Przezroczyste jezioro

Miyo

Ten zapach - Mama? - wymruczał cicho jakby samą siebie pytała. Odwróciła łeb w jej stronę, lecz widziała kontury postaci. Jej wzrok stale się pogarszał. Jednak innymi zmysłami widziała że to ona. Podbiegła w jej kirunku i uśmiechnęłą się delikatnie.

Kinnojo

Popatrzyłem na matkę jakbym uważał że ona żartuje.
- Nie mów tak - powiedziałem tak cicho, że ledwo to usłyszała.
Nie chciałem by matka... odeszła.
Popatrzyłem pytająco na siostrę.

Wardress

Podeszła powolnie do Miyo. Wtuliła pysk w jej sierść na szyi. - Jestem okropnie stara. - mruknęła z lekką irytacją i uśmiechem na pysku.
Tak, Ward zdawała sobie sprawę z tego, że nie będzie żyć wiecznie.

Miyo

Otworzyła szeroko oczy i przytuliła się do matki - Mamo co ty mówisz? - mruknęła niespokojnie. Spojrzała na mamę - Nie możesz tak mówić - dodała i spojrzała na brata zdezorientowana.

Wardress

- Wiem co mówie Miyo jesteście moim drugim miotem.. właściwie to trzecim. Jestem już stara, nie mam pojęcia kiedy moje życie się skończy. - westchnęła.

Kinnojo

Poruszyłem uchem, wsłuchując się w rozmowę siostry i matki. Mój wzrok wędrował po tafli jeziora. Machnąłem ogonem. Czemu każdy musi kiedyś odejść..?

Miyo

Pokiwała przecząco głową jakby nie chciała w to uwierzyć. Brakowało jej słów. Spojrzała na brata, który wydawał ise spokojny. Przeniosła wzrok na matkę - Nie możesz umrzeć... - wymruczała smutno.

Kinnojo

- Każdemu się tak wydaje - mruknąłem - Ale jednak każdy w końcu odchodzi.
Wbiłem pazury w ziemię. Nawet mi było to trudno przyjąć.

Miyo

Spojrzałą na brata z wyrzutem. Zupełnie nie rozumiała jego wypowiedzi. Zamknęła oczy i spuściła łeb w dół - Nie mów tak - burknęła do Kinna.

Wardress

- Kinn ma rację... ale zmieńmy temat. Synu, skąd wiesz że ojciec wrócił? - zapytałą cicho ukradkiem wycierając łzę z oka.

Miyo

- Właśnie... - mruknęła. Informacja o jego powrocie wzbudziła w niej zaciekawienie. Obróciła się i spojrzała pytająco na brata.

Kain

- Wzrok nie myli. Od Chin do Grenlandi. - pojawił się znikąd, mrucząc nieskładnie jakąś piosnkę. - Wrócił, Szasta wrócił. Wielki wojownik tej krainy. Żywa legenda. - powiedział, spoglądając zniesmaczony na swoje.. - i widzę moje rodzeństwo pierwszy raz na oczy.

Kinnojo

Spojrzałem na mojego... brata?
- Był na mojej Arenie - rzekłem, zastrzygłem uchem.
Dobrze że wrócił.

Kain

- Czy wam też to nie przypomina rozmnażania się szczurów? - spytał, spojrzał kolejno po rodzeństwie. Przy nich, wychudzony o długich, kościstych łapach, wyglądał marnie.

Miyo

Kłapnęła pare razy szczęką. Brat? Nigdy no oczy nie widziała tej istoty. Przekrzywiła łeb i przyjrzała mu się - Jak ci na imie... bracie? - mruknęła w jego stronę i zamknęła niesprawne już oko.

Dante · Gość

Wyłonił się spomiędzy pobliskich drzew i przystanął niedaleko jeziora. Spojrzał na gładką jak lustro taflę wody, w której teraz odbijały się wszystkie gwiazdy, którym upstrzone było pogodne, nocne niebo. Tak... to właśnie było jego ulubione miejsce z dziecięcych chwil.

Whitewind

Wypełza tuż za Dante. Rozejrzała się i w duchu stwierdziła że jest to bardzo piękne i przyjemne miejsce. Podążyła za wzrokiem Dante. Jezioro wyglądało pięknie. Chwilę tak stała. Potem podeszła do brzegu jeziora i na jego tafli ujrzała swoje odbicie. Uśmiechnęła się. Usiadła i spojrzała na niebo.

Dante · Gość

- Piękne miejsce, prawda? - spytał, wciąż patrząc na gwiazdozbiory odbite w lustrze wody. Ten widok przywołał wspomnienia. To nad tym jeziorem Dante poznał Nelę i od dawna nieobecną już w krainie Dasty.

Whitewind

-Owszem - Odpowiedziała zachwycona. I po chwili milczenia zapytała - Skąd znasz to miejsce? -Siedziała tak dalej wpatrując się w niebo. Jej oczy migotały.

Dante · Gość

Spojrzał na Whitewind i odpowiedział z lekkim rozbawieniem w głosie. - Gdy byłem bardzo młodziutkim i przy okazji głupim szczeniakiem, chciałem uciec kiedyś z legowiska matki i przypadkowo trafiłem nad to jezioro - teraz tamto zdarzenie bawiło Dantego.