Mroczne jezioro

Salome

Patrzyła na ogon Wasp'a. Poruszał się rytmicznie, niczym wahadło w zegarze. Wadera starała sie naśladować jego ruchy, ale jej ogon był cienki i pozostawiał za soba czarne ślady. Nie wyglądało to tak samo. Crimson odmuściła i postanowiła się napić. Może i jezioro kryło w sobie tajmnice, ale woda to dla niej woda, potrzebna do życia. Zanurzyła pysk i zaczęła pić.

Wasp

Z braku ciekawszego zajęcia obserwował poczynania Crimson, wodząc za nią znudzonym wzrokiem. Nie zamierzał dłużej zadręczać się myślami, to go tylko dołowało.

Salome

Nie wyczuła niczego specjalnego. Poza kolorem owa woda niczym sie nie wyróżniała. Podniosła głowę i spojrzała na Wasp'a.
-Normalna woda, nic specjalnego...-rzuciła znudzonym tonem. Myślała, że będzie to coś ciekawego, ale była to najzwyklejsza woda.

Wasp

- A czego się spodziewałaś? - zapytał, patrząc to na Crimson, to na gładką taflę jeziora. Dodał po chwili. - Że woda poczęstuje cię ukrywanym w sobie mrokiem? Dobrze, że tak się nie stało.

Salome

Wzruszyła ramionami. Miała nadzieję, że nazwa tego miejsca coś znaczy. Wtem zauważyła, że przebywa tu dosyć długo.
-Zapomniałam sie przedstawić-jestem Crimson.-odwróviła sie w strone wilka. Patrzyła to na niego, to na wodę. Nadal zastanawiała sie nad nazwa tgo miejsca.

Athoria

Stojące uszy nagle opadły. Wilczyca owinęła ogonem łapy. Stała tak bez ruchu jak posąg. Nie myślała teraz o niczym. Jej wzrok mechanicznie skierował się na całe to jezioro. Miała teraz takie dziecinne, niewinne spojrzenie... Oblizała kły swoim jaskrawym, zielonym językiem. Przekrzywiła lekko głowę, dając pozory lekko zagubionej. Czasem miewała takie dziwne, dziecinne grymasy.

Chiro

Weszłam nad jezioro..Usiadłam yy...gdzieś tam i się rozejrzałam.

Athoria

Spojrzała kątem oka na nowo przybyłą. Westchnęła cicho. Opuściła powieki... Wolnym, spokojnym krokiem zaczęła oddalać się od tego miejsca. Prawie zamknęła oczy...

//Post minimum 15 słów. Przerwy po znakach interpunkcyjnych. Zmniejsz trochę ava, bo strasznie forum rozciąga >.<//

Wasp

- Wasp - przedstawił się, odpowiadając tym samym wilczycy. Wciąż błądził wzrokiem gdzieś w oddali. Jego krwistoczerwone ślepia lustrowały wierzchołki ledwo dostrzegalnych stąd drzew, położonych w oddali. Znów odpłynął myślami, co zdarzało mu się ostatnio coraz częściej.

Akita

Powolnym krokiem, brzegiem Mhhrocznego jeziora, szła smukła postać czarnej jak noc wadery, kilkakrotnie, spoglądająca, na taflę wody, a raczej na swe odbijające od niej, się krwisto-czerwone ślepia, błyskające co jakiś czas. Machnęła ogonem i szła dalej nie zważając na inne wilki tutaj przebywające.

Wasp

Wasp zerknął pokrótce na przybyłą wilczycę, zatrzymując na chwilę spojrzenie na jej czerwonych ślepiach. Cóż... zawsze zwracał uwagę na wilki, które posiadały czerwone oczy, jak on. Po chwili jednak spuścił wzrok z samicy i przeniósł go ponownie na drugą stronę jeziora, jakby wypatrując czegoś w oddali.

Akita

Odwróciła gwałtownie wzrok i spojrzała krótko na nieznanego jej dotychczas szarego samca. Mmm .. Czerwone oczy ! Taaak. Akita jeszcze nikogo nie znała, któż by posiadał ślepia owego koloru, chyba jej ulubionego.

Wasp

A on wyczuwszy na sobie spojrzenie wilczycy, ponownie przeniósł na nią wzrok. Utkwił spojrzenie w jej ślepiach, wpatrując się w nie nieustannie, jakby usiłował coś z nich wyczytać.

Akita

A ona, jak gdyby nigdy nic, dalej gapiła się na ślepia owego basiora. Mruknęła coś niezrozumiałego pod nosem, i oblizała pysk z krwi upolowanego wcześniej nieszczęsnego zwierzęcia.

Wasp

A on wciąż gapił się w ślepia Akity. Jego kudłata sylwetka zastygła w zupełnym bezruchu, również koniec ogona, który wcześniej poruszał się nieustannie. Jedynie poruszająca się nieznacznie przy oddychaniu pierś zdradzała, że Wasp nie jest wyjątkowo realistycznie wykonaną rzeźbą.

Akita

Skoro to jej pierwsza napotkana osoba, o tymże kolorze ślepi, postanowiła się jej lepiej przyjrzeć. Nie znała tego basiora, więc wywnioskowała iż do Watahy Nocy nie należy, zdawał się być nie co innym, niż pozostałe znane jej wilki.

Wasp

W końcu oderwał wzrok od oczu wilczycy. Oczy są zwierciadłem duszy? Pfie, wierutna bzdura! Wasp nigdy nie potrafił niczego z nich wyczytać! W końcu machnął długim ogonem, ale wciąż przyglądał się wilczycy.

Akita

Dla Akity spoglądanie owego basiora było nieco dziwnym uczuciem. W końcu, zamieszkiwała tę krainę przez dość długi czas, a nigdy, nie widziała tego wilka. Mlasnęła kłami i powróciła do dalszego 'maltretowania' wzrokiem, obcego.

Wasp

Na chwilę oderwał wzrok od wilczycy, spoglądając znów w dal. Jednak szybko wrócił spojrzeniem na Akitę. Nadal mu się przyglądała. Czy żadne z nich nie miał nic ciekawszego do roboty?

Akita

Chyba niestety pora przerwać tę 'męczarnie', nieprawdaż ? Taak. Dlatego, Akita ułożyła wygodnie łeb na przednich, łapach wysuniętych w przód. Jednak niewymiarowe narzędzia, wielu zbrodni a mianowicie długie kły, jej w tym nie co przeszkadzały.