Mroczne jezioro

Dante · Gość

Usłyszawszy nieznajomy głos, aż podskoczył z zaskoczenia. Odwrócił się gwałtownie i spojrzał na wilczycę. - T-tak... wszystko dobrze - odpowiedział i zlustrował ją uważnym wzrokiem. - Jestem Dante.

Nela

Podeszła do nowoprzybyłych wilków - cześć - powiedziała. Po chwili zobaczyła stan szczeniaka i zgadła że coś go niepokoi - co cie trapi - spytała malucha z lekkim, troskliwym usmiechem.

Dasty

Zaśmiała się delikatnie i usiadła obok niego - Chyba jednak nie wszystko w porządku...przed czym uciekałeś? - spytała i spojrzała na wilczycę - Witaj. Dasty - zastrzygła uchem.

Dante · Gość

Spojrzał najpierw na jedną, potem na drugą wilczycę. - Przed niczym, naprawdę - odpowiedział. Przecież nie mógł się przyznać, że próbował uciec przed własną matką.

Dasty

- Ok. Jak chcesz...- po chwili wpadła na pomysł, że to morze kłótnia z kimś z rodziny - Wiesz ja dziś pokłóciłam się z moją matką i uciekłam przed nią tutaj...- starała się go ośmielić opowiadając takie wydarzenie.

Nela

Straszne - powiedziała - mam nadzieje że nic wiecej poza kłótnia sie nie stało - odparła troche zaniepokojona wyznaniem wilczycy

Dante · Gość

- Kłótnie rodzinne się zdarzają. Nie tylko tobie, niestety - odpowiedział, za późno gryząc się w język. Teraz nie sposób było się nie domyślić, że on też pokłócił się z matką.

Dasty

- Daj spokój - skrzywiła się patrząc na wilczycę obok. - Jesteś wojowniczką czy mi się wydaję? - spytała choć bardziej stwierdziła. - Oooo widzisz...może mogę ci pomóc. Kogo jesteś szczeniakiem? - spytała po chwili.

Dante · Gość

Skrzywił się nieznacznie. - Kristal i Centina - odpowiedział po chwili ciszy. W tej chwili nie był zachwycony tym, że to właśnie Kristal jest jego matką.

Nela

Hej jestem Nela i tak jestem wojowniczką - odpowiedziała - a ty powiedz co się stało, czyżby też jakaś głupia kłótnia?

Dasty

- Hmm...o co poszło? - spytała zawijając ogon wokół łap. - Miło mi Nela. Ja zdaję na wojownika - dodała uśmiechając się do niej ciepło.

Nela

Powodzenia - odparła - nie wstydź się mały, kłótnie to rzecz normalna nawet w najbardziej kochajacych sie rodzinach - starała się pocieszyć szczeniaka

Dante · Gość

- O to, że moja matka jest niezrównoważoną furiatką - burknął. Wciąż był na nią zły, ba, w tej chwili życzył jej wszystkiego co najgorsze.

Dasty

- Uuu...widzę, że nie jest wesoło. - stwierdziła i zamiotła ogonem - Zrobiła ci coś? Nakrzyczała na ciebie albo na kogoś innego bez powodu? - ta sprawa ją zainteresowała.

Nela

Czemu tak myślisz - odparła - a co takiego zrobiła że się o to pokłuciliście - chciała żeby młody się wyrzył bo mieła nadzieje że mu się przez to polepszy

Dante · Gość

- Ona na wszystkich krzyczy bez powodu. Traktuje jak śmieci - odpowiedział, kierując wzrok na spokojną taflę jeziora.

Dasty

Skrzywiła się - Wiesz po twoich słowach mam wrażenie, że twoja matka jest bardzo dziecinna skoro tak się zachowuję i chyba nie dorosła do takiego skarbu jakim są dzieci. Skoro nie ma do nikogo szacunku...- prychnęła aż.

Nela

A to już inna sprawa - odparła bardzo poważnie - no to się nie dziwię ale jakos nie umiem wymyślić co mozna na to poradzić - zastanowiła sie chwile - może masz jakieś pomysły Dasty bo zgadzam się z tobą a jakoś mam dzisiaj pustkę

Dante · Gość

- Doskonale ją określiłaś. znaczy... przepraszam, doskonale ją pani określiła - odpowiedział i uśmiechnął się przepraszająco. Był za młody na mówienie dorosłym "ty".

Dasty

Otuliła go swym ogonem i uśmiechnęła się - Posłuchaj...mów mi Dasty lub ciociu jak wolisz bo 'pani' do mnie nie pasuję Dante. Nie przejmuj się twoją matką, jeśli taką ma paskudną naturę to tylko zaprzątasz sobie głowę. Jeśli czegoś będziesz potrzebować ja jestem na twoje zawołanie. - uśmiechnęła się i przetarła swym nosem jego nos. Spojrzała na Nele - Jesteś całkiem poukładaną wilczycą - stwierdziła ze śmiechem i wróciła wzrokiem na wilczka.