Jezioro Zmian

Hiretsuna Shinigami

Basior spojrzał na nią swoimi ślepiskami. Widać było w nich nutę psychozy.
- Jak się mam? Prócz tego, że psychika mi siada, i robię się coraz dziwniejszy... To raczej dobrze. - oznajmił a na jego pysk wystąpił uśmiech niczym u psychopaty. Pazury były wbite teraz w glebę. Co mu dolegało? A to już było pytanie za sto punktów.

Berenika

- Hm, spróbuj popracować nad koncentracją i cierpliwością. - Odpowiedziała. Zawsze gdy czuła się dziwnie tak robiła. Po prostu zamykała oczy, oddychała głęboko i powoli oraz starała się skoncentrować. Nie wiedziała, czy na Tsunie to zadziała, w końcu chyba miał w sobie Demona. Chyba. Nie była pewna.
- Widziałeś się ostatnio z Shinq? - Zadała to pytanie ot tak, by po prostu coś powiedzieć, a jednak była tego ciekawa już po usłyszeniu swoich słów.

Hiretsuna Shinigami

Wilk westchnął. Jedyna osoba, co to nie zdziwiła się, że on się zaczynał zmieniać.
- Shinq? Nie, już dawno jej nie widziałem. Dlaczego pytasz? - zapytał basior machając swoim przydługawym ogonem. Swoje uszy jak zwykle miał położone, ponieważ gdyby miał je postawione, wyglądałby niczym fenek, lub jakiś przerośnięty zając.
- Koncentracja i cierpliwość? Błagam, przerabiałem to setki razy. - oznajmił i machnął łapą.

Berenika

Ber się nieco skrzywiła, lecz już po chwili wrócił na jej pysk serdeczny uśmiech.
- Widziałam ostatnio Shinq. Całkiem niedawno. - Powiedziała - Hm, ostatnio przebywałeś poza krainą?
Zadała to pytanie między innymi z tego powodu, że dawno go nie widziała. Ale przecież sama wychodziła co jakiś czas poza krainą. Nagle przypomniało jej się spotkanie w norze córki - smaczne kiełbaski i jabłka papierówki. To było dopiero coś. No i przy okazji wykradła Shinq jedzenie. Miała lekkie wyrzuty sumienia.

Hiretsuna Shinigami

Basior nie wiedział co odpowiedzieć. Jednocześnie przebywał poza krainą, lecz z drugiej strony siedział u siebie w norze zamknięty na cztery spusty. Nie wiedział jak teraz odpowiedzieć.
- No cóż. Trochę poza krainą czasu spędziłem. Jednak i w norze trochę czasu przesiedziałem. - oznajmił i uśmiechnął się delikatnie, od tak po prostu.

Shenzy

Shenzy przytuliła Berenikę i lekko dotykając jej twarzy przyjrzała się jej oczom. - Ciesze się twoim szczęściem. Witaj, zwę się Shenzy, Mogę się dowiedzieć jak cie zwą? - W ostatnim zdaniu zwróciła się do basiora. Pomyślała o Rubinie. Odwróciła się od wilków i przeglądała się w tafli wody. Spuściła głowę.

Rubin

Samiec "przypłynął" w to miejsce z bólem wymalowanym na pysku. Tęsknota... Czarna otchłań wciągająca jego serce do nicości. Usiadł niedaleko jeziora. O dziwo nie zauważył Shenzy. Ona go musiała ujrzeć!

Shenzy

Czy ona miała jakąś schizę? Wszędzie gdzie się nie pojawi widzi kątem oka przejrzystą, poruszającą się postać. Lekko spojrzała w lewą część tafli wody. Nic. Spojrzała całkowicie w lewo. Rubin. Udawała, że go nie widzi. Do Jeziora zmian kapały jej łzy, a każda z nich, w jeziorze zmieniała się na kolor fioletowy. Niesamowite.

Rubin

Samiec chciał zwrócić na siebie uwagę, więc zaczął pięknie wyć. Jak anielski śpiewak... Wprost przepięknie!
-Kochałem cię, a ty nie chciałaś się do tego przyznać, że ty czujesz to samo...-śpiewał Rubin.

Shenzy

Samica zarumieniła się. Przecież powiedziała mu na urwisku, że jest dla niej ważny - I tak Deebie bardziej kochasz. Dla mnie byś czegoś takiego nie zrobił, nawet byś nie pomyślał, żeby zrobić. Ja cie kocham, lecz ty mnie nie. Ja to wiem, czuję. Nie doceniłeś życia. Życie to najcenniejsza rzecz na świecie, nie doceniłeś tego, nie doceniłeś Boga... - Zapłakała tragicznie.

Rubin

Samiec nagle pojawił się koło niej i popatrzył jej w oczy.
-Otrzyj łzy... Co byś zrobiła gdybym wrócił do swego ciała?-zapytał Rubin Shenzy. Chciał wiedzieć... Pragnął tego.

Shenzy

Otarła odruchowo łzy - Kochałabym cię, chciałabym mieć z tobą dzieci, lecz to pewnie nie możliwe i byś tego mi nie odwzajemnił. - Następne łzy leciały do jeziora, nie potrafiła tego odwzajemnić.

Rubin

Samiec się i powiedział:
-Co ci się we mnie tak bardzo podoba, co? Shenzy, skarbie odpowiedz!-mówił słodkim, czułym głosem. Co jej się w nim podobało. Fakt bardzo chciał mieć dzieci... Deebie nie chciała, a Shenzy mogła mu to dać!

Shenzy

Sama nie wiem. Wszystko. Jesteś romantyczny, lecz wiedząc, że zdradziłeś Deebie, mówiłeś, że nikogo nie masz do puki nie przyszła Enary, to ciężko mi tobie zaufać. I tak mnie nie kochasz. Nie chcesz mieć ze mną dzieci, a nawet jeśli to nie z miłości. - Co za nieszczęście. nie dość, że Wasp nie zwrócił uwagi na nią w szpitalu, to jeszcze to.

Rubin

Wilk uśmiechnął się do wilczycy.
-Ty chyba nic nie rozumiesz! Wtedy jak flirtowałem z tobą w twojej pracy. To był pierwszy krok do twego serca! Nie zrozumiałaś go? Chciałem ci zaimponować. Gdyby jakaś inna wadera była sprzedawczynią gofrów nawet bym na nią nie spojrzał... Schenzy kocham cię.-powiedział do niej szczerze basior.

Shenzy

Naprawdę? A Deebie? I tak wiem, że chcesz by do ciebie wróciła. - Skoczyła na duszę myśląc, że uda jej się go przytulić, lecz przenikła przez niego i upadła. Wyglądało to komicznie.

Rubin

Samiec zaśmiał się i stanął nad Shenzy. Teraz był nad nią, a ona nic nie mogła z tym zrobić xD Wyglądało to bardzo śmiesznie!
-Uważaj! Jeszcze sobie coś zrobisz!-szepnął do niej duch.

Shenzy

Co mam odpisać? Brak weny...
Wadera podniosła się i spojrzała zarumieniona na Rubina - Odpowiesz mi? Co miałeś na myśli, że wrócisz do ciała? Idź z tego miejsca. Ja będę tu czekać. Gdy wrócisz do ciała, wróć. - Odwróciła się do Bereniki i udawała, że tej całej sytuacji nie było.

Rubin

Samiec uśmiechnął się i posłał samicy buziaka. Po chwili rozpłynął się w powietrzu. Tam gdzie był unosiła się jeszcze mgła układająca się w kształt serca. Po chwili zniknęła.
z.t

Shenzy

Wadera machnęła ręką i otrząsnęła się. Myślała jak to będzie gdy Rubin wróci do ciała. O ile wróci. Bardzo tego pragnęła. Czy on będzie zgniły? Jakie będą ich dzieci? O ile będą?