Mroczne jezioro

Arya.

Patrzyła na siostrę, trochę jej zazdrościła. Dzieciństwo Aryii nie było tak beztroskie. - Nim się obejrzysz i będziesz dorosła - powiedziała spokojnie z delikatnym uśmiechem - A teraz wyskakuj. Jeszcze się przeziębisz. - dodała przyglądając się pluskającej w wodzie Petrze.

Petra

- Bycie dorosłym jest zdecydowanie nudne - odpowiedziała wracając do brzegu. - Może pozwiedzamy resztę okolicy? - zapytała otrzepując się z wody.

Arya.

W słowach Petry coś było. Arya czasem marzyła, by choć na chwilę zamienić się w szczeniaka, jednak nigdy tego nie okazywała. Szybko powróciła wraz ze swymi myślami na ziemię i ze spokojem odpowiedziała - Możemy iść pozwiedzać. Na co masz ochotę?

Petra

- Marzą mi się góry. Chyba jeszcze nie miałam okazji zobaczyć świata z tak wysoka. A później przydałoby się zorganizować coś w rodzaju domu... Nie możemy przecież tak się włóczyć dzień w dzień.

Arya.

Dom, to słowo wywoływało u niej dreszcze. Nigdy nie wierzyła w prawdziwą miłość, rodzinę. Petra po kilku latach pojawiła się ni stąd ni zowąd, a że resztki uczuć tkwiące na dnie jej zimnego serca rozkazywały ją przygarnąć, tak zrobiła. - Oczywiście - odpowiedziała spokojnie. Wzięła małą na swój grzbiet i podążała w stronę gór.

Tasha

Długo przyglądała sie wodzie, zanim zanurzyła sie. Po pewnym czasie zdecydowała sie włożyć jedną łapę. Poczuła przyjemny chłód. To miejsce przypominało jej czasy dzieciństwa...Ale nie myślała o tym długo. Prędko wskoczyły, by rozkoszować sie chłodem wody. Nie wychodziła długo.

Helmi

Helmi pojawiła się na terenie jeziora. Kroczyło spokojnym, powolnym krokiem, nucąc pod nosem jakąś wesołą piosenkę. Zatrzymała się niedaleko brzegu wody i popatrzyła na taflę wody. To miejsce było jakieś takie... ponure.

Carly

Pewnym krokiem pojawiłam się nad jeziorkiem. Fuknęłam, gdy spojrzałam w jego taflę. Ani to błyszczące, ani ładne. Cóż robić, gdy nuda. Usiadłam i zaczęłam czyścić futerko. Moje bystre oczy zauważyły bardzo młodą, kremową wilczycę. Uśmiechnęłam się pod nosem. Podeszłam do szczeniaka i przywitałam się.
- Witaj, jestem Carly - uśmiechnęłam się szeroko.

Tasha

Wreszcie wyszła i otzepała się. Poczuła ulgę. Stanęła i znów patrzyła w wode. Wiedziała, że ona cos kryje. Ma w sobie mroczną tajemnicę. Postanowiła wskoczyć jeszcze raz. Wzięła głęboki oddech i zanurzyła się. Gdy podpłynęła dość blisko dna, ujżała dwa fioletowe, swietliste punkty. Bardzo sie wystraszyła i wypłneła na powierzchnie. Długo sie zastanawiała, ale w końcu rzekła:
-Nie mam zamiaru dowiadywac sie co jest na dnie...brrrr!-poczym wyszła na brzeg. Położyła sie i dalelej myślała o tym co zobaczyła na dni. Miała nadzieję, że ktos tez wie o stworzeniu na dnie.

Helmi

Usiadła i owinęła łapki ogonem. Gdy nagle do jej uszu dobiegł nieznajomy głos, niemalże podskoczyła. Odwróciła łebek i zlustrowała nieznajomą uważnym spojrzeniem. Carly wyglądała bardzo sympatycznie, więc Helmi uśmiechnęła się szeroko i powiedziała. - Cześć! Jestem Helmi - po tych słowach wstała i obeszła wilczycę, uważnie jej się przyglądając. Miała takie fajne kolory...

Carly

Spojrzałam na szczeniaka, śmiejąc się pod nosem.
- Miło mi Cię poznać Helmi - powiedziałam, ostrożnie siadając - Nie widziałam Cię jeszcze tutaj. Długo jesteś w tej krainie?
Machałam delikatnie ogonem na boki. Kątem oka przyglądałam się wręcz granatowej wilczycy, która jak oparzona wyskoczyła z wody.

Tasha

Kiedy tak myślała postanowiłą że nikomu o tym nie powie. Jednak trzeba było cos z TYM zrobić. i tak w ogóle...co to może być? Chciała zanurkować po raz kolejny. Zdecydowała sie. Nabrała tyle powietrza, że miała wrażenie, jak ja cos od środka rozsadzi. Wskoczyła, płynęła szybko i sprawnie. Kiedy ujżała dwa świetliste punkty, podpłnęła bliżej.

Nagle zamarła. Po dokładnym przyjrzeniu sie, stwierdziła iż zwierze jet od niej przynajmniej 100 razy większke i silniejsze. Tak sie przestraszyła, ze pędęm błyskawicy wypłnęła z wody. Gdy tylko znalazła się na brzegu, upadła. Ciężko dyszała, nie miała siły sie otrzepać.

Helmi

Usiadła przed Carly i zamachała kilka razy ogonem, zastanawiając się nad odpowiedzią. - Nie wiem... - rzekła w końcu. - Raczej krótko. A ty?

Tasha

-Eh, nigdy więcej! Nigdy, nigdy, nigdy!-Mówiła do siebie.
-Moja ciekawość doprowadza mnie do szału. Co by sie stało, gdyby ten stwór mnie zauważył? Wolę nie myśleć.
Leżała jeszcze jakiś czas. Wkońcu wstała i otzepała sie z wody.
-Brr, zimno mi.
Usiadła, otuliła sie ogonem i patrzyła wgłąb jeziora.

Carly

- Ja jestem już dosyć długo - powiedziałam.
Odwróciłam gwałtownie łeb, gdy ta sama granatowa wilczyca wskoczyła i znów wyskoczyła z wody. Teraz targały mną myśli, podejść czy nie podejść, oto jest pytanie. Ale... jestem szpiegiem, dane mi wiedzieć. Przewróciłam oczami i wstałam, podchodząc do wilczycy.
- Co się stało? - zapytałam, pochylając się lekko nad... szczeniakiem?

Tasha

-Eeee-Tasha długo zastanawiała się, czy wyjawić tajemniecę. W końcu podeszła do niej zupełnie obca wilczyca. Tasha nie wiedziała co robić.
-Eeee, no...-zacinała sie w kółko.
-Bo tam... No dobrze, powiem ci wszystko, ale obiecaj, że nikomu nie wyjawisz!- patrzyła na wilczyce wzrokim tak poważnym, ze mogłoby zdawac sie iż to sprawa wagi światowej.
-Ten dzien zaczął sie normalnie nad jeziorem. Patrzyłam długo w tafle wody, zastanawiając sie czy skoczyć. Gdy się zdecydowałam, wskoczyłam i płynęłam w kierunku dna. Nagle zauwarzyłam dwa filoletowe punkty. Z przezażenia wyskoczyłam. Odpoczełam chwilę, i zeby się upewnić czy nie śnie. Kiedy podpłynełam bliżej, zauważyła, że te dwa punkty to oczy jakiegos zwierzęcia. Było wiele razy większe ode mnie...-dokończyła. Zdyszana usiadła przed wilczyca i czekała na jej reakcję.

Carly

Uniosłam brwi, jakby to było dla mnie wręcz dziwaczne.
- Rozumiem - powiedziałam w końcu, myśląc nad tą sprawą - Nie wyjawię, nie bój się. Jestem Szpiegiem, nie wszystkie znane mi wiadomości wyjawiam.
Podrapałam się łapką po głowie. Popatrzyłam w wodę. Może by to sprawdzić... Uśmiechnęłam się pod nosem i w ułamku sekundy skoczyłam w wodę. Żadne wody nie są mi obce. Rozejrzałam się, szukając czegoś co by przypominało to z wypowiedzi wilczycy.

//pf, nie wiem co to o.o//

Tasha

Tasha widzac reakcje wilczycy skoczyła za nią. Szybko ją zauważyła i podpłynęła. Wskazała jej dwa punkty w oddali.

Carly

Płynnym ruchem podpłynęłam do miejsca, gdzie wskazała wilczyca. Faktycznie, zauważyłam dwa światełka, ale strach nie przeszył mojego ciała. Płynęłam i płynęłam, a światełka stały się wręcz oślepiające. Zamknęłam oczy, a przez to drasnęłam wyjątkowo go boleśnie. W jeziorze uniosły się, z jego wielkością, małe ilości krwi. Coś ryknęło. Mi wtedy zabrakło powietrza, a ono już szykowało się do podpłynięcia. Ostatnimi siłami wypłynęłam na brzeg, dając wzrokowy gest wilczycy by wypłynęła.

Tasha

Tasha ni widziała z początku co sie dzieje. Jednak, nagle usłyszała potworny ryk i z głębin wyłonił sie potwór. Tasha chciała wypłynąć, ale strach sparaliżowała jj ciałao. Myśli blądziły tu i tam, ale nie mogła wypłynąć. Nie wiedziała co robić. Potwór był coraz bliżej,a ona stała w bezruchu. dopiero w osatniej chwili zareago wała i wyśkoczyła z wody. I wtedy, w jednej chwili, całe życie umkneło jej przed oczami. nie wiedziała co robić. Patrzyła rozpaczliie na białą wiczyce. Miała pytajace spojrzenie, jakby chciała powiedzieć "I co my teraz zrobimy?"