Jezioro miliona myśli

Alastair

Jako szczeniak niejedno przeżył. Stopniowo hartował organizm czy przyzwyczajał go do zimna. Dlatego też, mimo faktu zmrożenia tyłka, dawał radę wytrzymać na mrozie; co wcale nie znaczyło, iż niskie temperatury mu nie przeszkadzały. Z drugiej jednak strony, po ostatnim wypadku zakończonym w lecznicy, nie jest pewien, czy gorące napoje wylewane na tors są szczytem marzeń Ognistego.
W każdym jednak razie przez pysk Alastair'a przemknął serdeczny uśmiech, w oku zaś zamajaczyła iskierka nadziei. Jeśli okazałoby się, iż zwerbował już drugą istotkę, na pewno poprawiłoby to nie tylko jego samoocenę, ale także to, jak postrzegają go inni. Zastrzygł lekko uchem.
- Jaka jest Twoja ulubiona pora roku? Domyślam się, że czarne futro może nieco przeszkadzać podczas upałów? - zagaił, jak to się mawia, ni z gruchy, ni z pietruchy, chcąc jakoś podtrzymać rozmowę. Milczenie w pewnych sytuacjach jest pożądanego - i był tego w pełni świadomym, niemniej nie uważał, aby była to właśnie tego typu okazja.

Kein

Kein spojrzał na Alastair'a.
-Lato, wolę trochę się upiec aniżeli zamarznąć.
Trochę dziwne zachowanie czas zacząć. Albo jednak nie, co by sobie wilk o nim pomyślał? Basior nigdy nie był duszą towarzystwa, wolał słuchać dlatego znowu nie zadał pytania. Zamiast tego zaczął rozmyślać poważnie nad pojawieniem się na zebraniu.

Alastair

Alastair ponownie się uśmiechnął. Cóż, ostatnio zdaje się, że nie robił niczego innego. Nic w tym chyba złego, póki Kein nie uważa go za niepoczytalnego? W każdym zaś razie Alek machnął lekko ogonem.
- Moja też, aczkolwiek ostatnio coraz bardziej cenię wiosnę. Zwłaszcza tę po długiej, męczącej zimie - powiedział wesoło, westchnąwszy nieco na koniec. Jakże tęskno mu było za promieniami słonecznymi, grzejącymi tak przyjemnie w łepetynę. Roślin także jak na lekarstwo, o zwierzętach już nie ma co mówić. Ale przynajmniej niedźwiedzie śpią, może czas czuć się bezpieczniej podczas wypadów do lasu? Tylko co w nich podziwiać? Ile można się gapić na pięknie i malowniczo ośnieżone gałezie?

Kein

Czas zakończyć pisać "uśmiechnął się" - za często to używam.
Wyrwany w końcu z nieciekawych myśli.
-Tak z czystej ciekawości: Napotkałeś kiedyś wilka którego do dziś serdecznie nienawidzisz?
Kein nie miał szczęścia do znajomych przez co trafiał tylko na te wilki których nienawidził, aż do momentu w którym znalazł się w Krainie.

/rano zauważyłem że post nie ma sensu, jak wrócę od znajomego to go zmienię/

Alastair

Alastair zmarszczył lekko czoło, pozwalając swej facjacie nabrać może nawet nieco gniewnego wyrazu, co niemniej było kompletnie nieadekwatne zarówno do jego usposobienia, jak i samych odczuwanych obecnie emocji. Zamyślił się, analizując przez kilka krótkich sekund pytanie oraz próbując utworzyć odpowiedź, będącą nie tylko zgodną z prawdą, ale i dość wyczerpującą temat. Poza tym... sam nie do końca był pewien, co winien odpowiedzieć.
- Widzisz... Podpadł mi kiedyś jeden facet, jednak sądzę, że 'nienawidzę' to zbyt mocne słowo. Ponadto ostatnio przyszło nam dość ściśle współpracować, staram się więc chować wszelkie urazy do kieszeni, by zachować profesjonalizm w tym, co robię - odpowiedział spokojnie, skinąwszy na koniec głową - zupełnie, jakby sam sobie chciał dodać otuchy. Wszelkie fale i nierówności opuściły białe czoło, na wargi zaś powrócił serdeczny grymas. Nie mógł powiedzieć, iż nienawidzi Puszczyka: mieli kiedyś zatarg, jasne. Skoczyli sobie niemal do gardeł. Zdaje się nawet, iż Alek uderzył go ten jeden raz, wyprowadzony z równowagi. Jednak nie był w stanie przyznać przed samym sobą, że rudego wilka nienawidzi.

Kein

Pytanie jak przystało na Kein'a było bez sensowne. Jednak nie rezygnując z spotkania, starał się jeszcze jakoś podtrzymać rozmowę.
-Masz jakiś pomysł co dalej?
Jak zwykle brak pomysłu objawił się kolejnym durnym pytaniem.
No ale co poradzić?
Na następny raz trzeba zapamiętać ''Pomyśl 2 razy zanim coś palniesz.... Co akurat zdarza Ci się często''. Mówienie sam do siebie nie jest niczym normalnym tyle że nie pozostało wilkowi nic innego. User też musi to zapamiętać ;D.

Alastair

Dobrym podtrzymaniem rozmowy mogłoby też okazać się kontynuowanie zaczętego wątku i odniesienie go na przykład do samego Kein'a. Zadał pytanie, dostał odpowiedź, mógł ją w jakikolwiek sposób skomentować czy coś, zamiast zarzucać kolejnymi pytaniami. Najpewniej Alastair tak właśnie by zrobił: kontynuowałby podjęty wątek. Pewnie dlatego uznał, iż i ciemnowłosy samiec właśnie to uczynił. Nie pomyślał zatem, że pytanie przez niego zadane mogłoby dotyczyć czegokolwiek innego niż temat nienawiści czy niechęci względem Puszczyka. W sumie... w odniesieniu do kontekstu poprzedniej wypowiedzi Alka miało to na tyle wiele sensu, iż co dziwnego było w automatycznym podpięciu tegoż pytania do poprzednich słów? Uśmiechnął się więc po raz enty, a potem narzekać będzie na nadmiar zmarszczek mimicznych. Jak ich nie mieć, kiedy cały czas się szerzy jak jakiś wariat. co to właśnie wyrwał się sanitariuszom, którzy próbowali wepchnąć go do kaftana o seksownie długich rękawach.
- Dalej będę próbował go tolerować i jakoś próbował się z nim dogadać. Nie mam zbytnio wyboru. A Tobie ktoś podpadł na tyle, że po dziś dzień masz ochotę go rozszarpać? - spytał.

Kein

Nie jest to dobry pomysł co akurat zapomniałem napisać. Wątek miał być zakończony, ale skoro tak to ma być to się mówi trudno.
-Rozszarpać to chcę wielu, powodów jest tyle że mógłbym to mówić godzinami. Nie chcę Cię zanudzać i sam nie mam ochoty tego wszystkiego powiedzieć.
I zaczęła się niezręczna cisza.

Alastair

Alastair wiedział o wilku tyle, ile sam mu opowiedział. Nie potrafił także czytać w myślach, zatem poruszenie niewygodnego dla Kein'a tematu nie było posunięciem celowym... Nie przez Alka, bo użyszkodniczka kreująca białego wilka zrobiła to w pełni świadomie. Głupie nieco zboczenie oddzielania postaci od gracza za wszelką cenę pchało ją do tego, iż wilki przez nią kierowane zwyczajnie sprawiały wrażenie głupich i kompletnie tępych, jeśli odnieść ich zachowanie do poziomu wiedzy użytkowniczki. Pozostaje jedynie przeprosić i brnąć w to dalej - jak też czynił właśnie samiec beta Watahy Ognia w chwili obecnej oraz w następnych.
- Rozumiem. Wybacz, nie chciałem poruszać czułych strun. Zostawmy to zatem na uboczu. Tymczasem może porozmawiamy o czymś... przyjemniejszym? Zaaklimatyzowałeś się już w nowym miejscu? - zmienił pospiesznie temat, jak widać nawet nie zastanawiając się zbytnio nad tym, jak zagadać. Ostatecznie palnął coś, co dla niejednego zabrzmiałoby najpewniej co najmniej idiotycznie. Sam Alek jednak nie widział w zadanym pytaniu niczego dziwnego czy niesmacznego.

Kein

Uśmiech zniknął i pojawiła się powaga.
-Nie masz za co przepraszać. Moja głupota że nic nie powiedziałem
Nie odpowiedział na pytanie. Wstał i skinął głową w stronę Alastair'a.
Minęły 3 sekundy nim zdecydował aby ruszyć dalej. Zostawił wilka bez odpowiedzi i w przeciwieństwie do wejścia... zniknął szybko i cicho. Może jeszcze go zobaczy a może i nie.
-Tutaj ucięło 7 zdań, napiszę w skrócie i spadam-
-Wybacz ale czas ruszyć dalej, mam nadzieję że się jeszcze spotkamy.

zt.

Alastair

Wilk był dziwny. Tak stwierdził właśnie Alek, który nagle - ni stąd, ni zowąd - został w okolicy zamarzniętego Jeziora Miliona Myśli zupełnie sam. Zamrugał nerwowo, odtwarzając naprędce całość spotkania w umyśle, zupełnie, jakby doszukując się czegoś, co źle zrobił lub powiedział. Coś przecież musiało spowodować, iż czarny basior odszedł nagle, gwałtownie, jakby nigdy nic...

Całość rozmowy nie kleiła się zbytnio. Poruszył czuły punkt samca, co pewnie przyczyniło się do jego odejścia. Z takimi wnioskami i sam Alastair opuścił to miejsce, kompletnie zbity z tropu.

zt.