Marmurowy Pałac- Klub Black Mad Stars

Debra

-Nie chce Was nim straszyć! I wybuchy?! Jak chcesz wiedzieć to mój pierwszy wybuch od wielu miesięcy moja droga. Nie chodzi mi o walkę z bloodersami. Miały być imprezy. Ale jeśli każda się ma tak kończyć, to zamek niedługo będzie ruiną! Oh, i po co to tłumaczę.-Debra opuściła łeb i powoli weszła na górę, do swojej czerwono białej komnaty. Padła na wielkie łoże, a bat odrzuciła na bok.
-Po co ci był ten krzyk Debruś?-usłyszała cichutki głos w swojej głowie.

Yenn

Yenn delikatnie pokiwała głową przecząc.
To nie miało być tak! Przecież to jest anty nudzie, anty kłótniom i wszystkiemu anty!-pomyślała i wypiła swój malinowy soczek. Nie uśmiechała się bo czemu ?

Hatsune

- W kwestii imprez się z Tobą zgadzam. Można się bawić od czasu do czasu, ale z umiarem. - skończyła swoją dyskusję gestykulując łapą. Wreszcie podniosła się z pufy, zeszła po schodach i wyszła z pałacyku.
" Po co? Powiedz mi po co? " - pytała się sama siebie, lecz nikt nie odpowiadał. Udała się do ogrodu, gdyż to miejsce było magiczne i miało swój urok. Jednak nie wszędzie było idealnie piękne. Pojawiały się gdzieniegdzie chwasty, więc Miku westchnęła głęboko i z przyjemnością zabrała się za pracę. Kochała ogrody i rośliny, więc nawet wysiłek był przyjemny w tej sytuacji.

Debra

'To Ada i ten Sidney przesadzili. Nie powinnam krzyczeć na Yenn i Miku. One nic nie zrobiły, tylko pilnowały tutaj porządku. Powinnam je przeprosić' pomyśłała Deb i westchnęła. Otworzyła szufladkę i wyjęła dwie paczuszki. W każdej była bransoletka, do której można było dopinać i odpinać różne zawieszki. Tak zwane Charmsy. Na każdej bransoletce był ten sam charms z srebrnym P. Miało to oznaczać 'Przyjaciółki'. Dodatkowo w każdej paczce było całe pudełko zawieszek, które można było dobierać w zależności od nastroju i okazji. Ona też taką miała. Założyła ją na łapę i zeszła na dół. Dała Yenn i Miku po paczuszce, podnosząc łapę w bransoletą.
-Przepraszam.

Naomi

Ada zastrzygła uszami i spojrzała na Debre. - Jeżeli chodzi o zapisy moja droga, to nikt nie został zaniedbany, nikt.! - krzyknęła. Zabolało ją to "zawiodłam się na was".. niczego nie zaniedbała, mimo iż była bardzo pijana. - A to co robię po pijaku to moja sprawa. Nie widzę sensu, by kończyć z takimi imprezami. - dodała pośpiesznie i Spojrzała na Debrę.

Debra

Debra westchnęła ciężko i podeszła do Ady.
-Droga Ado... Musisz skończyć z upijaniem się.-powiedziała prosto z mostu o kamiennym wyrazie twarzy. No cóż, to tyle. Nie miała nic więcej do powiedzenie wilczycy.

Naomi

To się Adzie nie spodobało. - Mogę się upijać kiedy chcę. Jestem dorosła. A ty moja droga niestety nie możesz mi niczego nakazać. W tym stowarzyszeniu ma chodzić o zabawę, a nie jak chyba sądzisz o życie w ascezie jak zakonnice.! - krzyknęła i usiadła naburmuszona na pufie. To był jedyny powód dla jakiego wstąpiła do tego stowarzyszenia. Obiecywały imprezy, dobrą zabawę..a gdy zaczyna być fajnie.. nagle chcą jej tego wszystkiego zabronić.

Debra

-Wiem, że każdemu się zdarza upić, ale nie ciągle. Możemy się bawić, ale nie codziennie być nie przytomne przez alkochol. Moja droga, nie o to tu chodzi.-Debra usiadła i westchnęła, patrząc uważnie na Adę i jej zachowanie.

Raksasi

Raksasi szedł za zapachem Debry - swojej matki, aktualnie jedynej osoby prócz Ravena, którą znał. Czemu nie widywał się ze szczeniętami? Czemu nie miał przyjaciół? Może to i dziwne ale obwiniał ich za to. Gdy jego oczom ukazał się zamek, niewiele myśląc wszedł do środka i skierował się ku pomieszczeniu, w którym przebywała jego rodzicielka.
- Witaj matko...
Syknął poprawiając pokaźną, czarną grzywę. Od zawsze miał długie włosy, grzywkę czy jak to tam... Jak się urodził wyglądał jak samica... Pff, mniejsza.

Debra

-Raksasi... Ojciec się tobą nie opiekuję?! No brawo, poświęcam szczenięciu cały wolny czas, a gdy raz proszę Ravena o to, by się tobą zaopiekował on sobie z tego nic nie robi?!-syknęła zdenerwowana Debra. Jedynak był dla niej obecnie wszystkim. Przytuliła syna i uśmiechnęła się do niego.
-Raksasi, ale ty urosłeś! Skoro już jesteś większy, co ty na to, by pozwiedzać krainę?!
Tak... Gdy Debra była szczenięciem jej rodzice nie interesowali się nią. Sama się wychowała. Dlatego mogła być nadopiekuńcza dla Raksasi'ego.

Raksasi

- Nie musimy nigdzie iść... Co robisz?
Spytał tym samym syczącym tonem. Nie, żeby był niemiły, tylko taka jego natura. Wdało się w niego coś z Ravena. Coś demonicznego. Zresztą, tak głosiło jego imię... Demoniczny... Tak... Samiec rzucił znudzone spojrzenie reszcie osób. Kim one były?

Naomi

- A dlaczego nie? - spytała retorycznie. Przecież o to tu chodzi.. gdyby nie chciała imprez to by wstąpiła do bloodersików albo założyła jakieś własne stowarzyszenie. Ten klub przestaje być atrakcyjny kiedy nic się tu nie dzieje. Ada bardzo nie lubiła się kłócić. Postanowiła pobiec do swojego pokoju. Położyła się na łóżku i nie zamierzała z niego wstawać. Łóżko było jej przyjacielem, najlepszym.

Debra

-Aktualnie rozmyślam nad tym, co zrobić twojemu ojcu, za to, co on zrobił tobie!-powiedziała Debra. Złość na Ravena zbierała się w niej coraz bardziej. Już po Ravenie, jak go spotka.
-Napijesz się czegoś? Choć za mną.-zaproponowałą, wchodząc do swojej komnaty, a następnie weszła do swojej małej jadalnio kuchni. Otworzyła szafeczkę i wyciągnęła dwie szklanki oraz dwa talerze.-Co byś zjadł?

Raksasi

- Ale on...
Zaczął Raksasi i po pewnym czasie zrobił facepalm'a. Tak, jego matka była strasznie nadopiekuńcza. Po pierwsze, on jest już nastolatkiem czy jak to tam, a po drugie poradzi sobie sam.
- Nic, nic nie chcę.
Odmówił machając łapami przed sobą tak, by Debra nic mu nie wcisnęła, niczym babcia. Tak, weź i wytłumacz babci, że nie jesteś głodny...

Hiretsuna Shinigami

Taak oczywiście. Co Raven zrobił Raksasiemu. W końcu dotarł tutaj za jego zapachem. Czy on musia tak szybko chodzić? To nie tak łątwo dla takiego starca jak Rav. No cóż w przyszłym czasie musi rozprostować kości i poznęcać się nad kimś.
- Cześć Debro. Raksssasssi. Musisz tak szybko truchtać łapami? - zapytał z charakterystycznym syknięciem. Przeciągnął się po czym zobaczyłzdenerwowanie Debry. No to pięknie. Wilk syknął jeszcze niczym wąż swym jaszczurzym ozorem.

Debra

Debra szybko podniosła swój biczyk i ścisnęła go w jednej łapie. Zmierzyła Ravena chłodnym spojrzeniem. Westchnęła. Już miałą dość tłumaczenia. Do szklanki nalała wody i podsunęła ją synkowi.
-Wypij chociaż to.
Dla Ravena wyciągnęła drugą butelkę i nalała mu do szklanki drugiego napoju. Podstawiła szklankę wilkowi pod nos.
-Napewno nic nie zjesz? A ty Raven? Raksasi, a może chcesz trochę sam pozwiedzać krainę i poznać kogoś?

Raksasi

- Widocznie muszę.
Odparł popychając łapą demona, jak gdyby chciał go przewrócić. Takie 'pac' w klatę. Potem złapał go za te jego rogi i pociągnął łeb ku sobie, by mieć głowę Rav'a na wysokości oczu.
- Krzywdzisz mi matkę. Masz tak nie robić.
Nakazał sykliwie czekając na odpowiedź. Jeśli go wyśmieje to mu się oberwie... Niezły LOL. Słysząc Debrę i jej szklankę wody, a właśnie, jak można słyszeć szklankę wody? Mniejsza.
- Nie chcę pić. Będę robił co chciał i kiedy będę chciał.
Odparł na obie jej propozycje.

Debra

-Dobrze, rób co chcesz. Ale jeśli chcesz się napić, to pij.-powiedziała, przysuwając szklankę jeszcze bliżej. Chora nadopiekuńczość? Czy ona nawet nie zauważyła, jak Raksasi się do niej zwraca? Spojrzała na Ravena.
-Widzisz, powinieneś trochę czasu spędzić z synem.

Hatsune

Odebrała od Debry paczkę z uśmiechem. Nie potrafiła się długo gniewać w sytuacjach, które tego nie wymagały.
- Nie jestem przeciw organizowaniu imprez. Jednak zabawa nie oznacza picie alkoholu do nieprzytomności. Gdy wszyscy się upiją i nikt nie będzie trzeźwo myślał może stać się krzywda, ktoś nie zapanuje nad sobą i zniszczy drogocenne przedmioty. W takiej sytuacji kilka osób skazanych by było na pilnowanie "balangowiczów". - odezwała się do Ady nim wyszła. Miała nadzieje, że zrozumie o co jej chodzi. Klub wyprowadzałby z zameczku samych nałogowców i alkoholików, a tego Hats by nie zniosła.
Położyła się znów na swojej ulubionej kanapie w jadalni, patrząc wokoło. Widać każda organizacja przeżywa czasem kryzys. Niestety nie każdej uda się go przetrwać..

Hiretsuna Shinigami

Raven złapał syna za "kudły" i podniósł go delikatnie. Mgła otoczyła go i złapałą za łapy oraz ogon tak aby nie mógł wilka kopnąc czy uderzyć.
- Raksassi. Matki twej nie krzywdze. A jeśli dalej będziesz się tak zachowywać w stosunku do mnie to porzałujesz. - mruknął z szyderczym uśmieszkiem.
- A więc wojna czy rodzinny spokój? - zapytał.
- Chociaż przyznam. Charakter twój mi odpowiada. - oznajmił.
- Dziękuje debro. A ten twój biczyk schowaj albo mnie nim uderz. Wyzyj sie i będzie spokój. Nieprawdaż? - spytał po czym puścił syna za kudły ale ten dalej wisiał metr nad ziemią owinięty szczelnie mgłą.
- Pozatym. Musimy pogadać. Później. - dodał jeszcze na koniec i syknął z przyzwyczajenia.