Przezroczyste jezioro

Riven

-Nic się nie stało.To dobrze,że poruszyłaś ten temat,jednak jest problem.-powiedział.
-Już długo go nie widzę-dokończył.
Podniósł łeb tak by mógł spojrzeć na nią.

Vedette

Przekrzywiła po raz kolejny głowę i przyjrzała się mu.
- Trudno. - uśmiechnęła się. - Ładna grzywka. - zachichotała. - Nietypowa u wilków. - zaczęła łapą grzebać w ziemi, nadal patrząc w oczy wilkowi.

Riven

Podziękował jej w duchu za to,że tak uważa,nawet się zaśmiał,ale nie chciał tego pokazywać.
-Muszę już iść-powiedział i myknął.
-Do zobaczenia-zawołał i odszedł z tego miejsca.

Vedette

Na jej twarzy pojawił się grymas. Odprowadzała wilka wzrokiem aż zniknął z jej pola widzenia. Zamoczyła się w wodzie, otrzepała i usiadła tam, gdzie wcześniej. Położyła się i zaczęła cicho pomrukiwać, odpoczywając.

Riven

Przyszedł tutaj bardzo wolno i ostrożnie.Rozejrzał się i w pewnej chwili zauważył Ved.Podszedł bliżej patrząc na nią.
-Ayano-przywitał się powitaniem watahy nocy.

Vedette

Ved zerwała się na równe nogi , a gdy zobaczyła znajomego wilka, rozluźniła się.
- Witaj Riven. Miło Cię znowu widzieć. - posłała mu uśmiech, lecz już nie patrzyła na niego, tak jak poprzednim razem. Teraz uciekała wzrokiem.
Wilczyca usiadła i przymknęła oczy, oddając się przyjemności, jaką wiatr jej sprawiał.

Riven

-Mnie też Cię miło zobaczyć-rzekł i odwzajemnił uśmiech.
-Mówił Ci ktoś,że masz prześliczne oczy?-zapytał z nutką sympatii.
Oczy Ved wydawały się mu takie ...śliczne..a to jeszcze mało powiedziane.
Zakrył swoje oczy grzywką i usiadł.Chłodny wiatr otula jego futro,co wydaję się jakby falowało.

Vedette

Ved uśmiechnęła się.
- Dziękuję Ci. A ktoś ci mówił o pięknej grzywie? - odpłaciła się.
Zaczęła grzebać łapą w ziemi i cicho pomrukiwać.

Riven

On również się uśmiechnął.
-Ja również dziękuję-rzekł i spojrzał w niebo.
-Prawda,że ładne?-zapytał nie odrywając wzroku od nieba...

Vedette

VEd westchnęła.
- Bardzo ładne. Lubię je oglądać. Jest pełne tajemnic... - powiedziała miękko i spojrzała na niebo. - Wilk koloru nocy... - dodała znacznie ciszej.

Riven

-Ja też je lubię oglądać...-powiedział po czym się położył.
Zamknął oczy i wsłuchał się w wiatr,który otula jego futro...
Zamyślił się w duchu.Machnął raz ogonem i nastawił uszy,by móc usłyszeć go lepiej.

Vedette

- Czemu z Donnem się już nie widujesz? - zapytała prosto z mostu, nie patrząc na wilka. Nie przestawała drapać ziemi pazurami.

Riven

Na to pytanie nie mógł odpowiedzieć.
-Ehm-mruknął a po zastanowieniu odpowiedział-Bo nigdy na niego albo nie trafię albo go po prostu nie ma...

Vedette

Ved zaklęła w duchu. Po co w ogóle zadaje takie głupie pytania?
- Wybacz. - powiedziała cicho i wstała nagle. Weszła do wody i zanurzyła się do połowy.
Czuła kamyki pod łapami, wodę, która dotykała jej skóry oraz wiatr, który robił się coraz bardziej chłodniejszy. Nagle wilczyca uśmiechnęła się pod nosem.
- Słyszałeś o smokach kiedyś? Albo czy miałeś z nimi do czynienia? - zmieniła temat.

Riven

-Słyszałem,że między nami są smoki,ale nigdy nie widziałem-odpowiedział i otworzył oczy by zobaczyć co robi Ved...

Vedette

- A gdy ci powiem, że znam pewnego smoka...co byś zrobił? - mówiła cicho, lecz można było usłyszeć w jej głosie nutkę rozbawienia i tajemnicy.

Riven

-Na pewno byłbym pod wielkim wrażeniem,zaskoczeniem i chyba pewną radością z twojej radości-odpowiedział sympatycznie-ale co bym zrobił?Na pewno nic głupiego-dodał z rozbawieniem.

Vedette

Ved uśmiechnęła się i spojrzała na niego, w końcu.
- Możesz nazwać mnie wariatką i powiedzieć, że mi odbija,ale zamiast szczenięcia mam pisklę. - zachichotała, lecz uważnie przyglądała się reakcji wilka.

Riven

Natychmiast wstał i podszedł bliżej stanowczym krokiem.
Usiadł i spojrzał na wilczycę z wielkim uśmiechem na pysku.Po chwili wyjąkał-Wow...-uśmiechnął sie szerzej.
-Jak udało Ci się to osiągnąć?zapytał z nutką ciekawości.

Vedette

Uśmiechnęła się, widząc reakcję wilka.
- Zabłąkał się malutki i go sobie przygarnęłam. A najlepsze jest to, że myśli, że jest wilkiem. - zaśmiała się cicho.