Jezioro Zmian

Getsu

Getsu odwrócił głowę i spojrzał na szczenie. - Proszę nie traktujcie mnie jak dziwoląga. Jestem wilkiem tak czy inaczej i nazywam się Getsu - powiedział patrząc na te istoty, które tutaj przebywały. - Ja jestem nie groźny - jego głos znów się odezwał.

Miyu

Kurcze! Jej wspaniała kryjówka (krótka trawa) została odnaleziona! Ona została wydana, to źle! Gdy wilk się do niej odezwał podskoczyła leciutko zaskoczona. - Yyy... Przepraszam, jeśli P-Pana uraziłam tym. - Powiedziała cichutko i delikatnie się jąkając. Stała już normalnie i słysząc zapewnienia Getsu podeszła do niego normalnie. - Dobry wieczór. Ja nazywam się Miyu. I jeszcze raz... przepraszam. - Rzekła i pokornie spuściła wzrok.

Getsu

Nic się nie stało. Ja jak powiedziałem, jestem Getsu - powiedział do szczeniaka, a jego kościany ogon zaczął się poruszać. - Do jakiej watahy należysz? - spytał przyjaznym tonem. Kościotrup nie chciał przestraszyć małej.

Ferina

Ferina przyszła tutaj i zobaczyła dziwnego wilka. Przestraszyła się go i schowała się przed nim. Zaczęła obserwować małą samiczkę. Po chwili usiadła.

Richard

Nim się obejrzał przybywały coraz to nowe osoby. Swój wzrok zawiesił przez chwilę na kościotrupie, który najwyraźniej zwany był Getsu. Po chwili jednak ponownie spojrzał na Yumi. - Taa... idziemy gdzieś czy wolisz tu zostać? - spytał sciszonym głosem przyglądając jej się badawczo.

Miyu

Dźwięk wydawany przez Getsu, gdy poruszał ogonem był dla Miyu zabawny. Uśmiechnęła się radośnie... - Ja nie należę do, którejś z watah. Ja jestem samotniczką, a Pan? - Zapytała i uśmiechnęła się uroczo. Podniosła brew gdy zauważyła wilczycę, która dziwnie zachowywała się... Oczywiście Miyu nie wiedziała, że to przez Getsu i teraz nawet nie przyznałaby się, że też się go przestraszyła gdyż okazał się on inny niż myślała.

Yumi

-Szczerze mówiąc wolałabym chyba zmienić miejsce pobytu... - Powiedziała nadal cicho... Po pierwsze nie wszyscy musieli wiedzieć o czym rozmawiają, a po drugim mówiła to niepewnie. Tak, tak to po tym zdarzeniu (xd). - Jakieś proponowane miejsce? - Zapytała, nie wiedziała gdzie mogą się udać. Ale no na pewno da się coś wymyślić czyż nie ?

Richard

Zamyślił się na chwilę. Gdzie mogliby się udać? W prawdzie w krainie jest cała masa takich miejsc, lecz obecnie jakoś wypadły mu z głowy. Po krótkiej chwili w końcu udało mu się coś wymyśłić. - Góry, pustynia, urwisko? - wyrecytował na jednym tchu i spojrzał na nią pytająco.

Getsu

Ja należę do wody. Samotnicy to ciekawe. Jeszcze chyba nie spotkałem żadnego. Miej ten zaszczyt. Jesteś pierwsza - powiedział wesoło . Spojrzał na kolejnego szczeniaka. - Kolejna, która się mnie boi - rzekł smutnym tonem.
- Lubisz się bawić? - zapytał. - A i nie mów mi Pan. Jak chcesz możesz do mnie mówić Getsu albo Kostek.

Yumi

Zastanowiła się przez chwilę, a jej oczy były jakby nieobecne. - Wiem! Co myślisz o przepaści? - Zapytała i jej oczy zabłysły. Lubiła tamto miejsce było tam... przyjemnie, ładnie i trochę wspomnień. Zawsze gdy miała jakiś problem szła właśnie ta. Kładła się lub siadała i patrzała przed siebie. Czekała teraz na odpowiedź Ryśka.

Ferina

Ferina weszła do jeziora i obserwowała kościotrupa. Była już mniej przestraszona, ale mimo wszystko bała się podejść. Spojrzała na szczeniaka, a potem zaczęła rozmyślać nad kościotrupem i małą waderą.

Richard

Na odpowiedź nie musiała czekać. Rysiek jakby czekał na jej słowa. - Może być. - powiedział z ledwie widocznym uśmiechem. Powoli wstał, przeciągnął się i wolnym krokiem ruszył przed siebie. - Idziesz? - spojrzał kątem oka na waderę. Machał lekko swoim, można powiedzieć końskim ogonem. Nie szedł za szybko, by wadera mogła za nim nadążyć.

Miyu

-Do wody? Moja mama jest w wodzie. - Powiedziała z uśmiechem, a gdy usłyszała co powiedział Getsu dalej o zaszczycie uśmiech poszerzył się a ona zrobiła coś a'la ukłon. - No dobrze, dobrze... Będe mówiła normalnie . A czy lubię się bawić? Cóż... To jednak rzadko się zdarza, ale lubię! Nie ma ogólnie z kim. - Powiedziała a jej pyszczek dostał coś co było grymasem. Tak.. dostał.

Yumi

-Już idę. - Powiedziała i leniwie wstała. Dało się słyszeć delikatne, lecz przyjemne strzelanie stawów, na których dźwięk Yumi się uśmiechnęła. Rozejrzała się jeszcze dookoła siebie i spojrzała na Richarda. Jej uśmiech trochę zmalał, jednak nadal był na pyszczku. Podeszła do niego i lekko go wyprzedziła. - No to idziemy. - Powiedziała i spojrzała na niego wyzywającym wzrokiem. Jednak chodziło o to, żeby rzucić mu wyzwanie a było nim dobiegnięcie do przepaści pierwszym. Po chwili zniknęła za krzakami.

z.t

Getsu

Czekaj moja córka jest też w wodzie, a jak się nazywa twoja matka? - zapytał z myśleniem. Może jej mama to jego córka. Patrzał na szczeniaka nie zwracając uwagi na tego w wodzie. Myślał cały czas, a zarazem czekał na odpowiedź małej wadery.

Richard

Nim się zorientował wadera wyprzedziła go i znikła za krzakami. 'O nie, nie...' - pomyślał i przyspieszył kroku. Po chwili też już nie było po nim śladu. W między czasie usiłował przypomnieć sobie, czy kiedykolwiek w ogóle był nad ową przepaścią.

zt.

Miyu

-Yyy... Moja mama ma na imię Sevi. Kiedyś była Savi, ale woli jak się mówi Sevi. - Powiedziała i kolejny uśmiech ozdobił jej pyszczek. Kątem oka rzuciła na odchodzące wilki i jej wzrok znów wrócił na Getsu. Ogonek zaczął energicznie machać w prawo i lewo. Czemu tak bardzo chciał wiedzieć jak ma na imię jej mama? No tak... ona jeszcze na to nie wpadła xD

Getsu

- Moja córka tak się nazywa czyli ja jestem twoim dziadkiem - powiedział zdziwiony. On nie wiedział że jego córka ma dzieci.
- Masz może rodzeństwo i kto jest twoim ojcem? - zapytał żeby wiedzieć czy ma więcej wnuków i kto jest jej mężem. .

Miyu

-Dziadkiem? - Zapytała nieco zdziwiona. No cóż... Ale różne rzeczy się zdarzają prawda? - Dziadek! - Krzyknęła i podbiegła do Getsu. Już chciała na niego skoczyć, się przytulić czy coś. Ale jednak pomyślała, że lepiej jednak nie. Powód? Nie wiedziała czy dziadziuś się rozleci czy też nie. - Moim tatą jest Biały Kieł i mam brata, który ma na imię Krillan. Ale jeszcze go nie widziałam. - Rzekła i znowu spuściła wzrok. Było to dla niej coraz dziwniejsze, wiedziała że tak nie powinno być.

Getsu

Nie smuć się - powiedział do wnuczki i ją przytulił mocno, a potem znów się połorzyl. - Ja, aż taki stary nie jestem do mnie możesz jak do kumpla - rzekł wesołym tonem jak zwykle.