Jezioro Zmian

KokuRai

Koku spojrzał na nowo przybyłą. - Witam - powiedziała do niej. Ciekawe co ona chce zrobić? Wadera trochę się zaniepokoiła. Patrzyła na nią przez cały czas. Zerknęła na samca, a po chwili znów na waderę. Zaniepokoiła się trochę. Może ona chce się utopić?

Selja Faust

-Witam... - wydukała przez zęby, nieco zdziwiona śmiałością tutejszych wilków. Obróciwszy głowę w stronę głosu ujrzała inną waderę o śnieżnobiałej grzywie. Co ona by dała za pozbycie się swojej bujnej, purpurowej czupryny...

KokuRai

Koku wstała pomału chwiejnym ruchem. Wadera źle się czuła, lecz nie aż tak. Podeszła do wadery. - Jestem KokuRai. Czy ty chcesz zmienić wygląd? - zapytała zaciekawiona. Spojrzała na Lauri'ego i uśmiechnęła się mile. Po chwili przeniosła wzrok na nieznajomą waderę.

Selja Faust

-Selja, Selja Faust... - dodała już nieco pewniej, acz w jej głosie wciąż można było wyczuć nutkę niepokoju. Zmieniać wygląd? Nie, może nie od razu, ale... Co owa wadera miała na myśli? Rzuciła ku niej pytające spojrzenie
-Zmieniać wygląd? - spytała z niepokojem w głosie i jeszcze raz zapytała w myślach - Zmieniać wygląd?. Wtem jej wzrok spoczął na samcu, do którego uśmiechnęła się KokuRai. On tez zaproponuje jej zmianę wizerunku...?

KokuRai

- Szłaś do jeziora zmian, więc pomyślałam że chcesz zmienić wygląd - powiedziała patrząc na nią zdziwiona. Potrząsnęła lekko głowę żeby zrzucić grzywkę z oczy. Wadera zamachała delikatnie ogonem. Jej rubinowe ślepia zalśniły.

Lauri Iloinen

A Lauri nie zamierzał wtrącać się w zapoczątkowaną przez KokuRai rozmowę z fioletową waderą. Koku nie była teraz sama, więc mógł ją już zostawić i kontynuować zwiedzanie krainy. Na razie poznał tak niewiele miejsc... czekało na niego mnóstwo innych, równie interesujących, lub nawet ciekawszych. Kraina, w której niedawno osiadł była bowiem ogromna.

Selja Faust

Ach, tak! Toż to Jezioro Zmian, głupia...
-Nie, nie mam zamiaru... Choć przydałoby się przyciąć trochę tą kępę kłaków. - westchnęła wskazując wzrokiem za grzywę oplatającą ją od kłębu poprzez szyję do samego czubka głowy. Spojrzała tęsknie w tafle jeziora. Fale rozmywały jej obraz przed oczyma i jej bujne futro wydawało się krótsze.

KokuRai

- Przecież ładnie tak wyglądasz - powiedziała, a następnie podeszła do samca z uśmiechem. - Skoro czuje się już dobrze, to jak chcesz mogę cię oprowadzić po różnych krainach? Oczywiście jak chcesz - spytała i usiała na przeciw niego. Koku lubiła kogoś oprowadzać.

Selja Faust

Smętnym spojrzeniem posunęła po grzywie. Ładnie? Niech już będzie, lepiej pozostać przy tym, niż użalać się nad sobą do rana. Lepszy rydz, niż nic. Szkoda tylko, że owy rydz ma fioletowy kolor... Westchnęła głośno i niepewnie poczęła brodzić w wodzie. W końcu zniknęła w jego szafirowej tafli, mącąc wodę.

Lauri Iloinen

Spojrzał na Koku jakby nagle wyrwany z zamyślenia. Zaskoczyła go jej propozycja - nie wspominał przecież na głos, że zamierza powłóczyć się jeszcze po krainie.
- Jeśli nie jest to dla ciebie problem, z chęcią skorzystam z twojej propozycji - odrzekł, uśmiechając się kątem pyska.

KokuRai

Ach jaka Koku mądra. - No to chcesz odwiedzić jakieś miejsce gdzie jest piasek, woda, drzewa, trawa, kwiaty? - spytała patrząc mu w oczy z uśmiechem. Zamachała ogonem. Tak Koku czuła się już lepiej, a lubiła pomagać. Jej ogon poruszał się powoli po ziemi, czyszcząc ją.

Selja Faust

Wynurzyła się z wody chwilę potem. Teraz jej grzywa sięgała praktycznie do ziemi - woda bezbłędnie rozprostowała włosy Selji. Kiedy wadera znalazła się już całkowicie na brzegu poczęła otrzepywać się z wszelakiej cieczy na jej futrze. Woda rozbryznęła się za wszystkie strony. Część kropel od razu wylądowała jeziorze, a reszta wsiąkła w wilgotną i miękką ziemię.

Lauri Iloinen

- Jedną plaże już odwiedziłem... ale wole zdać się na ciebie. W końcu lepiej znasz te tereny i zapewne wybierzesz jakieś piękne i ciekawe miejsce - odpowiedział i obrzucił spojrzeniem waderę o fioletowej sierści. Choć wyłoniła się z jeziora, jej wygląd nie uległ zmianie. Szybko jednak złociste oczy Lauriego skierowały wzrok z powrotem na KokuRai.

Selja Faust

Po sprawdzeniu, czy nic nie zmieniło się w jej wyglądzie wadera przeciągnęła ospale ziewając. Wzrokiem pożegnała KokuRai i nieznajomego basiora, po czym udała się w zupełnie inna stronę. W kierunku lasów, by ździebko odpocząć...

KokuRai

Koku uśmiechnęła się, a następnie pomyślała. - Byłeś już w takim miejscy jak ,,Lwia Skała"? - zapytała wesoło się uśmiechając. Spojrzała na wychodzącą fioletową wilczycę. Po chwili przeniosła wzrok na żółte ślepia samca.

Lauri Iloinen

- Nie - odpowiedział. - Ale skoro o nim wspominasz, to musi być godne polecenia i zapewne zaraz mnie do tego miejsca zaprowadzisz, mam rację?
Jego biało-czarny pręgowany ogon znów zaczął się wesoło poruszać na boki.

KokuRai

- Lubię tamten piasek i widok na niego oraz kamienie - powiedziała przypominając sobie tamte miejsce. - Podążaj za mną, tylko żebyś się nie zgubił - rzekła, a następnie wstała i zaczęła powoli wychodzić z tego miejsca. Jej ogon poruszał się wesoło.

zt.

Lauri Iloinen

Lauri pospiesznie ruszył za swą przewodniczką. Okolice Jeziora Zmian były piękne i tajemnicze, lecz chęć poznania innych tutejszych terenów była tak silna, że wilk obrzucił tylko gładką, czystą taflę wody krótkim, pożegnalnym spojrzeniem i ochoczo ruszył za KokuRai.

zt

Shaeera

Shaeera przyleciała tutaj powoli tak żeby Astre umiała ją dogonić. Sha wylądowała koziołkując, a po chwili zatrzymała się na drzewie. - Nic mi nie jest[/b] - powiedziała sama do siebie i po chwili usiadła normalnie. Zamachała ogonem patrząc w górę i czekając na smoczątko.
Po chwili zauważyła stado jeleni. Zaczaiła się i wyskoczyła na nie. Sha miała przewagę, ponieważ była większa, jednak również odniosła obrażenia, lecz wygrała. Po chwili zjadła je, a kości schowała. Czekała wciąż na smoczątko Astre.

Carly · Wysłany: Czw 14:31, 03 Mar 2011 Temat postu:

Tymczasem Carly ponownie przyszła nad Jezioro Zmian. Rozejrzała się dookoła i wskoczyła do wody. Czyżby chciała ponownie zmienić swój wygląd? Na to wygląda. Może po prostu taka czerwona Carly nie do końca jej samej pasowała? Tak czy tak, czas to zmienić. Z wody za to wyszła brązowa wilczyca. Oczy jej się tylko nie zmieniły. Pozostały jak niegdyś, błękitne. Usiadła na brzegu i rozejrzała się, po czym opuściła te tereny.