoczynku od upału panującego w krainie. Oraz oczywiście sposób na zdobycie darmowego lodu do napojów (nie, to akurat jest żart).
Wojowniczka rzuciła okiem na zebrane wokół wilki. Nic ciekawego nie dostrzegła.
Klapnęła więc swoim ciemnoszarym tyłem na zimny śnieg. Trochę tu posiedzi, a potem zapewne wróci do "Wilczego Kła". Chyba, że nastąpią nieprzewidziane przez wilczycę okoliczności zaplanowane dla niej przez userkę...

Jakecob

Jakecob przyczłapał nad te piękne, malownicze i bardzo śnieżne miejsce. Wspiął się na jedną z małych górek i podziwiał widok z dołu. To bardzo ciekawe na reszcie krainy jest gorąco, a tu śnieg. Cóż co by tu robić oprócz rozkoszowania się zimnem? Siedział sobie spokojnie słuchając muzyki ze słuchawek, czekając co się wydarzy.

Shathow

Spojrzała na wilka ze słuchawkami. Ciekawe, czego słucha.
Jako że upodobania Shathow zmienia się wraz z userką, wilczyca teraz akurat słuchała rapu. Głównie Chady, Pih'a i KaeN'a. Lubiła muzykę. Zasadniczo każdą, z naciskiem na przekaz. Zastanawiało ją, czego słuchał szary basior. Może znała ta piosenkę? A może nie?
Cóż, kto pyta, nie błądzi. Wilczyca zbliżyła się do nowo przybyłego, stając w jego polu widzenia (na wypadek, jakby nie słyszał)
- Czego słuchasz? - zapytała.

Jakecob

Spojrzał na wilczycę. Zdjął słuchawki żeby usłyszeć pytanie.
- Verby- Młode wilki 1. Lubię go, ma fajne teksty związane z życiem. - Oznajmił.
Może był już nie słuchany za często, ale piosenki się nie zmieniają i on też się nie zmieni. KaeN też może być. Alter ego albo coś innego, ale u basiora na pierwszym miejscu jest Verba i Lales. Lales również ma piosenki o tym, co ona sama przeżyła, np Paamiętam o tobie lub Zdrada. Może to są dobre piosenki dla wader, ale nigdzie nie jest napisane, że on też nie może tego słuchać.

Shathow

Kto by pomyślał? Tego się nie spodziewała. Piękna piosenka.
- Dobry wybór - uśmiechnęła się. - Jestem Shathow.
O, dziwna sytuacja. Nasza kochana Shathow dotąd była jednak nieco ostrożniejsza. Przedstawić się pierwszemu z brzegu basiorowi dla tego tylko, że słucha dobrej muzyki? A, z resztą, ten wilk raczej nie wydawał się potencjalnie... niebezpieczny.
Ciemnoszara wilczyca również usiadła, nieco przedłużając ten post. Ciemny punkt powoli krążący po niebie zbliżył się, po czym wylądował na jej ramieniu w postaci młodego zielonego feniksa.

Jakecob

- Jakecob. - Przedstawił się. - Fajne zwierzątko domowe. - Powiedział lekko zaśmiewając się.
Hm..feniks.. nawet fajne zwierzątko. Może on też poszuka gdzieś dla siebie takie zwierzątko. Lub małe gryzonie, które uwielbial, jakąś myszkę lub szynszylkę. Królika albo....coś co mu się spodoba. Na królika to chyba jakiś wilk miałby chrapkę więc daruje sobie.

Shathow

/jak klikniesz na jego imię w podpisie to się pokaże jego av. Jeszcze nie obrobiony./

- Dzięki - odpowiedziała - wabi się Bendezarro.
Czy ona szukała sobie zwierzątka? Raczej nie. Feniks znalazł ją sam i zwyczajnie za nią poleciał. Na wiele się nie przydawał jak na razie, ale... Teoretycznie mógł przenosić listy (których Shathow raczej nie pisała), a na egzaminie wymieniła go, jako pomoc przy odzyskaniu skradzionych dokumentów...
- A ty masz jakiegoś zwierzaka? - zapytała.

Jakecob

- Ciekawe imię dla feniksa. - Oznajmił. - Nie, na razie nie.Bendezarmo? Bendezarko? Bendezarro! Można się nieźle pomylić. Gdyby on miał kota to nazwałby go Kot. Takie piękne i proste imię. A feniksa Tuptuś. A jeśli samiczka, to oczywiście Sysyunia. Nie to teraz żart, przecież Jakecob nie skrzywdziłby zwierzęcia samym imieniem.

Shathow

Chociaż zapewne nikogo to nie interesuje, wyłożę historię imienia feniksa. Zaczęło się od kota. Mama userki zainspirowana Kubusiem Puchatkiem nazwała kota Bendezar (od BędęZaraz). Nad imieniem dla feniksa nie chciało się myśleć, więc doczepiono "ro" na końcu. Ot i cała historia.
Feniks zeskoczył z ramienia wadery na ziemię, po czym rozprostował skrzydła, chcąc zaprezentować Jakecobowi swe piękno.
Shathow uśmiechnęła się przepraszająco, odsuwając napuszonego ptaka na bok.
- Od dawna jesteś w Krainie? - zapytała - Nie przypominam sobie, żebym cię gdzieś widziała.

Jakecob

- Tak od dawna..od jakichś 3 lat..ale..bardzo długo ukrywałem się przez stratę rodziców i nie dawno zebrałem się na odwagę, aby ujawnić się światu. - Powiedział tak zleksza smutnawo.
Nie lubił wspominać o rodzicach. Dzieciństwo miał bardzo krótkie. Gdy był szczeniakiem, gdy miał zaledwie rok, musiał uciec, okrążyć świat, być samodzielnym i zapomnieć o tym co było, oczywiście po kilku minutach uciekł by kontynuować swą wędrówkę. Był głupi. Po co się kryć przez 3 lata? Mógł od razu prosić o pomoc. Cóż czasu nikt nie cofnie.

Shathow

No, niezła historia. Shathow ze swojej pamiętała niewiele, ale ujawniła się od razu. Ułożyła sobie życie, spełnia marzenia... Basior nie wie, co stracił przez te trzy lata...
- To wiele wyjaśnia. - odparła.
Czas zmienić kolejność, dlatego też nie zadała żadnego pytania. Niech teraz Jakecob coś wymyśli. Teraz ona będzie odpowiadać. To fajna zabawa i dobry sposób na nabicie postów.
Bendezarro, korzystając z tego, że nie jest już w centrum zainteresowania, wzbił się w powietrze. Wysoko w górze zaczął zataczać koła, patrolując teren.

Jakecob

Nadszedł mroźny wiatr, oczywiście nasz Jakecob tyle przeżył, że mu to nie przeszkadzało. Ale Shathow mogłoby być zimno.
- Nie jest ci zimno? - W tej chwili się zbliżył trochę bardziej do wadery. Cóż poradzić jest bardzo troskliwy.
Polubił Shathow, ale on jeszcze za bardzo nie ufa wilkom. Chociaż wadera zdobyła jego drobne zaufanie....ej co ty userko piszesz? Nie no, to przecież prawda.