Jezioro Spełnionych Marzeń

Dermanotta

Demi nadstawiła uszu. Uśmiechnęła się na znajomy zapach. Odwróciła się i skoczyła na Lauri'ego, wieszajac się mu na szyi.
-Lauri!-zapiszczała wesoło.-Tęskniłam!

Lauri Iloinen

Cofnął się o krok, kiedy Dermanotta się na niego rzuciła, lecz utrzymał równowagę. Nie był przygotowany na takie wylewne powitanie. Nie oznacza to jednak, że mu się nie spodobało - wręcz przeciwnie. Jego pysk rozjaśnił szerszy uśmiech, jedna łapa mimowolnie powędrowała na grzbiet wilczycy.
- Ja też - odpowiedział.

Dermanotta

-Życie ostatnio jest takie trudne, właśnie ciebie mi brakowało.-powiedziała cicho z delikatnym uśmiechem.-Co tam u ciebie?-spytała, schodząc z wilka, by ten się zaraz nie przewrócił.

Lauri Iloinen

- U mnie? Cóż... mnie życie nie stawia ostatnio żadnych wyzwań, nawet tych drobnych. Właściwie to u mnie ostatnie nie dzieje się zupełnie nic - odpowiedział. Nużyły go takie szare, monotonne dni. Zapytał. - Ale co u ciebie, hm? Z tego, co mówisz, to chyba nie tak różowo?

Dermanotta

-Trochę się działo w rodzinie.-powiedziała opuszczając łeb. Ale zaraz go podniosła i się wyszczerzyła.-Spokojnie, nie martw się. Ważne, że znów cię spotkałam.-powiedziała zadowolona.

Lauri Iloinen

Lauri znów się uśmiechnął. ON również cieszył się z tego spotkania. Dermanotta nie wyobraża sobie nawet, jak bardzo.
- Mam nadzieję, iż mówisz prawdę, że nie powinienem się martwić - rzekł. - Pamiętaj, że jeśli będziesz potrzebować pomocy, zawsze możesz na mnie liczyć.

Dermanotta

-Zapamięta.-przytaknęła, szczerząc wesoło zęby. Nagle wpadła na pomysł i delikatnie złapała wilka za ogon. Ciekawe, co on teraz zrobi. Chce to zobaczyć. Spojrzała na niego niewinnie. W wodzie trudniej było sprawić, by się odczepił. Co on zrobi w takiej sytuacji.

Lauri Iloinen

Gdy poczuł, że wilczyca chwyciła jego ogon, roześmiał się i machnął jego końcówką, by połaskotać Demi w nos. Powtórka z zabawy nad wodospadem? Czemu nie, Lauri nie miał nic przeciwko. Choć wolał, kiedy to on ustalał "zasady".

Dermanotta

Dermanotta odskoczyła chichocząc i w ten sposób wpadła do jeziora. Wynurzyła łęb i zaśmiała się.
-No cóż- łaskotki. To moja słabość.-powiedziała.-Woda jest ciepła.-powiedziała, uśmiechając się i pływając przy nim.-Choć tu!

Lauri Iloinen

- Masz silne łaskotki? Dobrze wiedzieć! - odparł z iście złowieszczym uśmiechem na pysku i zachęcony słowami Demi, wskoczył do jeziora. Oczywiście, od razu uformował mu się w głowie plan dzisiejszego spotkania z Dermanottą: torturowanie jej łaskotkami.

Dermanotta

-Z-zostaw!-wypiszczała, cały czas śmiejąc się i machając łapami. No tak, zabawa się zaczyna! Tylko teraz zna jej słaby punkt, więc Demi wyśmieje się dzisiaj na maksa. Złapała się szyi wilka i przytuliła się do niej.-I co?-spytała z cwanym uśmieszkiem. Tak przy okazji: Było cudooownie.

Lauri Iloinen

- No nie... wygrałaś! - powiedział z rozbawieniem, kiedy wilczyca przylgnęła do niego, uniemożliwiając mu dostęp do wrażliwych na łaskotki części ciała. Właściwie to mógł ją od siebie odsunąć i dokuczać jej dalej, ale... wcale, a wcale nie miał na to ochoty.

Dermanotta

Der zachichotała nie puszczając szyi Lauri'ego. Spojrzała mu w oczy z delikatnym uśmiechem. Nie chciała go puścić. Po pierwsze- wyłaskotałby ją, aż zaczęłaby się turlać ze śmiechu. Po drugie- nie chciała. Posłała mu delikatny uśmiech.

Lauri Iloinen

Kiedy Demi spojrzała mu w oczy, Lauri zrobił to samo. Spojrzenie jego złocistych ślepi spotkało się na dłuższą chwilę z oczami wilczycy, co wywołało na pysku Lauriego delikatny, acz bardzo wyraźny uśmiech.
Jakież to były piękne oczy!

Dermanotta

Demi wiedziała, że tak czy siak zostanie wyłaskotana. Więc skoczyła do tyłu.
-I co teraz?-spytała, chchocząc. Odpłynęła kawałeczek dalej, ale tak daleko, by nadal czuć ziemie pod łapami.

Lauri Iloinen

- Teraz? Druga runda! - odrzekł ze śmiechem i czym prędzej ruszył za Dermanottą, by zaraz dopaść ją i znów pomęczyć łaskotkami. Nie zamierzał dać za wygraną, o nie! Wcześniej go przechytrzyła, ale teraz Lauri na to nie pozwoli.

Dermanotta

-L-lauri, a j-jak ci coś dam to przestaniesz?!-spytała, jąkając się i chichocząc. Nie mogła przestać. Ma łaskotki i tyle! Nic już na to ona biedna nie poradzi. Ale miała kolejny genialny planik.

Lauri Iloinen

Przestał na moment, ale Dermanotty nie puścił, coby mu nie zwiała.
- Zależy, co - odpowiedział, i popatrzył na nią uważnie, nie tracąc uśmieszku. Coś kombinowała, to było pewne!

Dermanotta

I teraz! Demi uwiesiła sie szybko na szyi Lauri'ego, a jej usta musnęłu ust jego łącząc je w delikatny pocałunku. Mocny uścisk zmienił się w delikatne objęcie łapami wilka.

Lauri Iloinen

Spodziewał się, że Demi zrobi coś w tym stylu, ale mimo wszystko gdy ich usta się spotkały, serce niemal podskoczyło mu do gardła. Kiedy wilczyca odsunęła pyszczek, ściągnął brwi i pokręcił łbem z rozbawieniem, a na jego pysku wciąż gościł uśmiech.
- Ty to wiesz, jak mnie przekonać - stwierdził.