Jezioro Zmian

Itami

Z prędkością ponad świetlną. No dobra może trochę mniejszą. Ale i tak dużą wpadła tutaj Itami. Właśnie goniła jakąś mysz. Jednak niestety jej obiad zdarzył czmychnąć do dziury. Szczeniak chwilę pokopał przy dziurze. jednak po chwili zaprzestała tego. Usiadła sobie i machając ogonem zaczęłam się zastanawiać co by tu zrobić. Po chwili zauważyła jakieś wilki.
- Dzień dobry. -Przywitała się.

Nefär

Duch pozostał w tym swoim ponurym stani jeszcze chwilę, mianowicie do czasu zobaczenia innego wilka-szczeniaka. Nef podleciał doń radośnie, jak to on i próbując przywitać się (co skończyło sie szwankiem), spróbował schwytać łapę szczeniaka i energicznie ją potrząsnąć. Niestety duszyczka przeniknęłą przez łapkę młodej.
- Witaj, witaj!
Przywitał obcą samiczkę ignorując fakt iż jego łapa wznosi się i opada bezcelowo i zupełnie niekontrolowanie.

Itami

Itami spojrzała zaciekawiona no wilka, który się z nią witał.
- Wow! -Krzyknęła uradowana.
- Jakiś ty fajniuchny. -Stwierdziła przyglądając mu się.
Młoda samiczka uniosła swoją łapkę i też zaczęła nią potrząsać koło łapy wilka. Co z daleka mogło wyglądać jakby się witali.
- Miło mi cie poznać. Jestem Itami a ty? -Zapytała się przekrzywiając trochę pyszczek w prawo co z powodowało klapniecie ucha.

Nathaniel

No i oczywiście, trafiono na Nathaniela. Wilk ten stawiał łapę za łapą z szerokim uśmiechem na kufie. Potrząsnął łbem, widząc jak żółta samiczka macha łapą w powietrzu. Albo był tam duch, albo po prostu miała wyimaginowanego przyjaciela.
-Dzień Dobry..?
Powiedział, podchodząc do żółtej waderci z nonszalanckim uśmiechem na pysku.

Nefär

- Nefär!
Krzyknął kontrolując już swoją łapę i zmieniając pozycję na leżąco-lewitującą-plecową. Machając na raz wszystkimi kończynami i jednocześnie wychylając łeb, tak aby mógł widzieć Itami dodał.
- Ten obok to Le... Znaczy sie Leth. A mi możesz mówić Wujku.
Powiedział szczerząc się i na chwilę zamykając o czy, by zapomnieć o wszystkim co go otaczało. O całym świecie. Aż tu nagle inny wilk go obudził, że śmiem to tak nazwać. Nef wystrzelił ku górze, potem szybko pod ziemię a na koniec wyleciał tuż przed końcówką pyska biało-niebieskiego basiora.
- Dobry, a jak!
Odkrzyknął mu wlepiając w niego swoje ektoplazmowe oczy. Warto by dodać, że nadal ranił jego przestrzeń osobistą.

Nathaniel

No ta, duch. Gdy owy Nefcio pojawił mu się przed pyskiem, to on się automatycznie odsunął. Ot, siła odrzutu. Wilk przekręcił lekko łeb, patrząc na ducha, sowimi lodowatymi oczami.
-Ten.. Nathaniel, miło mi.. Poznać.
Powiedział w końcu i usiadł na tyłku.

Itami

Itami zaśmiała się i zaczęła znowu machać ogonem tak mocno, że istniała jawna szansa na to, że jej ogonek się urwie.
- Cześć! -Przywitała się z wilkiem.
- O jak fajno mam latającego wujka. -Dodała oblizując nos. Spojrzała na Leth. Siedział zamyślony więc postanowiła mu nie przeszkadzać.
- Jestem Itami.-Przedstawiła się ładnie niebiesko-białemu wilkowi. Pociągnęła nosem. Nie znała jego zapachu.

Nefär

- Ach miło, miło! Będę Ci mówił Nat! Bo Nathaniel to za długo a moja pamięć już nie najlepsza [...]
I rozpoczął się długi, meczący monolog Nefa z samym sobą. Niby, że mówił do Nathaniela, ale tak naprawdę tylko wszystko sobie uporządkowywał i rozumował. Podobna sytuacja była z Leth'em. Tylko, ze tamten jakoś przeżył, a czy ten basior to ścierpi?
- A Ty będziesz Icia!
Ozwał nagle do Itami, podfruwajac doń. Jej oszczędził długiej wypowiedzi. W końcu chyba słszała jak przemawiał do Nathaniela czyż nie?

Itami

- Mogę być. -Zawołała do ducha. Tak tak słyszała i to dokładnie jego wypowiedz. Jednak przestała przyswajać jego treść po słowie "nie najlepsza". Oj tak skutecznie jej uwaga została odciągnięta przez mysz którą ścigała. Mały szary gryzoń właśnie uciekł z dziury. Jenak Itami go nie goniła. O dziwo.
- A z jakiej watahy jesteście? -Zapytała się obu wilków.

Nathaniel

-Dobra, Dobra. Nath.
Powiedział i zaczął słuchać jego monologu, Nef gadał tak dużo, jakby pisał Testament! A nie, chwila. On już nie może napisać testamentu, bo w końcu jest duchem. Tak więc się zamknął. Wilk machnął ogonem z szerokim uśmiechem... Położył się na trawie, i ziewnął.
-Wataha Wiatru moja droga.

Nefär

- [link widoczny dla zalogowanych] Wodospad!
Krzyknął w odpowiedzi. Ale dopiero chwilę potem stwierdził, że coś tu nie gra. Nef zastanowił się i podrapał za prawym uchem.
- Z Watahy... Hmm... Wody!
Odpowiedział tym razem już bezbłędnie. Umysł duszyczki był istotnie nieźle zarośnięty i raczej rzadko używany. Po co mu umysł skoro i tak nie żyje? Życie to jeden, wielki nonsens.
- Tak, tak jestem z Wody nie Wodospadu, mój błąd. Wspominałem już, że mój umysł już nie najlepszy?
Spytał głupkowato.

Itami

- Aaaa tak wspominałeś już. -Stwierdziła Itami.
- Ja jestem z Ognia. -Dodała.
Samiczka się przeciągnęła i usiadła ładnie owijając łapy ogonem.
- A truskawki lubicie?! -Znowu to jej bez sensowne biorące się znikąd pytanie o truskawki. Tak bardzo ważne pytanie.

Leth

Leth zaciął się. Nie wiadomo dlaczego, zresztą mniejsza, bo juz się obudził. - Mimo iż jesteś trochę dziwny... lubię cię. - Przyznał maluch. Co ma poradzić, że lubi osoby o podobnym charakterze do jego? Młodzian odwrócił wzrok na inne wilki. - Ummm, witam, witam! - - Przywitał się, obserwując wilki. - Z jakiej watahy? Hmmm.... Ognia! - Basiorowi przypomniało się po paru godzinach. Już mu się szczęka zmęczyła, nie miał siły na kolejną odpowiedź, klapnął tylko na 4 litery, rozglądając się dookoła.

Itami

- O fajniej ja też należę do Ognia. -Powiedziała Itami uśmiechając się lekko. Wilczyca się przeciągnęła wbijając w ziemię pazurki aby zaraz potem usiąść. Samiczka uśmiechnęła się do wilka.
- A ty lubisz truskawki? -Zapytała.

Leth

- Truskawki?! Kocham je tak sama jak NALEŚNIKI! [Niekryty!!!!] - Zaśmiał się basior. Rzeczywiście, truskawki były jego jedyną, do tej pory miłością. Młodzian wstał, otrzepując się z gniotków. Czemu gniotki? Tak nazywał wszystko co było choć trochę zgniecione. Gdyby jego babcie przejechał tir, nazwał by ją gniotką, po czym poszedł by dalej. Uh, to było dość skomplikowane zdanie... przynajmniej dla Leth'a. Gdyby on musiał powiedzieć tak dużą liczbę słów, to by się załamał

Itami

- Naleśnik! Mniam dobre z dżemorem truskawkowym. -Zaśmiała się i potaknęła Itami. No wreszcie znalazł się ktoś kto miał podobne zamiłowanie do truskawek jak ona.
- Albo z czekoladą też są smaczne. A właśnie czekolada! -Krzyknęła Itami przypominając sobie. Wyjęła tabliczkę czekolady. Otworzyła ją i wpakowała do pyszczka kostkę.
- Chcesz? -Zapytała.

Leth

- Z chęcią! - Powiedział, po czym zabrał z rąk młode czekoladę, zjadając ją. Po chwili już jej nie było, a może miał zjeść tylko jedną kostkę? No cóż, jej strata, nie uprzedziła go. Młodzian oblizał pyszczek, po czym wręczył Itami papierek, po tym pysznym produkcie. W ogóle nie zwracał uwagi, iż jest tak blisko wpadnięcia do wody...

Itami

- Aaaa moja czekolada!! -Krzyknęła Itami skacząc na Leth'a.
- Jak mogłeś tak postąpić zły wilku! -Krzyknęła na niego. Młoda wadera zaśmiała się melodyjnie.
- Tadam mam jeszcze jedną. -Zawołała po czym wyjęła kolejną czekolada z truskawkami marki Milka. Wsadziła dużą kostkę do pyszczka.
- Mniam z truskawkami.

Leth

- Osz ty! Skąd masz towar!?! - Zaśmiał się, a jego śmiech przypominał kozę. Tak, kozę, ot zwykłą. Nie wiadomo czemu. Otrzepał się i spojrzał na małą. - Zabawna jesteś. - Rzekł do niej, machając energicznie ogonem w obie strony. Słońce grzało jego futro... nie właściwie je spalało.

Itami

- Mahaha mam swoich dostawców. -Zaśmiała się Itami.
- Wiem wiem. Ty tez jesteś spoko. -Dodała wilczyca.
Szczeniak również machał ogonem na boki w takim tempie że drobinki piachu zaczęły się unosić do góry.
- A co załatwić ci trochę? -Zapytała się go. No pewnie zaraz zaczną się nielegalne interesy i opylania w towar który jest czekoladą.