Małe jezioro

Stille

Shinq spojrzała na KokuRai i westchnęła.
- Ekhm, muszę już iść. Obowiązki mnie wzywają. - uśmiechnęła się. Delikatnie pomachała ogonem. Tak, czuła że musi iść. W sumie to nie miała co robić. Po woli wyszła stąd.

z.t

KokuRai

Koku naglę podniosła głowę i rozejrzała się po okolicy, a następnie zamachała naglę swoim długim ogonem. Zastrzygła uszyma, by usłyszeć najcichszy szept. Zerknęła na małego smoka, który się bał. ona sama kiedyś taka była, jednak z tego wyrosła. Jej oczy ustatkowały kolor, a demon, który w niej siedział, poszedł spać. Samica potrząsnęła swą głową z nudów.

Brielle

Brielle powoli wstała ze swojego miejsca. Czuła, że jej nogi całe się trzęsą. Teraz, zrób to teraz! Rozłożyła skrzydełka i uciekła stąd jak najdalej tylko mogło to małe smoczątko.

zt.

Xythuel

Xyth miał zastój i dopiero gdy się przebudził coś sobie przypomniał. I on miał coś do załatwienia. Poklepał Koku po głowie i nie czekając dłużej ruszył do wyjścia.
- Idę. Muszę powiadomić o czymś Atritę.
To mówiąc wybył stąd.

z.t.

KokuRai

Zerknęła na samca już z uśmiechem. Koku z chęcią zobaczyłaby się ze swoją mamą, jednak bała się. Bałą się jak ona zareaguje na córkę, która jest Demonem. Nie, to jeszcze nie czas by się z nią zobaczyć. Demonica wstała i spokojnym krokiem skierowała się do wyjścia. gdzie podąży? To się okaże.

zt.

Stille

Shinq postanowiła zawrócić. Wolała siedzieć w spokoju, z resztą nikogo nie było. Rozejrzała się. Fajnie było tak siedzieć na łonie natury, tylko że... w pośpiechu. Wilczyca spojrzała na tafję wody. Słońce zachodziło, a ona miała ochotę tu zasnąć.

Crusoo

Crusoo zobaczyła, że nad jeziorem pozostała jedna wadera. Nie kojarzyła jej zbytnio... no ale przecież przed wyjściem z legowiska nie znała świata. Może zdawało jej się, że zna woń wilczycy? Licho wie.
Fioletowa wstała i nieśmiało podeszła do niej.
-Hej... jestem Crusoo - przedstawiła się, zerkając na nią zielonymi ślepkami. - A Ty?
Nie miała pojęcia, że rozmawia z córką swojego wroga.

Itami

Jakiś czas później Itami przywędrowała nad jezioro. Podeszła do jego tafli i napiła się trochę chłodnej i orzeźwiającej cieczy. Była przyjemna. Po chwili zaspokoiła swoje pragnienie i usiadła pod drzewem w jego cieniu. Itami machała ogonem na prawo i lewo uważnie rozglądając się po nowej nieznanej jej jeszcze okolicy. Również węszyła w poszukiwaniu jakiś znajomych zapachów. Jednak nie wyczuła takowych gdyż wszystko było obce i czekające na odkrycie.

Tokimune

Tokimune wpadł niczym burza. Biegnąc poprzez łąki trawa aż fruwała w powietrzu w tym ucierpiało kilka kwiatów i jedna mysz. Młody wilk nagle zauważył jezioro. Natychmiast zachciało mu się pić . Napił się wody chleptając przy tym językiem głośno. Po minucie oblizał się i zauważył pod drzewem małą wilczycę. Uśmiechnął się i zakręcił ogon nad grzbietem. Podszedł pod drzewo i usiadł koło niej.
- Cześć jestem Tokimune a ty?- zapytał machając ogonem już nie zakręconym i dysząc z wywieszonym jęzorem.

Itami

Mała wadera przeciągnęła się i z powrotem usiadła. Zaczęła energicznie machać ogonem na boki. Raz w lewo raz w prawo aż kurz się unosił do góry. Zachichotała widząc wilka.
- Itami jestem. -Przedstawiła się i zadarła pyszczek trochę do góry aby spojrzeć na wilka, który podszedł do niej. Dmuchnęła na grzywkę która opadła jej na oczy.
- A ty co tak biegasz? -Zapytała się.

Tokimune

-A sam nie wiem. Lubię się bawić.- powiedział wilk. Spojrzał na otoczenie. Ładnie tu było. Wstał i zakręcił ogon.
-Może popływamy?- zapytał patrząc z uśmiechem. Nawet nie pisnął o tym czy według niej wygląda jak pies. Po prostu patrzał raz na nią raz na to co go otaczało. Ładne miejsce.

Itami

- Dobra! -Powiedziała uradowana Itami. Od dawna nie miała się z kim bawić. Więc czym prędzej poderwała się na cztery łapy i pobiegła do wody. Wskoczyła do jeziora i napiła się trochę po czym się zaśmiała. Otrzepała futro po czym zawołała.
- No chodź woda jest ciepła.

Tokimune

Tokimune długo nie czekał. Pobiegł i wskoczył do wody powodując hałas no i oczywiście rozprysk wody. Zaczął pływać i chlapać wodą swoją nową koleżankę. Zaczął machać zakręconym ogonem i wystawił język.
-Fajna jesteś nawet.- powiedział rumieniąc się Toki. Po chwili żeby zrobić jakieś zamieszanie schował głowę pod wodę udając, że łowi ryby ale gdy je ujrzał przestał udawać i zaczął polować na nie. Ale nie wychodziło mu zbyt... dobrze.

Itami

- No wiem ja zawsze jestem fajna. -Powiedziała Itami zadzierając głowę do góry. Teraz zmoczyła już całe swoje futerko. Lubiła pływać co o dziwo wychodziło jej nawet całkiem całkiem dobre. Co jakiś czas odgarniała grzywkę która jej opadała na oczy.
- A co ty takiego wyprawiasz? -Zapytała trochę piskliwym głosikiem. Wsadziła pyszczek do wody i patrzyła chwilę jak Toki łowi ryby. Po chwili jednak się wynurzyła nabrała powietrza i znów pod wodę. Zaczęła pływać za rybami jednak te były o wiele wiele za szybkie jak na nią.

Carly

Wtem.. nagły rozprysk! Latająca, szkarłatna wadera wparowała do wody z niemałym pluskiem i dzikim śmiechem. Czy jako Alfa nie powinna być poważniejsza? Być może. Jednakże to się przyczyniło do tego, że szczeniaki stojące na brzegu zostały całe ochlapane. W wodzie czuła się jak ryba. Zaraz wyszła z wody i optelepała się, uśmiechając wesoło do Itami i Tokimune. - Witajcie! - krzyknęła doń, siadając i machając kilkakrotnie skrzydłami, w celu ich wysuszenia.

Itami

- Wow cześć! -Krzyknęła Itami patrząc wielkim oczkami na wilczyce która właśnie wylądowała w wodzie. To był pierwszy taki wilki jakiego mała wadera widziała w swoim życiu. Oczywiście chodziło o skrzydła. Mała wilczyca wywiesiła język i się otrzepała z kropelek wody p[o czym podbiegła do nieznajomej. Kiedy była już koło niej a raczej przed nią schowała różowy język.
- A skąd masz takie fajne... -Zaczęłam i się zacięła gdyż nie wiedziała jak dobrać słowo. Nie wiedziała jak to się na nazywa. Czasem tak miała.
- ... no takie cosia na plecach? -Zapytała się radośnie machając ogonem na boki.

Carly

- Wyrosły mi. I te cosia to skrzydła - Alfa roześmiała się serdecznie, poruszywszy uchem przy śmiechu. Jej roziskrzone, bursztynowe oczy wlepione pozostawały w Itami. - Jestem Carly, a ciebie jak zwą? - spytała pełna wigoru i entuzjazmu, które nigdy, przenigdy nie gasły.

Itami

- Aaaa.. -Powiedziała pełna zachwytu Itami. Szczeniak spojrzał przez ramie na swoje plecy.
- Ja chyba takich nie mam. -Stwierdziła i usiadła na swoich zacnych czterech literach. Oczywiście ogon dalej machał to w jedną to w drugą stronę.
- Ja jestem Itami. -Przedstawiła się oblizując nos.
- Miło mi cie poznać. -Dodała. Itami spojrzała na swój ogon który się kiwał to w jedną to w drugą stronę. Nagle spojrzała na Carly.
- A truskawki lubisz? -Zapytała się ni z gruch ni z pietruchy.

Carly

- Truskawki? Tak, uwielbiam - trochę zdziwiło ją to pytanie, jednakże.. no, truskawki lubi! Carly zerknęła na swoje skrzydła. - A z jakiej jesteś watahy, Itami? - spytała, po czym odrzuciła swą szkarłatną grzywkę na bok. Jej pręgowane uszy poruszyły się w stronę młodej, a łapy drgały pod napływem codziennej dla niej euforii. Chyba jest taką Carls, jaką była, gdy przybyła do tej krainy. Całe szczęście, prawda?

Itami

- Ja jestem z Watahy Ognia. -Powiedziała dumnie Itami. Lubiła swoją watahę. Ona bardzo lubiła ciepło, promienie słoneczne, iskry i ogólnie ogień. Jednak wodę tez lubiła szczególnie w niej pływać i się w niej pluskać.
- A ty z jakiej watahy jesteś? -Zadała to samo pytanie z zaciekawieniem. Pytanie o truskawki było bardzo ważne. Itami przeważnie zawsze na początku nowej znajomość pytała się o jakieś owoce. Takie małe dziwactwo.