Mroczne jezioro

Dasty

- Witam. - rzekła spokojnie unosząc na ogonie szczeniaka i wychodząc z wody. Zamachała kilka razy ogonem i silny wiatr wysuszył wilgotne od wody futro szczeniaka. Przytuliła go do siebie i postawiła obok lustrując wilka, który wydawał się być jego ojcem.

Dante · Gość

Obrzucił ojca krótkim spojrzeniem, lecz nie podszedł do niego. Nie chciał wracać do domu, do matki. Nienawidził jej.

Hera

Przyszła tutaj wolnym kroczkiem. Spostrzegła swoją siostrę, wilka, którego widziała w jaskini Kristal i jeszcze jednego nieznajomego. Zawstydzona podeszła do Dasty.

Dasty

Spojrzała na Dantego i odezwała się do jego ojca - Nazywam się Dasty. Mam do ciebie sprawę...chodzi oczywiście o twojego syna...- zaczęła ponieważ chciała jakoś rozwiązać tą sytuację. Zniknęła na moment i przeniosła Dantego trochę dalej podając mu świeżo upolowanego jelonka. - Zostań tu na chwilę a ja porozmawiam z twoim tatą - szepnęła do niego i wróciła do wilka. Spojrzała na Herę i ją również położyła obok Dantego wracając do Centino.

Hera

Nieśmiało spojrzała na wilczka. Wydawał się w jej wieku. Delikatnie się uśmiechnęła. Widziała go w jaskini Kristal. To zapewne jej syn.

Dante · Gość

Obwąchał jelonka. Dopiero teraz dotarło do niego, że jest głodny jak... wilk. Spojrzał na młodą wilczycę i odwzajemnił jej uśmiech. - Jestem Dante - przedstawił się krótko. - A ty?

Hera

- Yyyy..... Hera - odpowiedziała szybko. Była nim... Zawstydzona x] Tu chciała coś powiedzieć, a tu zaś czegoś się bała.

Dante · Gość

Przyjrzał jej się uważnie. Teraz sobie przypomniał, że widział ją już kiedyś w legowisku matki. - Jesteś głodna? - spytał, spoglądając na martwego jelenia.

Hera

Nie zastanowiła się - Trochę - ale zaraz spoważniała. Spuściła główkę i wbiła wzrok w łapki Donte.

Dante · Gość

Odgryzł kilka kęsów jelenia i gdy je przełknął, z powrotem przeniósł wzrok na Herę. - Jeśli tak to jedz ze mną... Dasty upolowała duże zwierzę, wystarczy dla nas obojga - powiedział.

Hera

Naprawdę była głodna. Nieśmiało urwała kawałek mięsa i delikatnie wyszarpnęła kęs - Kristal to twoja mama? - spytała ni z tond ni zowąd.

Dante · Gość

Gdy Hera zadała to pytanie, Dante skrzywił się jakby na kawałku mięsa złamał sobie zęba. - Niestety, tak - odrzekł i westchnął ciężko. Wstyd mu było się przyznawać do takiego matki.

Hera

- Dlaczego niestety? Znam Kristal i mi się wydaje bardzo miłą osobą - powiedziała już bardziej luźno.

Dante · Gość

Popatrzył na Herę z lekkim zdziwieniem w żółtych ślepkach. - Ja ją poznałem od jak najgorszej strony - odpowiedział. - Znam ją jako upartą, bezmyślną choleryczkę, która zawsze musi postawić na swoim.

Hera

- Chyba nie jest, aż tak źle? - spojrzała na wilka swymi wielkimi, pięknymi, błękitnymi oczami. Z krzaków wyszedł biały paw i podszedł do wilczycy - To jest prezent od twojej mamy - wskazała na ptaka.

Kristal · Gość

Przybiegła z Johnem na plecach
-Dante!!!-wrzasnęła cała byl zapłakana-Dość tego!!!Nie znasz mojej przeszłaści, nie wiesz jaki ból kiedyś sprawiło mi spojrzenie Kiriny... nic nie wiesz!!!-płakał, zdjęła Johna z grzbietu i upadła.

Dasty

Wyskoczyła zasłaniając szczeniaka swym ciałem - Uspokój się! - warknęła. Bała się, że jego matka może zrobić mu coś w tej furii. - Ty zapewne jesteś Kristal matka Dantego. Uspokój się. - mówiła stanowczo.

Hera

Przestraszona odsunęła się trochę. Jej oczka zaszkliły się. Przytuliła się do sierści swojej siostry.

Dante · Gość

On nie poruszył się. Siedział wciąż schowany za Dasty, tylko po chwili wyjrzał zza niej ostrożnie by spojrzeć na matkę z daleka.

Hera

Przełknęła głośno ślinkę. Spojrzała na krzyczącą wilczycę - Kristal... - z jej gardziołka wyrwało się tylko jedno słowo.