Kamienne Jeziorko

Flake

- Okropnie... ale po zimie jestem już do chłodu przyzwyczajona. W pewnym sensie - odpowiedziała Crystal i spojrzała na przybyłego wilka. Uśmiechnęła się doń przyjaźnie. Rzekła do niego. - Witaj. Jestem Flake.

Nathan

-Witaj Crystal- posłał jej miłe spojrzenie, i spojrzał z powrotem na wodę. A potem położył swoje cielsko na rozgrzanej od słońca trawie, przyglądając się jak chmury wędrują po niebie.

Crystal

Crystal uśmiechnęła się do nowo-przybyłego wilka, jednak po chwili wskoczyła na jeden z kamieni wystający z wody i zaczęła przyglądać się okolicy. Było widać już wyraźne ślady odwilży. Śniegu nie było już praktycznie nigdzie, a na drzewach pojawiały się już niewielkie pączki.
- W końcu nadchodzi wiosna! - powiedziała w myślach sama do siebie i westchnęła.

Nathan

Uśmiechnął się słysząc wyraz wiosna. Leżąc dalej przyglądał się Crystal, i po chwili zamknął oczy.
-Tak wiosna- znowu się uśmiechnął mówiąc to pod nosem.

Crystal

Najwidoczniej nie tylko Crystal z utęsknieniem czekała na przyjście wiosny. Wiele osób na ten temat pytała i tylko jedna czy dwie odpowiedziały, że wolą zimę. Takich osób Crystal nie rozumiała. W prawdzie lubiła zimę, a tak właściwie tylko jej pierwsze dwa miesiące - potem już miała serdecznie dość tych mrozów. Zaczęła więc korzystać z okazji i powoli wdychała świeże powietrze.

Nathan

Nathan usiadł i patrząc na Crystal powiedział:
-Widzę że bardzo lubisz wiosnę- uśmiechnął się, i podniósł łeb do góry żeby spojrzeć na słońce. Jego sierść zaczęła falować w lekkim podmuchu wiatru , zamknął oczy i ochładzał się w lekkim wiaterku.

Crystal

- Bardzo to mało powiedziane! Uwielbiam wiosnę! Kocham patrzeć jak cała natura powraca do życia. W prawdzie upały czasem mnie wykańczają - dlatego też trochę lubię zimę - ale przynajmniej nie ma tych mrozów i metrowej warstwy śniegu. - powiedziała.

Flake

Rozmowa Crystal i Nathana się rozwijała bez jej udziału, więc Flake postanowiła się nie wtrącać.
- Ja już was opuszczę - powiedziała i uśmiechnęła się lekko do Crystal. Polubiła tę wilczycę. - Do zobaczenia!
Po tych słowach odwróciła się i pognała w kierunku obozowiska Ognia. Do swojego legowiska. Tam mogła się ogrzać i wysuszyć przemoczone futro.

zt

Crystal

- Na razie! - pożegnała się. Także polubiła Flake i miała nadzieję, że jeszcze kiedyś się spotkają. Też postanowiła wrócić do terenów swojej Watahy.
- Ja też już spadam! Miło było cię poznać. -powiedziała do Nathan i opuściła to piękne miejsce.

z.t

Innocence

Śnieżnobiała wilczyca kocim krokiem wyszła z pomiędzy leśnych drzew. Powolnie szła przez łąkę uważając na rosnące i budzące się do życia kwiaty, na nowe kępki zielonej trawy, która chciała przywitać się z nadchodzącą wiosną. Podeszła do jeziorka, nachyliła się i napiła świeżej, orzeźwiającej wody. Przekrzywiła delikatnie główkę i wskoczyła na jeden z płaskich kamieni, z niego na drugi, potem trzeci. Przysiadła na chwilę, aby ponownie ruszyć ku dwóm wilkom. Podeszła do biało-niebieskiej wilczycy i szaro-granatowego wilka.
- Witam. - Przywitała się swoim delikatnym, dziewczęcym głosem. Uroczy uśmiech zagościł na jej pyszczku, odprowadziła wzrokiem odchodzącą waderę, w jej spojrzeniu była nieco widoczna niepewność. Zatrzymała swój wzrok na wilku... - Ymm... Cześć?

Taimi

Krokiem jak zawsze energicznym, nie bacząc na ostre krawędzie kamieni, raniące zapewne łapki niedoświadczonych wędrowców, wskoczyła na jeden z głazów okalających jeziorko. Przymknęła powieki, rozkoszując się delikatnym powiewem na twarzy. I choć miotał on jej ciemną grzywką na wszystkie strony - zupełnie nie zwracała na to uwagi. Na jej usta wkroczył śmiały i ciepły uśmiech. To kochała. Zdecydowanie.

Mystic

Mysti kroczył tędy spokojnie. Nie było tu o czym gadać, zamyślił się biedaczek. Usiadł tuż przed jeziorem, nie wiedząc o tym. W końcu mocny podmuch wiatru strącił go z samej krawędzi. No, przecież dziś pogody nie było. I przez to Mystic nie uśmiechał się. Spojrzał w nieba otchłań. Wszędzie szare chmury. Coś skapnęło mu na nos. Była to kropla deszczu. Otarł ją łapą i usiadł, otrzepując z siebie nadmiar wody.

Taimi

Odwróciła łeb w stronę basiora. Nie, nie widziała go nigdy wcześniej. MImowolnie uśmiechnęła się, kiedy ten zsunął się z krawędzi. Zeskoczyła zatem z zajmowanego przez nią kamienia. Nie, nie przeszkadzały jej mokre krople, opadające na jej geste, lśniące futro. Kropla ściekająca po nosie połaskotała ją, odruchowo więc obtarła pysk łapką. Podeszła do wilka, uśmiechając delikatnie.
- Witam Pana. Jestem Taimi - przedstawiła się grzecznie, po czym skinęła głową w stronę Mystic`a.

Mystic

Z westchnieniem wilk odwrócił łeb w stronę Taimi. - Witam, mi na imię Mystic i pochodzę z Watahy Wiatru. - Przywitał się jak należy, wstając i siadając na wprost niej. Była nastolatką, wiedział to dobrze. Końcówka jego ogona poruszała się powoli. Może to ta osoba będzie chciała z nim pogadać? Miał nadzieję, że tak.

Taimi

Taimi mogła spokojnie pogadać z wilkiem, przecież ona była tak rozgadaną, że jej słów wystarczy na to, by obdzielić całą krainę a i jeszcze by zostało.
- Miło Cię poznać. Chyba, że wolisz, bym zwracała się do Ciebie na PAN ? - przekrzywiła łebek, patrząc na rozmówcę uważnie, wlepiając weń wyczekujące spojrzenie, pełne napięcia. Przestawiła łapy.

Mystic

Mystic skrzywił się. - Jeszcze taki stary nie jestem, mów mi po prostu Mystic. A teraz naprawdę przepraszam, obowiązki wzywają. Muszę więc iść, droga Taimi. - Powiedział, jednak wymawiał to nieco smutnym tonem. Odwrócił się i niespiesznie wyszedł z tego miejsca. Pewnie niedługo los sprawi, że znów spotka tę nastolatkę.

zt.

Taimi

Powiodła przygaszonym spojrzeniem za wilkiem. Wydał się jej taki przygnębiony, widać dostał solidnego kopniaka w tyłek od losu. Zimne krople powoli zaczęły jej doskwierać, a może nie tyle one, co mokre futro, które zdecydowanie przyklejone do niewielkiego ciałka wadery powodowało dyskomfort. Przyklepała grzywkę i odbiegła, rojąc sobie w umyśle mase koncepcji na temat nastroju Mystic`a .

zt

Rishia

Powolnym i spokojnym krokiem Ris przybyła nad jezioro. Stanęła przez chwilę wpatrując oczy w całą okolicę, lecz zaraz ruszyła z miejsca i zaczęła biec prosto do wody. Nie miała ochoty na kąpiel, w dodatku zimną, ale nie mogła się zatrzymać ponieważ miała zbyt krótkie łapy i plątały się jej aż w końcu sturlała się, wpadając do cieczy. Przez to, iż w wodzie znajdują się kamienie smoczyca walnęła w jednego z nich. Nic sobie nie zrobiła, lecz głowa na pewno cierpiała z bólu. Wyszła na brzeg i padła na brzuch i poczęła odpoczywać z osowiałą miną. Jednak zaraz wstała i pobiegła w las.

z.t

Hatsune

Pierwszy raz od dłuższego czasu Hats wyszła na zewnątrz. Mogła wreszcie odetchnąć. Mimo, że pałac jest ogromny i cały czas wietrzony przez szczeliny i mysie nory jest w nim duszno. W skład powietrza wchodzi między innymi kurz i prochy ludzkie czy zwierząt z piwnicowej cmentarni. Może gdyby była młodsza pobawiłaby się w odegranie roli wampira wychodzącego z lochów na słońce, który słania się i topi pod mocą promieni słonecznych, ale teraz nawet wiek nie odgrywał tu roli, lecz jej nastrój. Nie miała ochoty na zabawę, śmiech. Jedyną rzeczą jaką jej trzeba było to tlen! Duże ilości tlenu, których w okolicy jeziorka było sporo. Zmęczona wadera usiadła na jednym z kamieni wystających z jeziorka, przymykając oczy.

Hiretsuna Shinigami

Hiretsuna przybył w to miejsce. Na jego twarzy malował się delikatny uśmiech. Widząc ową osóbkę podszedł do niej. Usiadł obok na innym kamieniu. Macki położył na swoim grzbiecie aby nie zachaczyć nimi o waderę.
- Witam. - powiedział z dalszym delikatnym uśmiechem.