Krwawe Jezioro

Mizu

- No to się cieszę. - Skoro nie przeszkadzała nieznajomemu, to Akeli pewnie też nie. Przynajmniej jeszcze tak jej się nie zdarzyło. Ale nigdy nie wiadomo. Mizu spojrzała spod przymrużonych powiek na basiora słysząc jego pytanie. Czemu pyta się jej przyjaciółki, a nie jej samej? Ona nie ma nic do gadania? Ale dobra, może zostanie uratowana...
- Mizu. - Rzuciła krótko i przechyliła nieco głowę. - Dość... skomplikowane imię. To z jakiegoś obcego języka, jak wnioskować mogę... Ma jakieś znaczenie? - Otwarte pytanie. A co jej tam! Skoro ona ma być zjedzona, tzn. padła taka propozycja to ona też zapyta prosto z mostu, choć... poczeka na jakiś może inny temat.

Akeli

Wilczyca uśmiechnęła się po czym przytuliła Mizu.
Hej Mizu! I nie, Jej się nie je.
Powiedziała z uśmiechem, tuląc Mizu. O Boże, ale ona jej dawno nie widziała!
-Co u ciebie słychać, Mizu?
Zapytała, i postawiła ją na ziemię. No bo w końcu, nie chciała zgnieść kochanej Mizu, mam rację? Na pewno mam!

Mizu

Uśmiechnęła się promieniście i odwzajemniła uśmiech.
- U mnie? A no nic ciekawego... - Machnęła ogonem. Chociaż w sumie... - No dobra, może i. Mogę się pochwalić? - Spytała. Nigdy nie lubiła się chwalić sama z siebie. Nigdy nie wiadomo jak kto by to odebrał. Negatywnie czy pozytywnie - trudno stwierdzić. Otworzyła szeroko oczy i poprawiła łapą grzywkę, która spadła jej na oczka.

Akeli

- Jasne, że możesz! No więc, słucham. Co się wydarzyło?
Zapytała z szerokim uśmiechem. O jeju! Nie no, ona się tak za Mizu stęskniła, że tego się opisać normalnie nie da! No, a Mizu się po prostu zmieniła! Nie wiem... Wydoroślała... No po prostu. Nie wiem czemu, ale się zmieniła, o!

Mizu

Hmm... Możliwe, a te argumenty... Nie da się ich pobić! Po prostu nie da xd.
- No więc... jestem w Radzie Starszych! - Okrzyknęła radośnie ciesząc się z tego co jej się udało. Nadal była w szoku, pomimo że od tego czasu już trochę minęło. Jednak tak czy inaczej, tego się nie spodziewała. A tu taka niespodzianka... udało się. Mizu z szerokim uśmiechem zamachała wesoło ogonem. Spoglądała raz na Akeli, raz na... tego o długim, skomplikowanym imieniu wilka.
- A u Ciebie moja droga coś się pozmieniało? - Spytała zaciekawiona odpowiedzią, na którą teraz czekała. U Akeli zawsze działo się cos ciekawego... Miała swoje stanowisko w watasze Wiatru, była Szamanką. I jak to życie miałoby się nie zmieniać?

Akeli

Akeli jeszcze szerzej się uśmiechnęła. Po chwili jeszcze raz złapała i zaczęła tulić.
-Mizu, Mizu, Mizu! Gratuluję! Cieszę się tak samo jak Ty!
Powiedziała, po czym machnęła ogonem.
-A Chwila, co u mnie? Powiem szczerze, że nic ciekawego. Ostatnio nie miałam spotkania z duchami, demonami... To znaczy, takimi które można byłoby wypędzić z ciała jakiegoś wilka, a teraz rozmawiam sobie z Ravenem i jego demonem, którego imię już znasz - Hiretsuna Shinigami.
Rzekła. No, niestety, ale nasza kochana Akeli kiepska jest z języka japońskiego. Może nie tyle co kiepska, co po prostu nie wiedziała jak odmienić imię demona. Ale katastrofa!

Mizu

- Dziękuuuuję. - Powiedziała z nieco zawstydzonym wyrazem... emm... pyszczka, który przysłaniał niepewny uśmiech. Po chwili poruszyła uszami i zaczęła ponownie wsłuchiwać się w to - co Akeli chciała jej powiedzieć. No tak... w sumie, Szamani głównie zajmują się duchami i demonami - również wypędzaniem ich z ciała. Ale o ile jej wiadomo mogą także się z nimi porozumiewać, itd. No przynajmniej to Mizu może wyciągnąć ze swojej wiedzy na ten temat. Po chwili jednak spojrzała na - jak się dowiedziała - demona. Przekrzywiła delikatnie łebek i przyjrzała się jeszcze raz wilkowi. Ach, tak! Czyli właścicielem ciała był Raven, ale teraz był pod władaniem Hi... Hi... Hiretsuna Shinigami'ego, o! Niestety Mizu też nie miała pojęcia czy dobrze odmieniła jego imię we własnych myślach, ale... Na razie nie miała się czym przejmować. Ale skoro ten jest demonem... To czy takie otoczenie, patrząc na Krawawe Jezioro nie jest jakby... negatywnie na niego wpływającym?
- No to w sumie... - i tu zaczęła się zastanawiać co chciała powiedzieć i jak dokończyć to zdanie. - ...dość intrygujące. - Powiedziała to co jej ślina na język przyniosła. Och, tak... brawo Miz. Po chwili jednak pomachała łebkiem.
- W takim razie... Miło mi Pana poznać. - Przyznała, ufff...

Hiretsuna Shinigami

Demon spojrzał na Mizu.
- Hmm... mi także miło poznać. - rzekł. Akeli powiedziała że jej się nie zjada.
- No cóż jeśli jej nie, to znajde sobie inną ofiarę w przyszłym czassssie... - mruknął. Zielony ogień na jego grzbiecie falował przez podmuchy wiatru.
- Jeśli zajdzie taka potrzeba mówcie mi Hire. - mruknął. Taa zdrobnienie nie było prawidłowe no ale cóż...

Akeli

Wilczyca uśmiechnęła się szeroko, po czym spojrzała na Mizu.
-No więc... Hire... Jak podoba Ci się mieszkanie w naszej kochanej krainie?
Kontynuowała. No dobra, straciła wątek ich rozmowy, ale to szczegół. Taki tyci tyci szczególik. Naprawdę nie ważny. No i... Akeli znów będzie zadawała pytania. Coś strasznego normalnie.

Massacre · Wysłany: Wto 10:32, 27 Mar 2012 Temat postu:

Po dłuższej wędrówce w końcu dotarł tu Massacre.
Jego oczy ujrzały krwiste jezioro, w sam raz dla niego.
Poczuł tak jakby wielką ulgę... jakby spadł z niego wielki ciężar...
Cóż miał zrobić, czuł się na prawdę nieswojo. Chwilę nad czymś rozmyślał potem nie wiadomo z jakiej przyczyny jednym susem skoczył w zarośla i znikł.

z.t

Menari Savage From Hell

Menari wędrując sobie po krainie przybył w ów miejsce. Pachniało tu krwią. Tak dla niego pachniało. Dla innych zapewne by śmierdziało. Ale co tu się dziwić po takim podłym charakterze? No właśnie. Nie zmieniając niczego basior powolnym acz stanowczym krokiem szedł wzdłuż brzegu jeziora. Gdy znalazł sobie odpowiednio miękkie miejsce położył się na brzuch a swój szkarłatny ozór umoczył w krwistoczerwonym płynie. Uśmiechnął się psychopatycznie sam do siebie. Jeśli ktoś tu przyjdzie... Dawno z nikim nie rozmawiał. Hmm... Ciekawe jak to jest się odezwać. Nie rozmawiał przez kilkanaście miesięcy. Nie miał do kogo. Teraz jednak wrócił do krainy i zobaczy się.

Sirius

Przybył tutaj, pewnym krokiem stąpając po miękkim gruncie. Zlustrował całe to miejsce. Zaraz... Czy to przypadkiem nie jest krew? Zamoczył łapę w szkarłatnym płynie i powąchał. Tak, to na pewno krew. Skąd do diabła jej tu tyle? Basior wytarł kończynę o trawę. Nie chciał pobrudzić sobie futra, lub co gorsza kapelusza. Jak to by wyglądało? Wzieliby go jeszcze za kloszarda, lub coś jeszcze gorszego. Zwrócił wzrok w stronę wilka, który najwyraźniej gasił pragnienie. Dziwne, że wybrał taki a nie inny płyn, ale w tej krainie nie było chyba nikogo normalnego.
- Smacznego - uśmiechnął się ironicznie, spoglądając na Menari'ego. Podszedł nieco bliżej, by dobrze przyjrzeć się basiorowi.

Massacre

W tym samym czasie przybył tu Massacre. To miejsce było z nim jakoś powiązane... Nie lubił, gdy ktoś przychodził tu nieproszony i zakłócał jego spokój.
Sylwetka czarnego basiora, o krwisto-czerwonych ślepiach, tak samo splamionych, jak płynąca tu krew- wyłoniła się z rzeki po czym przysiadła na ziemi.
-Kto śmie zakłócać mój spokój...- ozwał się donośny, acz roznoszony echem- głos wilka.
Zmierzył oto dwóch samców swoimi ślepiami. Chyba dawno nikt tu nie przyszedł...

Menari Savage From Hell

Wilk nie spodziewał się nikogo w takim miejscu. Jak zareagował? Połknął krew i w ułamku sekundy podniósł się, pazury wbił w ziemię a później stał za osobnikiem ukazując kły. Po chwili jednak opanował się. Jego pysk na powrót był bez emocji a on sam usiadł będąc opanowanym. Obejrzał osobnika.
- Witam. - mruknął i obszedł go dookoła. Usiadł na powrót przed nim.
- Me zachowanie to po prostu zaskoczenie, że ktoś tutaj przybył. No i nie widziałem się z żadnym osobnikiem dość długo. - mruknął i wystawił swój jaszczurzy jęzor. Spojrzał na ducha. Uniósł jedną brew i prychnął. Miał go głęboko gdzieś.
- Jak ci nie pasuje... Idź gdzieś indziej. - mruknął do ducha i na powrót spojrzał na tamtego wilka.

Sirius

Wzdrygnął się nieco na widok wyłaniającego się z tafli jeziora osobnika. Kolejny dziwoląg? Chociaż nie... To była jedynie wilcza dusza.
- Oho... Duszek się wkurzył - parsknął cichym śmiechem. Z natury był złośliwy i raczej nic tego nie zmieni. Ciekaw reakcji Massacre, przyjrzał mu się badawczo. Jak wygląda wściekły duch? Trzeba to koniecznie sprawdzić.
- Nowy w krainie? - zwrócił się do Menari'ego. Skoro dawno z nikim nie rozmawiał, to całkiem możliwe, że także tu niedawno przywędrował.

Massacre

-Na Twoim miejscu zważałbym na słowa, młodziku...- rzekł ponownie do samca, który zdawał się być tu pierwszy raz... A może nie wiedział jak zachować się wobec Ducha, którego zapewne nie znał.
-Twa obecność tutaj jest zbędna.- dodał po chwili z uśmiechem jak u diabła.
Niby dorosły wilk, a nie potrafił uszanować tej skalanej krwią niewinnych, ziemi.

Menari Savage From Hell

Menari uśmiechnął się do wilka z kapeluszem.
- Nowy? Skądże, po prostu byłem dość długo poza krainą. Dopiero wróciłem, jakimś cudem. - mruknął i spojrzał na ducha. Na uwagę wilka zaśmiał się.
- Oj wkurzył, ach jaki pech. Ratuj się kto może! - zaśmiał się Menari i spojrzał na kapelusznika.
- Menari... Menari Savage... I tak nie zapamiętasz. Po prostu Menari. - przedstawił się i cwaniacko uśmiechnął.
- No i już cie lubię. - dodał po czym obejrzał ducha wzrokiem mówiącym, że w ogóle go on i jego wygląd go nie interesuje. Po chwili jednak wzrok jego począł na duchu.
- To ty tutaj jesteś zbędnym śmieciem. Won do czyśćca. - syknął i obrócił się do kapelusznika.
- Nie zwracajmy na niego uwagi. - parsknął i machnął łapą.

Massacre

Mass zaśmiał się szyderczo. Wcale, a wcale nie ruszały go te dziecinne teksty.
-Śmierć dotyka każdego, Ciebie też to czeka. Nie mogę się doczekać kiedy Twa dusza ulotni się z ciała... Wtedy dowiesz się jak to jest, gdy ktoś zakłóca spokój duszom, których nie warto irytować.- zmierzył go ślepiami z dużą uwagą.
Oj tak... Ten samiec po śmierci będzie miał duże kłopoty.
Ten drugi, z kapeluszem wydawał się mniej ignorancki i gburowaty jak tamten, co spijał krew, a nie wiedział nawet czyja ona jest... Szczyt idiotyzmu.

Sirius

- Imię jak dla panien... - zapewne chciał rzucić coś złośliwego, ale w porę ugryzł się w język. Robienie sobie zbyt dużej ilości wrogów, zwłaszcza w nowo poznanej okolicy nie jest dobrą decyzją.
- Nazywaj mnie Syriuszem - powiedział szybko. Na razie nieufnie podchodził do nowo poznanych. Każdy może okazać się zdrajcą, lub wrogiem.
- Jak się jest bystrym można dożyć późnej starości. Jeżeli nie... Cóż, zostaje straszenie lękliwych szczeniaków - uśmiechnął się chytrze. On z życia łatwo nie zrezygnuje. Zbyt cenny dar, by oddać go za darmo, lub w imię jakiś pustych ideałów i wartości.

Menari Savage From Hell

Wilk zaśmiał się delikatnie.
- Ale musisz wiedzieć, że dusza zależy od śmierci. Niektórzy zabijają siebie z błahego powodu jak miłość. Jeśli ktoś zabił samego siebie, nie warto mówić tutaj o tym, że jest się duszą nie wartą irytowania. - mruknął i nie zamierzał już odezwać się do tego pseudo strasznego i "złego" ducha. Och jaki on był straszny! Basior będzie miał po śmierci kłopoty? Ha! Ciekawe jakie... I tak, boi się go, oczywiście. Nie zwrócił uwagi na opinię imienia kapelusznika.
- Dlatego ów ten osobnik tutaj, myślał, że znalazł słabszego od siebie. - dodał i parsknął.