Czekoladowe Jezioro

Ohme

W podskokach przybyła tu mała wilczyca. Z zamkniętymi oczyma skakała w te i we wte. W końcu usłyszała jakieś głosy. Otworzyła oczka i zobaczyła swojego brata. Na jej pyszczku pojawił się jeszcze większy uśmiech. Podbiegła do brata i ścisnęła go z całej siły, jak tylko szczenie potrafi.
- Cieść, Shire. Cio tiam u ciebie blaciśku?

Shire

Wilk spojrzał na małe obejmujące go "coś".
- Eee... - wilk strząchnął z siebie szczeniaka i przyjrzał mu się badawczo. - Przepraszam, ale... czy my się znamy? - spytał. To dziecko bynajmniej wydawało mu się znajome, ale czyżby miał... siostrę?

Ohme

Ohme spojrzała krzywo na brata.
- Emm... Nio ź tiego cio wiem tio jeśteś moim śtalszym bliatem. Ja jeśtem twoją siośtrziczką! - powiedziała wilczyca. Nie poznawała zachowania brata. Bardzo go kochała a on jej nie pamiętał? Tak to czasem bywa, że starsi zapominają o rodzeństwie, ale żeby nie pamiętać nawet imienia?

Shire

- Eee... tak? - Shire patrzył na dziecko zdezorientowany. Siostra? Miał siostrę? Młodszą? - No tak. Siostra. A sama jesteś? Czy jest gdzieś... mama? Tata? - Skoro to była jego siostra to nie mógł jej zostawić bez opieki kogokolwiek. W końcu to szczeniak. - Chyba nie jesteś sama?

Ohme

Ohme nadal patrzyła się dziwnie na brata.
- Emm... Rodziców nie mamy! Nie pamiętasz? Mamy tylko kuzynki Dermanottę i Zoe. Nic nie pamiętasz? Khe-khe - zakrztusiła się dymem z papierosów brata. Wilczyca była oburzona zachowaniem Shire'ego. On nigdy nie palił!
- Nie pamiętasz mnie, prawda?

Shire

Shire spojrzał na małą. Rzeczywiście była mu znajoma, ale gdy chciał zajrzeć głębiej w zakamarki swojego umysłu pojawiał się ten ból. Lecz skoro to dziecko twierdziło, że jest jego siostrą to pewnie jest.
- Ja... Oczywiście, że cię pamiętam. - powiedział wilk i wysilił się na uśmiech. - Jesteś moją siostrą. Młodszą siostrą, a na imię ci... - Shire zorientował się, że nie mógł wypaść wiarygodnie, skoro nie znał nawet imienia swojego rodzeństwa.

Ohme

Mała przekręciła oczyma. No raczej, że brat kłamał, bo imienia siostry nie pamiętał.
- Wiem, zie mnie nie pamiętiaś! Nio! Niawet nie wieś jak miam nia imię! Psipomnij siobie! Psipomnij! - krzyczała. Przymrużyła trochę oczy i skoczyła na brata. Przytuliła się ponownie do niego i szepnęła mu w ucho, próbując nie zadławić się dymem: Przypomnij... Chyba nie ziapomniałeś śwojej liodziny? Plawdia?...

Shire

Shire zachwiał się pod ciężarem młodej. Siostra... Może miał siostrę. Oczywiście, że miał siostrę. Ale na nic nie przyszło mu przypominanie sobie jej imienia. W ogóle nic nie pamiętał.
- Zapomniałem, młoda. Wszystko zapomniałem. - Wyznał wilczycy. Ale to tylko dziecko. Czy go zrozumie?

Ohme

Ohme wstała i się otrzepała. Myślała jak przywrócić bratu pamięć. Tylko najpierw musi się zgodzić, aby mu pomóc.
- Piomóć Ci psiwlócić piamięć? Miozie siobie cioś psipomniś i zniów będzieś miom śtalsim, kochiającim blatem! Łoki? - zapytała z wielkim szpanem.
- Nio tio tiak. Ja jęstem Ohmie - twioja młodsia siośtla. Ty jeśteś Shire i niee palisz - to mówiąc zabrała mu papierosy i zapalniczkę.
- Miamy kuzinki Dermanottę i Zoe. Nie mamy lodziciów, a Renna tio nasia najliepsza psijaciółka. Albio laciej twioja...

Shire

- Dermanotta? Znam Dermanottę. Kiedyś się spotkaliśmy. - Lubił Dermanottę. Dała mu papierosy. - Dobrze, Ohmie. Spróbujemy wrócić do "normalnego" życia jak chcesz, ale... - mówiąc to wilk zabrał siostrze swoje papierosy i zapalniczkę. - Nie wszystko można zmienić, tak. - Shire szczelni schował swój skarb, tak, aby wilczyca nie mogła mu już ich zabrać.

Ohme

Ohme podniosła prawą brew do góry.
- Nie jeśtiem Ohmie tylko Ohme! A cio dio papielosiów oddiawaj mi je! Nie bedzieś pialił! Mia być jak kiedyś - to krzycząc ponownie rzuciła się na brata. Zaczęła go gilgotać a z jej twarzy nie znikał uśmiech. Nawet pomimo tego, że brat jej nie pamiętał.

Shire

Shire zaśmiał się, gdy poczuł łaskotanie, ale szybko zrzucił siostrę i postawił ją delikatnie na ziemi.
- Nie. - powiedział już poważniej, a w jego oczach skrywało się błaganie. Nie umiałby rzucić papierosów. Palił odkąd... pamiętał.

Ohme

- Alie ti maś ziucić pialenie! Tio jeśt śkodliwe! A tiym baldziej dlia mnie! - powiedziała teraz Ohme stanowczo. Także z błagalnymi oczyma. Uśmiechnęła się i wyciągnęła rękę po paczkę papierosów.
- Nio daj! Jeśli nie śpróbiujeś to sibciej mi bliat umzie a ja tiego nie cię! Nie wytsimam z Demi i Zoe! Plosię, daj mi tie zieci!

Shire

Shire spojrzał na małą. Nie zrozumiała. Ale to tylko dziecko. Nigdy nie było tak silnie uzależnione.
- Nie, wybacz Ohme. Ale ja nie umiem. Obiecuję, że nie będę palił przy tobie. Nigdy. Dobrze? - Miał nadzieję, że to jej wystarczy.

Ohme

Ohme zrezygnowała z kłócenia się z bratem. Dała za wygraną i tyle. Ze starszym nie będzie zadzierać.
- Diobzie. Nie pial psi mnie i uwiaziaj, abim cię nie psipapała nia palieniu. Łoki? - zapytała się ponownie. Obejrzała brata dokładnie i rzekła:
- A miaś miozie żelki? - tak słowo "żelki" to jedno z niewielu słów, które potrafiła poprawnie powiedzieć.

Miyu

Złotooka powolnie stawiając łapy na ośnieżonym podłożu przyszła w to miejsce prowadzona zapachem, którego jeszcze nie miała okazji poznać - czekolady. Niby tego tyle, a większość wilków nie wie o jego istnieniu. Oczy, które wydawały się świecić czystym złotem lustrowały zalaną cieniem okolice, a nos wyłapywał zapach wilków. Powolnie wyłoniła się spośród ośnieżonego lasu z chytrym uśmieszkiem. Zauważyła przy jeziorze granatowo-białą istotkę i brązowawego basiora. Przekrzywiła lekko łeb i podeszła do czekoladowego jeziora, kątem oka spoglądała na wilki.

Shire

Shire począł grzebać we wszystkich miejscach, w których mógłby ukryć żelki. Papierosy, zapalniczka... O! No i jest torebeczka, nieotwarta paczka misiowych żelek o smaku owocowym. Zapewne nosi je jeszcze od czasów sprzed dnia "narodzin" dla swojej siostry. Uśmiechnięty i zadowolony z siebie wilk podał paczuszkę Ohme.
- Proszę. - powiedział.

Chemo

- Ohme!!! - Wrzasnęła Chemo, widząc swoją koleżankę. - A ty kto jesteś? - Spytała nieufnie wilka, z którym rozmawiała jej przyjaciółka. Po chwili jednak zwróciła się do Ohme: - Skąd ty się tu wzięłaś? Tak dawno się nie widziałyśmy... - Powiedziała i ją obściskała.

Ohme

Ohme wyrwała, jak dzika, bratu żelki. Dla żelek mogła zabić. Na jej twarzy pojawił się szeroki uśmiech. Przytuliła ponownie brata.
- Nio tio cio liobimy? - zapytała przełykając żelki. Wyciągnęła parę cukierków na łapkę i podała je bratu. Może mu zasmakują? Ohme nie wiedziała co porobić. Dalej gadać z Shire, czy?... No właśnie. Czy...

Shire

Shire uśmiechnął się widząc zadowolenie siostry. Odrodziły się w nim braterskie uczucia, chociaż nadal nie pamiętał nic. Spojrzał na coś, co właśnie przytuliło Ohme. Chyba jej przyjaciółkę.
- Ehm... Jestem Shire, brat Ohme. - powiedział.