Jezioro Zmian

Sephira

Wiedziała że nie doczeka się odpowiedzi. Położyła się obok obydwu wilczyc. W jej oczach był ból. Bała się o ojca.

Hakuro

Idź nie wycofamy się teraz-warknął na niego i zeskoczył z drzewa i przyjął pozycje.Zmrużył ślepia...

Shapira

Smoczyca spojrzała na wilczyce. Była ciekawa, co robią tu szczeniaki, jednak się nie odezwała do nich ani słowem. za to odleciała stąd.

Szasta

Skinął mu łbem i podszedł do niego-Sniper...nie zgiń-...spojrzał w niebo na córkę i ruszył.Wybiegł tak szybko, że nie dało się go zauważyć.

Hakuro

Ty też-wymamrotał i położył się czekając na swój czas wyruszenia na misję.Spojrzał na córkę Szasty i zamyślił się-Czy ona jest taka jak on?-pytał sam siebie w duchu.

Athoria

Wbiła od niechcenia pazury w ziemię. -Sephira tak? -Spytała młodą wilczycę, słysząc wcześniej jej imię. Przymrużyła oczy.

Sephira

Ta. -odparła wyrwana z zamyślenia

Hakuro

Wstał i patrzył w niebo jeszcze trochę podszedł do jeziora i bez zamaczania się wyjął kilka dużych kamieni popychając je oszczepem.Wziął je i położył obok oszczepów.Znów położył się...

Sephira

Spojrzała na wilka. Była prawie pewna co będą robić. Zastanawiała się tylko po co im to? Przecież to jest niebezpieczne. Ktoś może zginąć...

Athoria

Znów się uśmiechnęła. Nie lubiła wtrącać się w sprawy innych. -Jeśli na prawdę się o kogoś boisz, po prostu w niego uwierz. -Powiedziała do młodej wilczycy. Spojrzała w dal z tym swoim spokojem. Zamachała znów ogonem i oblizała pysk z pewnym niesmakiem.

Sephira

Wierzę. Ale... i tak się boję. -westchnęła i spojrzała w niebo.

Athoria

-Ten rodzaj bólu najbardziej boli. -Powiedziała cicho. -Ból ze strachu o kogoś bliskiego... -At nie miała rodziny, ale dobrze znała to uczucie. Jej oczy zawirowały i kropla krwi spłynęła z perłowych kłów po czarnej pelerynie.

Hakuro

Już czas-rzekł wziął broń, która teoretycznie miała pomóc i zapobiec poprzedniemu incydentowi.Spojrzał w niebo na szczeniaka i inną wilczyce i pochylił łeb oddając szacunek wilkom.Nie robili tego dla siebie teraz musieli zapobiec temu co mogło się stać...wskoczył na gałąź i dość obładowany wyruszył skacząc z gałęzi na gałąź.

Sephira

Tak... -przyznała cicho wilczyca. I spojrzała na wilka, czekając na bieg wydarzeń.

Athoria

Przeciągnęła się jak kot i znów wygodnie usadowiła na trawie. Leniwie oparła łeb na łapach. Westchnęła.

Hakuro

Zeskoczył z gałęzi, wrócili tu...przy lądowaniu upadł i potoczył się w dół, ale zdołał się zatrzymać przed jeziorem.Puścił Szastę-Wiem, że nie powinienem przerywać misji, ale...nie byliśmy przygotowani na drugą bestię.Jeśli chcemy coś zdziałać i uchronić te wilki to musimy się lepiej przygotować i uważać na nasze życie bo...mamy je tylko jedno.Więc...zanim krzykniesz to zrozum i przemyśl to-rzekł i spojrzał poważnym wzrokiem na swojego brata.Bolała go lewa tylna łapa...była przebita oszczepem i krwawiła.Przez drugiego członka klanu atak sie nie powiódł i teraz w łapie Hakury tkwił drewniany oszczep, który on sam wykonał.

Szasta

Zawarczał na niego głośno i wstał cały jego kark,pysk i pierś były we krwi.Z całego jego ciała ciekła krew...utrzymanie tak wielkiego niedźwiedzia kłami za krtań, której i tak jednym atakiem nie dało się przebić ani zranić graniczyło z cudem.Był zmęczony więc dyszał lekko a z jego pyska gdy oddychał wylatywała para-Dobrze zrobiłeś...masz rację, nie mieliśmy pojęcia, że jest ich więcej.Przygotujemy się lepiej zanim zaczną zabijać.Teraz zajmijmy się twoją łapą-rzekł i podszedł przytrzymał jego ciało łapami.Nie martwił sie o siebie choć jego stan nie był najlepszy.Najważniejsze było dla niego zdrowie i dobro dla innych.-Sam musisz to wyciągnąć ja cię przytrzymam-rzekł.

Sephira

Spojrzała na ojca we krwi. Podbiegła do niego. -Co się wam stało? -zapytała. -Musicie natychmiast iść do lecznicy!

Hakuro

Skinął mu łbem i chwycił kłami drewno, warczał i ściskał kłami oszczep powoli go wyciągając sprawiało to piekielny ból aczkolwiek on tego nie pokazywał.Zmrużył ślepia i pociągnął szybko wyjął pal a w łapie została dziura od niego.Położył krwawy oszczep na, którym było trochę jego mięsa z wnętrza łapy.Oblizał ranę i spojrzał na Szastę.

Szasta

Puścił go-Odpoczniemy trochę i ruszymy do źródeł zagoić rany-rzekł położył się obok niego i zaczął się obmywać z krwi-Robiłaś to co ci kazałem z kłem?-spytał córkę usiłując odwrócić jej uwagę od tej sytuacji i ich stanu.Nie chciał jej martwić niczym.Zaciskał kły z bólu, który odczuwał na całym cielę, ale miał uśmiechnięty wyraz pyska i nie okazywał tego co czuł tak naprawdę.