Czekoladowe Jezioro

Yuko

-Hej, cukiereczku! Nie denerwuj się tak, złość piękności szkodzi, no cóż.. nie każdemu, tobie na przykład by nie zaszkodziło. Zresztą.. na co się denerwujesz? Ja i tak to co mówisz mam w głębokim poważaniu.- znowu ją spiorunowała wzrokiem, i co zrobi Panna Cukiereczek teraz? Się zobaczy.

Renna

Pojawiła się tutaj. Weszła i usiadła dalej od innych. Zastrzygła uchem i westchnęła. Ziewnęła szeroko i wpatrywała się ponuro w ziemie. Owinęła sie ogonem. Zdążyła usłyszeć fragment rozmowy dwóch nastolatek. Typowe dla tego wieku. Jedna górą, księżniczka, a druga rozpaczliwie próbuje się bronić. Cóż. Renna nie zwracała uwagi na ich rozmowę.

Ines

-Nie mów do mnie cukiereczku! - podniosła lekko głos oburzona już zachowaniem wilczycy. Podniosła się i stanęła przed nią, cóż... wilczyca była wyższa od biednej Anabell i miała w pewnym rodzaju przewagę, nie tylko słowną, ale też wyższą, że tak powiem. Ale usiadła, nie.. ona nie da rady.

Yuko

I ona się podniosła machnęła ogonem i piorunując ją wzrokiem zaśmiała się. Przybliżyła swój pysk nieco do niej obnażając kły. Kłapnęła nimi przed pyskiem Anabell i się uśmiechnęła. -Słuchaj kiciu, będę Cię nazywała tak jak będę chciała, czy Ci się to podoba czy też nie. Rozumiesz?- zapytała zgryźliwie i wróciła na swoje miejsce.

Lea

Lea spojrzała na Yuko wzrokiem pełnym zimnej pogardy. Nie chciała się wtrącać, w końcu z rozpieszczonymi istotkami typu księżniczka wiele się nie zdziała. Zawsze postawią na swoim i będą nieszczęśliwe, jeśli ktoś zrobi cokolwiek nie po ich myśli. Lea westchnęła więc tylko cicho i obserwowała jak wszystko się potoczy dalej.

Renna

Tego było Rennie za wiele. Zerwała się wzburzona. Odsunęła wściekła Anabell i podeszła do nieznajomej. Spojrzała jej w oczy.
- Kim ty jesteś, żeby się tak panoszyć, co? Twoje zachowanie jest żałosne, złotko.- warknęła do niej ostro, patrząc ostro.
Nie broniła Anabell. Nie znosiła po prostu tak rozpieszczonych dzieci.
- Jesteś dzieckiem i nikim więcej. Rozpuszczona księżniczka co? - ostatnie słowo dodała cicho, raczej zbyt cicho, aby nieznajoma, mogła usłyszeć.
Ale może usłyszy...Renna musiała się schylić, aby patrzeć nieznajomej w oczy.

Ines

-A....- chciała już coś powiedzieć, lecz zamilkła, niema z nią szans.. zresztą ona się nie lubi kłócić, wilczyca była zupełnie inna niż Viktoria, Viktoria po pewnym czasie ustępowała, ale nie zawsze a Yuko dalej by się kłóciła i się jej odgryzała. Niema co się oszukiwać, Anabell była za słaba..

Yuko

Ziewnęła tylko i odwróciła się od wilczycy. -A pani nie jest ani moją ani jej mamą, więc cicho.-syknęła na wilczycę i machnęła ogonem, ona olewała to, co wilczyca do niej mówiła. Spojrzała na Anabell, lecz nie tak jak wcześniej, teraz jej nie piorunowała. Uśmiechnęła się do niej miło. -Wiesz co? Nie jesteś aż tak bardzo słaba jak myślałam, wytrzymałaś dłużej niż ktoś inny.- powiedziała to nadal z uśmiechem. -Tak w ogóle, Yuko się zwę.- dodała.

Ines

Co się jej stało? Renna jej do rozsądku nie przemówiła, ciekawe co nią pokierowało. Uśmiechnęła się również do niej, już nie była na nią zdenerwowana. -Miło mi poznać, Yuko, jestem Anabell.- przedstawiła się, a teraz co? Znowu jej dogryzała będzie, mówiąc, że jest zbyt łatwowierna?

Renna

Renna miała zbyt wiele szacunku do siebie. Niemal brutalnie odwróciła łeb Yuko.
- Za kogo się uważasz? Za pępek świata? Nie będziesz mi mówiła co mam robić, bo mam za wiele szacunku do siebie, żeby zadawać się z takimi osobami - syknęła, po czym zbliżyła pysk wadery do swojego za pomocą swoich ostrych pazurów - a rodzice by ci się przydali. Nie wychowali cię ani trochę. Jesteś kolejną rozpieszczona księżniczką. Mistrzyni ironii, co? Skarbie, gdybym mogła, wyrwałabym ci ten rozpieszczony łeb. -warknęła ostro.
Nie mogła nic zrobić tej waderze. A szkoda. Odrzuciła jej łeb, że w rezultacie Yuko mogła się trochę zachwiać.
- Żałosne, żałosne - mruczała sobie cichutko pod nosem, a za przecinek uważała przekleństwa.
Podeszła do nie zamieszanej w tą sprawę wadery. Właściwie była niedaleko niej, jednak na tyle daleko od Yuki, żeby nie słyszeć je uwag.

Yuko

Gdy Renna do niej znowu zagadała ta tylko wzruszyła ramionami. -I kogo tu mama nie wychowała.- powiedziała z kpiną. Przysiadła obok An. Może jeszcze będą z niej ludzie, znaczy wilki. Tylko teraz.. trzeba by było ją troszkę poduczyć odgryzania się, ale to już na wyższym etapie ich znajomości. -No zgoda, nie będę na ciebie mówiła Cukiereczku, przejadło mi się. - powiedziała i owinęła łapy ogonem.

Samuerian

Jael obserwował całą scenę, a gdy wszystko się skończyło westchnął rozczarowany.
- No wiecie co... - rzekł smutno do dziewczyn. - Ja tu się nastawiałem na walkę stulecia! Krew wszędzie, pazury, zęby i w ogóle... A co zastaję? Anabell, na prawdę czuję, że się na tobie zawiodłem. - powiedział i dla wzmocnienia efektu teatralnie zawiesił głos.

Ines

Odwróciła się do Jaela. -No wiesz co?! Za kogo ty mnie uważasz.. pf!- przerzuciła włosy do tyłu.-Tak w ogóle... to jest Jael. A co do przezwisk..nienawidzę przezwisk typu "Skarbie", "Słoneczko", "Złotko", czy "Cukiereczku". Są obrzydliwe i za słodkie.- powiedziała z obrzydzeniem i wystawiła jęzor na wierzch. Wolała po prostu skróty Ana, bądź An. Uśmiechnęła się do niej. Hmm.. dobrze, więc jednak nie będzie jej przedrzeźniała.

Lea

Lea rzuciła karcące spojrzenie Jaelowi i pacnęła go lekko w głowę.
- Ty to lepiej siedź cicho, J. - powiedziała, ale czuła rozbawienie na słowa przyjaciela. Spojrzała na Anabell i na Yuko. Ta wilczyca jej nie pasowała... coś za bardzo widziała siebie jako centrum wszechświata.

Renna

Spojrzała na jezioro, zamyślona. Czekoladowe jezioro...Hm...Powoli zaczęła iśc w kierunku północnym, aż w końcu zniknęła za pierwszym wzgórzem. Gdzie poszła? Żadnego z przebywających tu nie powinno to obchodzić.

Yuko

Zaśmiała się gdy zauważyła reakcję An. Machnęła ogonem. -No, miło mi poznać Jaela, zwą mnie Yuko.- powiedziała i spojrzała za odchodzącą Renną, dobrze, że sobie poszła, problem z głowy. -Wiesz An.. to się dobrałyśmy, bo na dźwięk tych przezwisk to mi się rzygać chce.- dodała.

Shire

Shire nie miał w pysku papierosa. Ograniczał? Och nie! Nawet nie myślał, aby postawić sobie jakiekolwiek limity. Papierosy były jego jedyną miłością. No proszę, gdzie też nasz kochany palacz trafił? Nad jezioro z czekolady. Na bandę szczeniaków przed którymi ostrzegany był. Okaże się teraz czy dzieci to rzeczywiście zło wcielone.

Samuerian

- Jaela zawsze jest miło poznać. - rzekł wielmożny Lord Jael. - A Jaelowi jest miło poznać panią. - wilk uśmiechnął się do Yuki i ukłonił lekko. Więc walki nie będzie? A to szkoda, wielka szkoda... Młody spojrzał na nowego wilka, który właśnie się pojawił. Ciekawe... śmierdział dymem.

Yuko

-No wiesz co? Mnie to jest zawsze i każdemu miło poznać, tak więc...- powiedziała i się odwróciła, kolejny dorosły? Ale cóż.. jednak ten.. śmierdział..dymem. Papierosy, nie raz miała z nimi do czynienia w jej super krótkim życiu. Może więc ją poczęstuje jak będzie grzeczna.

Ines

Westchnęła, ona to sobie zawsze super towarzystwo znajdzie, ale cóż... Yuko była zupełnie inna niż na początku ich znajomości, więc może będzie dobrze. Spojrzała na przybyłego wilka i później na Yu, to już wiadomo, że nasza kochana Yuko coś knuła, ciekawe co.