Jezioro Zmian

Brielle

Brielle spokojna spojrzała na Shinq i uśmiechnęła się.
-Dziękuje. Ty także masz bardzo łądne imię. No cóż, to twoj syn?-spytała ciekawa, spoglądajac na szczeniaka, który przedtem ją o coś pytał.

Stille

- Również dziękuję. Ah, tak. To mój syn. Jest nieusłuchany, a mamy trzeba słuchać. Ja też musiałam słuchać swojej. - ostatnie słowa wypowiedziała do Gerid'a. Zmarszczyła nos na moment i zatrzepotała skrzydłami.
- A więc, Droga Brielle, długo mieszkasz w tej krainie? - spytała.

Cansy

Cansy wydała z siebie głośne westchnięcie i wypłynęła w groty. Gdy wyszła na brzeg, zauważyła, że ma inne futerko i dwa bandaże na łapkach. Widziała też inaczej, swoimi błękitnymi już ślepkami. Zaczęła wesoło skakać i merdać ogonkiem.
- Mamo, mamo, mamo! Patrz na mnie! Jestem inna! - krzyknęła z radości i spojrzała na smoka, lecz w ogóle ją nie interesował. Po prostu analizowała kolory i wygląd wszystkiego, co znajdowało się na świecie. Poczuła, ze teraz wygląda, jak wyglądać powinna. Dobra, słodka i miła. O tak, o wiele lepiej się czuje.

Stille

Shinq zaśmiała się, kiedy widziała figlarne wybryki córki.
- Tak, jesteś inna i słodsza, kochanie. Masz piękne, błękitne oczy. Po mnie. - rzekła i odetchnęła nieco, machając ogonem. Czekała na odpowiedź Brielle, wpatrując się w jej oczy.

Flake

Flake przyszła nad Jezioro Zmian zupełnie przypadkowo, idąc tam, gdzie niosły ją łapy. Blisko brzegu jeziora klapnęła na czterech literach i wpatrzyła się w taflę wody nieco nieprzytomnym wzrokiem. Widocznie nie miała dziś tak świetnego humoru, jak zwykle, cóż... miała ku temu powód. Zniknęła z krainy na dwa czy trzy tygodnie, a Siomha już zdążyła znaleźć sobie kogoś i ją zostawić. Mogła się tego spodziewać...

Nobody

Jack najwyraźniej musiał zrobić ze swym życiem, gdyż ostatnio zupełnie sobie robi. To dziwne, co mogło by zmienić nieugiętego kapitana? A jednak. Tak więc zachęcony pogłoskami o tym miejscu, postanowił się tu udać. Czas pożegnania z Linzy...
Tak więc Sparrow wypuścił ptaka. Co mu strzeliło do głowy? Kompas sobie zostawi. tak na pamiątkę poprzedniego życia. Skoczył. Woda była wyjątkowo ciepło i kojąca. Choć przyznam, przestraszył się trochę, na widok jego ciała, które emanowało dziwnym blaskiem. Tylko... jak będzie wyglądać, co się w nim zmieni, kiedy się wynurzy?

Flake

O, ktoś wskoczył. Flake, zapatrzona w inną część rozległego jeziora, zorientowała się w tym dopiero, gdy usłyszała plusk wody. Fioletowo-szare oczy przeniosła w miejsce, gdzie pod powierzchnią zniknął jakiś wilk. Ciekawe, jak będzie wyglądał, gdy wyjdzie. Wilczycy przemknęło przez myśl, iż szkoda, że nie dostrzegła, jaki wygląd miał wcześniej. Sama wiele razy korzystała z magii tego jeziora, kiedyś tak często zmieniała wygląd...

Nobody

Błysk. Światło.
Jak zwał tak zwał. Gdy niegdyś brązowy basior, nieugięty kapitan Jack Sparrow wypłynął na powierzchnie, był nie do poznania. Zmienił się tak bardzo, że można pomyśleć, że jest to inna osoba, która wskoczyła do jeziora w podobnym czasie. Był szary, przyozdobiony w niebieskie pasy. Oczy stały się niebywale błękitne. Mu to pasowało. Problem był z pamięcią, gdyż wilk nie pamiętał nawet jak się tu znalazł. Kim był, ile ma lat, jak na imię. Wszystko. Koło siebie znalazł też ustrojstwo, zepsuty kompas. Postanowił je zatrzymać, może mu się kiedyś przydać. Całkiem odświeżony i przy okazji przemoczony, wylazł z wody, porządnie się otrzepując. Co do charakteru... na razie sam nie wiedział, lecz zdecydowanie nie czuł się tak jak kiedyś. Zauważając waderę, podszedł do niej niepewnie, uśmiechając się nieco. - Witam. - Ozwał się, zupełnie innym głosem, niż miał kiedyś. jak wiele rzeczy uległo zmianie.

Flake

- Witam - odrzekła i uśmiechnęła się do wilka, jednocześnie wciąż zastanawiając się, jak wyglądał, zanim wszedł do jeziora. Nie zamierzała jednak o to pytać. Chciał się zmienić, więc pewnie nie pasował mu poprzedni wygląd. Ona zaś wścibska nie była. no... przynajmniej nie tak, jak kiedyś.

Nobody

- Miło poznać. - Oznajmił basior, z lekkim uśmieszkiem na twarzy. Podobał mu się nowy wygląd. nadal zastanawiał się, po co trzymał przy sobie to ustrojstwo, zwane kompasem. I to jeszcze popsutym. W sumie jest mu to mało potrzebne. Basior rzucił przedmiot w krzaki, tracąc go z oczu. Nie znał jego siły, nawet nie zamierzał znać. Dla poprzedniego Jack'a było by to nie do przeżycia. Wtedy nie rozstawał się z nim. Teraz po prostu wyrzucił go. Widać, że choć trochę się zmienił.

Stille

Czemu zawsze, gdy Shinq spędza czas z rodziną, ktoś wpada jak szalony i psuje atmosferę? Waderę bardzo zniechęciło zachowanie obu wilków. Westchnęła pod nosem i jeszcze raz spojrzała na dzieci. Nie miała pojęcia na jakich to wilków wyrosną. Jeszcze czas, jeszcze czas...

Flake

Uniosła brew, gdy wilk wyrzucił w krzaki jakieś urządzenie, którego Flake nie zdążyła dokładnie zobaczyć. Zerknęła pokrótce w miejsce, gdzie kompas zniknął, lecz skrył się on między liśćmi przed spojrzeniem wilczycy.
- Przyniosłeś to ustrojstwo nad jezioro tylko, żeby cisnąć nim w krzaki?

Nobody

- Miałem go już ze sobą wcześniej. Nie wiem nawet co to i po co było mi kiedyś potrzebne. - Ozwał się po chwili, spoglądając w miejsce, gdzie wyrzucił kompas. Przypomniał sobie wtedy, że zapomniał się przedstawić. - Yn, wybacz, nie przedstawiłem się. Jestem... jestem... jestem... - Tu zaciął się. Zupełnie zapomniał jak ma na imię. No cóż, wskoczenie w jezioro ma swe wady.

Flake

Flake przyjrzała mu się z przekrzywionym łbem. Korzystanie z Jeziora Zmian podobno mogło przynosić czasem różne... skutki uboczne, choć oni spotkała się z czymś takim po raz pierwszy. Najwyraźniej temu wilkowi skradło pamięć. Uśmiechnęła się doń łagodnie i powiedziała:
- Przypomnisz sobie. Ja jestem Flake.

Nobody

- Imię... imię... Uh, nie pamiętam. - Westchnął, spoglądając na nowo poznaną. Zupełnie wylazło mu z pamięci, jak się nazywa. W ogóle nic nie pamiętał. Jego papuga gdzieś odleciała, ostatnia namiastka przeszłości odeszła. - Flake... ładne imię. - Oznajmił po chwili, uśmiechając się doń przyjaźnie. Albo przypomni sobie swe dawne miano, albo zacznie rozmyślać nad nowym. Musi jeszcze wszystko przemyśleć i przeanalizować.

Flake

- Ładne? Wszyscy mówią, że jest śmieszne. Chyba dzięki temu mi się podoba - odpowiedziała ze śmiechem. Znów przyjrzała się rozmówcy. Może po prostu dobrze się z tym krył, ale Flake miała wrażenie, że nie za bardzo przejmuje się utraconą pamięcią. Gdyby ona straciła wspomnienia, zapewne od dawna turlałaby się przy brzegu jeziora z rozpaczy. Co prawda nie każde jej wspomnienie było przyjemne, ba, mało które przywodziło na jej pysk uśmiech, ale to w końcu wiedza o jej życiu, o przeszłości...

Bart

Yumi

Biała wilczyca o czarnych skrzydłach szła powolnie, ze zwieszoną w dół głową w stronę jeziora. Po chwili usiadła czując obecność innych wilków. Uniosła czerwone ślepia i zlustrowała sylwetki obecnych... Machnęła leniwie ogonem i z beznamiętnym wyrazem pyska wpatrywała się w każdego z osobna poświęcając mu chwilę uwagi. Wszystko się zmienia... Przebiegła myśl. Była prawdziwa, choć może nie pasowała do aktualnej sytuacji. Ponownie spuściła łeb i bez celu obserwowała delikatnie tańczące na wietrze źdźbła trawy. W jej myślach pojawiały się obrazy związane z przeszłością, z przyjaciółmi, znajomymi lub też nie...

Bart

Gerid teraz zrozumiał, że nie będzie miał kary a lanie stuprocentowe. Młodysz złapał się za łepek i spojrzał na mamę. Ledwie zauważył Yumi, a już rwał się do biego. Byleby jak najdalej od tego miejsca. Poranny zefir to dla niego tylko zwykły powiew wiatru. Nie wiedział jaki. Czuł się tak, jakby zaraz miał się zapaść pod ziemię. Krótkie łapki się podeń uginały. Obejrzał się, czy aby nikt go nie goni. Nie zatrzymywał się. Wiedział, że inaczej wygląda, lecz czy to go obchodziło? Chciał tylko zniknąć z pola widzenia. Ostatni raz zerknął za siebie.

zt.

Yumi

Yumi poczuła powiew wiatru spowodowany gwałtownym ruchem. Podniosła łeb na pędzącego w nieznanym jej kierunku szczeniaka. W oczach kryło się zdziwienie, jednak kufa tego nie okazywała. Zastanawiało ją co się stało, co zdarzyło się zanim tu trafiła. Jednak zapewne się nie dowie. Przymrużyła oczy i jeszcze raz zlustrowała pozostałych, znajdujących się w tym miejscu. Mieli z tym coś wspólnego? Bardzo możliwe.. Westchnęła cicho przymykając powieki.