Mroczne jezioro

Wasp

- Zgubiłaś się, mała? - niski, acz miękki głos rozbrzmiał za grzbietem skrzydlatego wilczątka. Niedaleko Khemkhorry stał czarny wilk o szkarłatnych ślepiach i gęstej, czarnej sierści. Patrzył na szczeniaka wzrokiem pełnym uwagi, przenikliwym, lecz życzliwym. Ostatnie chwile spędzone z Arianą przekonały Waspa, że szczenięta nie są takie złe. Może nawet zapałał do nich czymś na wzór sympatii?

Salome

-Mmmm...-Khemkhorra nie mogła wydusić słowa.
-Nie zupełnie...Można się wyrazić, iż tylko sobie zwiedzam. Ale zgubić się mogę, jestem tu od niedawna i nie wiem, czy już sie przypadkiem nie zgubiłam-odpowiedziała w końcu. Spojżała na wilka dużo większego od nij i spytała:
-A gdzie konkrtnie jesteśmy?

Wasp

- Wilki nazywają to miejsce Mrocznym Jeziorem - odpowiedział. Ogarnął okolicę powłóczystym spojrzeniem, zastanawiając się, dlaczego właściwie takie spokojne miejsce nazwano mrocznym.

Salome

-Uh. Nie wiem czemu, ale słowo 'mroczne' kojaży mi się se duchami i upiorami...-westhnęła. Włożyła jedną łapę do wody-nie poczuła niczego szczególnego, poza chłodem. Potem włożyła drugą łapę:
-A może jednak...-czuła jak energia przepełnia jej ciało. To jezioro nie bez powodu zwane było 'mrocznym'.
-Mam na imię Khemkhorra.-przedstawiła sie lekko osowiała. Otaczała ją wielka tajmnica...

Wasp

- Wasp - przedstawił się krótko. Zrobił kilka kroków w kierunku brzegu wody, by po chwili usiąść, owijając łapy długim, puszystym ogonem. Mrok. To słowo podążało za nim niczym cień, ale... czy słusznie?

Salome

Tylne łapy Khemkhorry wylądowały w wodzie. Zawijała ogonem po jej bezskazitelnej tafli, tworząc koliście ułożone fale.
-Długo tu jesteś?-rzuciła nawet nie odwracając sie w stronę Wasp'a.

Wasp

- Tak długo, że już nawet nie pamiętam, od kiedy - odpowiedział, kierując wzrok na drugą stronę jeziora. Panowała tam zupełna pustka. Żadnej żywej duszy. Nie tak, jak przy innych jeziorach, które Wasp zdążył odwiedzić.

Salome

-Nie lubię kiedy jestem gdzieś 'nowa'...Bez rodziny trudno o akceptację gdziekolwiek, trudno o znajomych, trudno o wszystko...Ale to jest życie. Na codziń musimu spierać się z przciwnościami losu...Aczkolwiek jesteśmy zdolni im podołac i je pokonać...Życie jest naszym skarbem.-Nagle podniosła uszy i zarumieniona spojżała w stronę Wasp'a:
-Oj, zagalopowałam się...Nie lubię jak mi wychodza takie monologi.

Athoria

Przyszła tutaj wolnym, lekkim, bezszelestnym krokiem, pełnym gracji... Tak, jak na nią przystało. Zlustrowała swym pustym wzrokiem okolicę i skinęła innym delikatnie łbem na powitanie. Tak z grzeczności. Machnęła dumnie ogonem, tym eleganckim ruchem. Jej pysk nie wyrażał żadnych emocji. Pustkę... Jej postać, jak zwykle tajemnicza.
Wilczyca podeszła cichuteńko do jakiegoś drzewa. W końcu usiadła pod nim, leniwie opierając łeb o jego gruby pień...

Wasp

- Ja też kiedyś byłem tu nowy - powiedział po chwili milczenia. - Jednak szybko się zadomowiłem w tej krainie. Tutejsze wilki są naprawdę życzliwe, łatwo znaleźć dobrego znajomego.
Zerknął na przybyłą wilczycę. Skinął jej łbem na powitanie.

Salome

Chwilę myślała. Nie była pewna, co do życzliwości wilków. Nowoprzybyłym zawsze jest trudno się "rozkręcić"
-Mam nadzieję. Pewnie zwiedzę jeszcze wiele miejsc i kto wie, może się z kimś zaprzyjaźnie...-szepnęła tonem pełnym nadziei.
-A jak było z tobą? Jak ty śię tu zapoznawałeś? Chodzi o początek... Czy trudno Ci było sie z kimś zaznajomić?

Athoria

Uśmiechnęła się blado kątem pyska. Obrała sobie jakiś mały, niewinny kamień, jako punkt obserwacyjny. Jej wielkie ślepia o dziwnej zielonkawej barwie, wciąż wyglądały zza ciemnej grzywki, jak dwie świecące jaskrawym światłem żarówki. Postawiła uszy, trochę przekrzywiając znajdującą się na jej głowie niewielką rogatywkę.

Wasp

- Oczywiście, że trudno. Bardzo trudno - odpowiedział, wciąż wpatrując się w jakiś odległy punkt po drugiej stronie jeziora. - Kiedy przybyłem do tej krainy, byłem przestraszonym szczeniaczkiem. Nie znałem tu zupełnie nikogo. Jednak szybko udało mi się znaleźć życzliwe wilki i zadomowić tutaj na dobre.

Djablo

Za krzaku wyłoniła się smukła sylwetka wilka.Wolno i ostrożnie ruszył w strone jeziora ignorując wilki.Zastrzygł uszami i usiadł spoglądając w wode.

Salome

-Mam nadzieję, że mi tez się uda.
Spojrzała życzliwie na Wasp'a. Potem w wodę, ciemną jak noc, tajemniczą. Bez ostrzeżenia wskoczyła do niej, znikając na kilka chwil.

Wasp

- Na pewno. Każdemu się udaje - mruknął i położył się przy brzegu jeziora. Chudy pysk oparł o wyciągnięte przed siebie przednie łapy, a spojrzenie krwistoczerwonych ślepi posłał gdzieś w dal, oddając się myślom, nieustannie błądzącym wokół Carly. Gdzie ona się podziewa?

Salome

Pod wodą nie mogła dojrzeć niczego. Woda była ciemna, ciemnogranatowa. Nie przebijał się przez nią nawet jeden promyk słońca. W końcu waderze zabrakło powietrza i musiała sie wynurzyć.
-Mrok. Tylko.-szepnęła wychodząc z wody.

Athoria

Athoria teraz już tylko blado wpatrywała się w młodą wilczycę. Jej spojrzenie było bystre i przenikliwe. Uszy znów opadły, a rogatywka zsunęła się lekko na bok jej głowy. Zielonkawą końcówką ogona, wilczyca lekko machała raz w jedną, raz w drugą stronę. Na nowo przybyłego wilka nawet nie zwróciła uwagi.

Salome

Khemkhorra posłała Athori delikatny uśmieszek. Przeciągnęła się, poczym ułożyła wygodnie tuż przy brzegu. Położyła łeb na łapach i przymknęła oczy.

Wasp

- "Przynajmniej wiemy już, dlaczego nazwali to jezioro mrocznym" - skomentował w myślach ostatnie słowa Crimson. Wciąż leżał nieruchomo, wzrokiem badając drugi brzeg jeziora. Jedynie koniec jego ogona poruszał się powolutku, sygnalizując, że Wasp powoli zaczyna oddawać się rozmyślaniom.