Przezroczyste jezioro

Rasteria

- No raczej się nie wpisujesz w te portrety psychologiczne- uśmiechnęła się.
- Czyli co, do mnie się przyznajesz? Chciałabym mieć tu z kim rozmawiać, gdy wrócę z polowania choćby. Sam wiesz- uśmiechnęła się... Nieśmiało?

Kaisa

Odpowiedź poprzedziła cichym westchnięciem. - Tylko ojciec, niestety. Reszta zniknęła krótko po moim odejściu - odpowiedziała. - Odniosłam wrażenie, że nie jesteś specjalnie zadowolony ze swojej rodziny...

D.J

- Zadowolony, niezadowolony... A cóż to za rodzina, która mnie nawet nie pamięta? Jest mi to kompletnie obojętne. Poza tym, nie znoszę tłumu i hałasu. Jestem typem cichego wojownika. Obserwatora. A ja odniosłem wrażenie, że chciałabyś mieć dużą rodzinę. - wymruczał jej koło ucha.

Abaddon

Rasteria

- Już niedługo- parsknęła, ale poczuła takie dziwne ciepełko... Już wiedziała, że nie żałuje powrotu. Popatrzyła na brata, a jej ogon wysoko zadarty wyraźnie wskazywał na jej doskonały humor.
- Sam się tutaj tak nosisz?

Kaisa

Odruchowo odsunęła się nieco od wilka. Uśmiechnęła się lekko. - Oczywiście, że tak. Bardzo bym chciała, żeby wróciła tu na stałe moja rodzina - odpowiedziała. - Nie pamięta? Skąd taka pewność?

D.J

- Więc życzę Ci, spełnienia marzeń. - uśmiechnął się. - Wybacz, że pozwalam sobie na taką bliskość, ale odkąd uciekłem wychowywało mnie poza krainą stado wilczyc. Było to naprawdę, ciekawe doświadczenie życiowe. - zaśmiał się lekko. Te ciągle godziny spędzone na czyszczeniu, kąpielach, bezwarunkowej miłości. Ciarki przeszły go po grzbiecie.

Kaisa

Zaśmiała się. - Wyobrażam sobie, jaki musiałeś być zadowolony - powiedziała. - Choć trochę mnie dziwi, że porzuciłeś takie... hm, idealne warunki dla tej krainy.

D.J

- Zdziwiłabyś się. Traktowały mnie jak syna. Walczyły ze mną, męczyły mnie, często drażniły i były... nadopiekuńcze. Nawet nie pozwalały mi polować. Bo przecież samice według nich są najważniejsze i najlepsze. Oczywiście nie pomijając rzeczy, na które żaden normalny basior by się nie zgodził. Zwłaszcza na bezwarunkową miłość. - szepnął z uśmiechem na pysku. - Jednak miło wspominam tamte czasy. Tu jestem bardziej... niezależny.

Kaisa

Pokiwała głową, wciąż wpatrując się w taflę jeziora. Odbijały się w niej drzewa rosnące wokoło, co Kaisa uznała za piękne zjawisko. Zamyśliła się. Ona nie mogła narzekać na nadopiekuńczość watahy, w której się wychowywała. Tak bardzo wiele jej zawdzięczała... czy dobrze zrobiła, wracając do tej krainy?

Vedette

*Na niewielką polankę wpadła młoda wilczyca z hukiem. Właśnie się bawiła i trafiła w piękne miejsce. Stanęła nieruchomo i wpatrywała się w jezioro...było wyjątkowe i takie...czyste. Aż szkoda wchodzić. Podeszła po chwili do brzegu i umoczyła łapę w zimnej wodzie.*

D.J

- Nie wchodź bo Cięwciągnie. Wszystko co jest piękne, bywa zdradliwe. - uśmiechnął się do szczenięcia. Spojrzał na Kaisę. Ale czy ona też mogła być zdradliwa? Położył łeb na wyciągniętych do przodu łapach.

Kaisa

Spojrzała na szczeniaka i zmarszczyła lekko nos. Nie przepadała za szczeniętami. W jej mniemaniu były takie... bezczelne. By podtrzymać rozmowę, spytała wilka. - Należysz do jakiejś Watahy? Nie wyczuwam od ciebie zapachu żadnej.

Vedette

*Zerknęła na wilka zdziwiona, że ktoś się do niej odezwał. Jednak nie cofnęła łapy...zaciekawiło ją to jezioro. Przeszła kawałek na wschód i narysowała łapą na piachu koło. Czuła jak zimna woda moczy jej sierść i ochładza całe ciało. Ciarki przeszły jej po grzbiecie*
Spojrzała na wilczycę pytająco.

D.J

- Staram się być... z boku, może dlatego. Ale po rodzicach odziedziczyłem przynależność do watahy Nocy. A Ty? - również zapytał odwracając wzrok od szczeniaka i "zanurzając" go w oczach wilczycy.

Kaisa

- Ja również - odrzekła i spojrzała na wilka. Uśmiechnęła się lekko. Dodała. - Moi rodzice należeli do Wody, ale udało mi się jakoś stamtąd uciec... jeśli inni członkowie Wody są tacy jak byli moi rodzice, to dziękuję bardzo za taką watahę.

D.J

[To poczekaj aż poznasz moje 3 konto, wtedy zmienisz zdanie co do watahy Wody xD]

- Narazie nie znam żadnych sojuszy ani historii watahy Nocy. Odejście z Niej grozi śmiercią, ale słyszałem pogłoski, że tak naprawdę Alfa Nocy jest dość łaskawa. I to tyle wiedzy mojej na temat "mojej" watahy. skwitował i spojrzał na szczeniaka. - Jesteś głodna? - skierował pytanie do małej. Nie był jakiś supermegaopiekuńczy ale widział, że samiczka jest młoda i może nie umieć polować.

Vedette

Spojrzała znowu zaskoczona na dużego wilka. Przekręciła główkę i mruknęła:

- Nie. Dam sobie radę. Dziękuję. - jeszcze przez chwilę patrzyła na dużego wilka, następnie zapatrzyła się w jezioro. Było takie...ujmujące i piękne.

Kaisa

//Flame? Pamiętam, choć nie znam osobiście. Jakoś mnie nie przekonuje.//

Jeszcze raz spojrzała na szczeniaka, po czym przeniosła wzrok na jezioro. Ona również nie mogła oderwać wzroku od tego pięknego widoku.

D.J

[Brawo, Flame ma naprawdę przemiłe usposobienie i nic sobie z niczego nie robi. Jest psychopatą xP]

Dmuchnął jej delikatnie w grzywkę. - Ty też się tak nie wpatruj, bo Ciebie też może wciągnąć. - uśmiechnął się. Zamoczył końcówkę długiego ogona w wodzie i "zawiesił" go nad łbem wilczycy. Na jej delikatne futro spadło kilka kropel.