Jezioro Spełnionych Marzeń

Dermanotta

Demi uśmiechnęła się.
-Myślisz, że zrobiłam to tylko byś przestał?-spytała, unosząc jedną z brwi, ale na jej pyszczku nadal gościł życzliwy uśmiech. No cóż... Taka jest już nasza Dermanotta. Tylko co na to Beherit? Co powie, gdy ich raze zobaczy? Szczerze: mało ją to obchodzi! :D

Lauri Iloinen

- Nie sądzę - odpowiedział. Gdyby tak twierdził, musiałby uważać Dermanotte za wilczycę o lekkich obyczajach, a przecież był pod tak wielkim jej wrażeniem, że nigdy by tak nie pomyślał...

Dermanotta

Dermanotta wyszczerzyła się do Lauri'ego. 'To wspaniale!' pomyślała w duchu.
-To co chciałbyś robić?-spytała. Czas by Lauri zadecydował, a nie tylko wkółko ona. Czekała niecierpliwie na jego zdanie, gdy jej ogon delikatnie falował na ziemi.

Lauri Iloinen

Lauriemu było szczerze obojętne, co robi, byle tylko robił to razem z Dermanottą. Ale skoro pozostawiła jemu decyzję co do ich poczynań, wilk rzucił z rozbawieniem:
- Kto pierwszy po drugiej stronie jeziora!
Po tych słowach zaczął płynąc prze siebie jak najszybciej.
Niesamowite, bawił się zupełnie jak szczeniak.

Dermanotta

Demi otworzyła szeroko paszczę i krzyknęła:
-Czekaj!
Wskoczyła do wody i płynęła tak szybko jak tylko mogła. Lauri wystartował wcześniej, a ona ledwo pływa! Ale bawiła się wspaniale.

Lauri Iloinen

Co z tego, że Demi kiepsko pływała? Lauri nie zamierzał jej dawać forów z tego powodu! Płynął szybko przed siebie i tylko raz na jakiś czas oglądał się, by sprawdzić, jak daleko od niego jest wilczyca. A za każdym razem była coraz dalej.

Dermanotta

A Demi gdy zobaczyła jakiś kamyk wystający nad wodę, wskoczyła na niego i odbiła się w stronę wilka, wskakując mu na plecy. Śmiała się przy tym cały czas. Hehe, darmowa podwózka do mety!

Lauri Iloinen

Wtedy Lauri gwałtownie się zatrzymał, rozpryskując dookoła kropelki wody.
- O ty jedna! - prychnął, ale ton jego głosu pozostawał wesoły. - Nie ma tak łatwo!
Nie ruszy się z miejsca, dopóki Demi będzie mu siedzieć na grzbiecie, o!

Dermanotta

-Zobaczymy!-powiedziała, tzrymajac, a raczej przytulajac się jego mocniej.-Teraz ty musisz się mnie pozbyć!-zaśmiała się pogodnie, obserwując każdy ruch wilka.-Łatwo nie będzie!

Lauri Iloinen

- Kiedy ja nie mam zamiaru się ciebie pozbywać - odrzekł ze śmiechem. - Mogę tak sterczeć w wodzie i z tobą na grzbiecie do nocy. Albo jeszcze dłużej, jeśli będzie potrzeba.
Bo dlaczego miałby się pozbywać Dermanotty? Wcale mu nie przeszkadzało, że siedzi ona na jego grzbiecie i trzyma się kurczowo. Wręcz przeciwnie.

Dermanotta

Demi zaśmiała się i zeskoczyła z pleców Laurentego.
-Więc dojdę do mety pierwsza!-powiedziała, machając łapami tak szybko jak mogła. Cały czas zerkała do tyłu.

Lauri Iloinen

Oczywiście Lauri nie chciał stracić ani chwili i od razu ruszył za wilczycą do mety.
~ "Jako pierwsza? Niedoczekanie!" ~ pomyślał i roześmiał się, płynąc ile sił w łapach ku coraz bliższemu brzegowi jeziora.

Dermanotta

Demi była już prawie u brzegu, ale nagle coś jej się przypomniało. Wolała, by obydwoje dopłynęli naraz. Tak więc cofnęła się i skoczyła na Lauri'ego ponownie.
-Haha!-powiedziała.

Lauri Iloinen

I znów się zatrzymał. Odwrócił łeb najbardziej do tyłu, jak tylko mógł, żeby spojrzeć na siedzącą na jego grzbiecie Dermanottę.
- Mam przez to rozumieć, że zgadzasz się na remis? - zapytał, uśmiechając się szeroko do wilczycy.

Dermanotta

-Nie ma gorszych ani lepszych, są remisy!-powiedziała z wielkim bananem na pysku. Zeszła z Lauriego i powolną żabką płynęła do brzegu.
-To co teraz? Czekam na propozycje, bo ja mam pusto w głowie.

Lauri Iloinen

On też ruszył do brzegu, a gdy wyszedł na suchy ląd, otrzepał się, rozsiewając dookoła dziesiątki kropelek wody.
- Och, jest mnóstwo możliwości - odpowiedział. - Możemy jeszcze popływać, poganiać się, zapolować na coś, albo po prostu usiąść i pogadać.

Dermanotta

Demi położyła się na plecy.
-Za dużo możliwości. Nie wiadomo co robić!-powiedziała, gestykulując przy tym zabawnie łapami i roześmiała się. Podniosła się i usiadła obok Lauri'ego.-Dziękuje, że sprawiłeś, że ten dzień był najlepszym dniem mego życia.-powiedziała wesoło.

Lauri Iloinen

Słowa Demi go zaskoczyły, acz w bardzo przyjemny sposób. Nie spodziewał się, że kilka beztroskich zabaw może kogoś aż tak uszczęśliwić.
- Najlepszym? - odparł jakby bez przekonania. - Na pewno przesadzasz.

Dermanotta

-Nie, nie!-zaprzeczyła-Wcale nie przesadzam.-powiedziała. Odgarnęła mokrą jeszcze grzywkę z oczu, z delikatnym uśmiechem, malującym sie na jej pysku-Najlepszy dzień i tyle!

Lauri Iloinen

Jeszcze raz się otrzepał, a potem położył się niedaleko Dermanotty. Na jego kufie pojawił się szeroki uśmiech, kiedy wilczyca powiedziała jeszcze raz, że to był jej najlepszy dzień w życiu.
- W takim razie cieszę się, że przyczyniłem się tak bardzo dla twojego szczęścia - powiedział.