Jezioro Zmian

Athoria

Nela, Nela... Wilczyca gdzieś słyszała już to imię. Ale taka nagła pustka w głowie. Włożyła sobie do pyska kolejne cukierki. -Dla niej to z pewnością, nie była przyjacielska walka. -Mruknęła. Po czym zilustrowała dokładniej Canis wzrokiem, by zbadać czy rany rzeczywiście zdążyły się zagoić. Uśmiechnęła się do niej szeroko, po czym położyła się leniwie na grzbiecie, nadal się uśmiechając. -Sephiry z tobą nie ma? -Spytała nagle.

Nusia

Podeszła do zebranych wilków i lekko machajac ogonkiem powiedziałą - cześć

Nela

Podeszła do młodej wadery i powiedziała - cześć. Jestem Nela ale większość mówi mi Nel a ty to kto? - spytała przyglądając się szczeniakowi.

Athoria

Uniosła łeb i spojrzała na młodą wilczycę, która właśnie tu przybyła. Uśmiechnęła się do niej przyjacielsko. -Hej. Powiedziała, nadal się uśmiechając. Spojrzała na Canis pytająco, czy o tę Nelę chodziło.

Nusia

Spojżała na nią zaskoczona - jestem Nusia

Nela

Miło mi cie poznać ...... Nusiu - odpowiedziała - widzę że jesteś tu nowa, zdecydowałaś już do jakiej watahy chcesz należeć - spytała od nichcenia

Booze

No właśnie w lesie rzucałam w nią MM'sami i nic. To przyszłam tu- wzięła kuli do pyszczka. A wiesz, że jesteśmy siostrami krwi?- zapytała cicho i rozejrzała się- Tylko csiii- uśmiechnęła się przyjaźnie. Położyła się i grzebała łapą w ziemi. Kiwnęła głową do Nusi i skierowała wzrok na At- Ona jakaś dziwna była, gdybym się nie powstrzymała kto wie co by się stało. A co u Ciebie słychać?

Nusia

Zgłosiłam się do watachy ognia - odpowiedziała podziwiając dwa piękne, puszyste ogony wilczycy - ale nie wiem czy mnie przyjmą - dodała ze zwieszonym łebkiem

Booze

Skinęła łbem twierdząco do At. Spojrzała na Nelę - Szybko rośniesz...

Nusia

Nie jestem pewna czy się do tego nadaję

Nela

Czemu nie mieliby cię przyjąć - spytała i przytuliła do siebie szczeniaka

Athoria

-Nie bój się nie wygadam. -Powiedziała cicho. Że też nawet MM'sy jej nie ruszyły... Pomyślała zdziwiona, biorąc parę cukierków. Pokiwała jej w geście zrozumienia, po czym westchnęła. U niej? Nikt nigdy się jej o to nie pytał... -Jak zwykle inne wilki zdają się unikać ze mną rozmów.... Jestem aż taka straszna? -Spytała rozbawiona.

Nusia

Może masz rację - odparła patrząc jej w oczy

Nela

Cześć Canis - powiedziała zwracając się do wilczycy poznanej kilka dni wcześniej - dużo jem i tyle

Nusia

Nagle przypomniała sobie że nie są same i trochę sie zawstydziła

Athoria

Spojrzała na Nelę, spod grzywki nic do niej nie mówiąc. Wilczyca znów leżała na grzbiecie.

Booze

Straszna? -uśmiechnęła się ciepło- Jesteś wręcz cudowna do rozmów. A większość wilków jest dziwna i dlatego tak bywa. Rozłożyła się na grzbiecie i wyciągnęła łapki do nieba, wesoło nimi wymachując.

Zwłaszcza ludzkich dzieci, nie?- odburknęła tonem nie do opisania.

Nela

Przyjrzała się zaskoczona młodej - coś się stało

Nusia

Nie wszystko w porządku - skłamała i uciekła z nad jeziora

Athoria

Uśmiechnęła się wesoło. -Naprawdę miło to słyszeć. -Powiedziała patrząc w niebo. Przy Canis jakby zapominała o wszystkich problemach. Jednak czy naprawde taka jest? Uśmiechając się zmarszczyła nos, co wyglądało dosyć dziwacznie.