Przezroczyste jezioro

Sempress

Sempress zauważyła że Katara już się nie interesuje rozmową, więc wstała kiwnęła lekko głową do Hekate, i ruszyła jak zawsze cichym i wolnym krokiem.

Mu

Sylwetka wilka wyłoniła się z cienia. Szedł wolnym krokiem w kierunku brzegu. Dopiero gdy podszedł do tafli wody zauważył, że ktoś tu jest. Skinął lekko łbem obecnym tu wilkom.

Wasp

A Wasp czekał na odpowiedź którejś ze swoich rozmówczyń i... jakoś nie mógł się doczekać. Zmarszczył no, lustrując je wzrokiem. Dosłownie jakby się zawiesiły... Zaraz jednak oderwał spojrzenie od Sune i Katary, bo usłyszał czyjeś kroki. Spojrzał na przybyłego wilka. Zauważywszy jego gest, również kiwnął lekko łbem w geście powitania.

Mu

Jego spojrzenie wędrowało z Katary na Sune, z Sune na Wasp'a i tak dalej... Preciągnął się leniwie ukazując swoje śnieżnobiałe kły.
- Jestem Mu - odezwał się ni stąd ni zowąd.
Te słowa kierował do Wasp'a.

Sekai

Przybyła też Sekai.Rozejrzała się.Nie znała zgromadzonych wilków.-Ruve.-rzuciła na przywitanie i usiadła nad jeziorem.Położyła się i zmoczyła w wodzie łapę.Po czym się napiła.

Mu

Spojrzał na nowo przybyłą wilczycę. Od razu ją rozpoznał. Była to Sekai.
- Witaj - uśmiechnął się delikatnie.
Od ostatniego spotkania z nią wiele się zmieniło. Ostatnim razem gdy ją widział był szczeniakiem, a dziś stał przed nią dorosły wilk.

Sekai

-O witaj Mu.-powiedziała i podeszła do niego.-No,no chłopie zmieniłeś się..-powiedziała i się zaśmiała.-Jak Samanta?-padło pytanie.Klapła przed Mu przyglądając mu się wielkimi oczyma.

Mu

- No... Trochę podrosłem - zaśmiał się lecz po chwili jego uśmiech zszedł z pyska - Samanta... Pokłóciłem się z nią.. Od tamtego czasu jej nie widziałem....
Przeciągnął się leniwie. Jego smutne teraz oczy jak zwykle były schowane pod grzywką.

Sekai

-Aha, przykro mi..o co wam poszło jak mogę wiedzieć?-powiedziała i położyła swoją łapę na jego łapie.-Nie martw się..pogodzicie się.-dodała i zdmuchnęła grzywkę z oczu.

Mu

Spojrzał na wilczycę. Teraz widział ją "w innym świetle". Nie patrzył na nią jak na przyjaciółkę. Patrzył na nią jak na kobietę...
- O wilczycę. Moja matka śledziła mnie i uznała, że skoro rozmawiam z waderą jestem jej chłopakiem - westchnął.

Sekai

-Aha...ale myślę, że ona się z tym pogodzi.Chce dla Ciebie jak najlepiej..tak jak każda matka dla swojego dziecka.Chociaż wiem, że to czasem przesada.-powiedziała płynnie a uśmiech nie znikał z jej pyszczka.

Mu

- Tak, ale to jest wkurzające. Jestem już dorosły i mam prawo sam decydować o swoim życiu. Tym bardziej z kim chce być - podniósł lekko głos.
Spojrzał na wilczycę i uśmiech znów pojawił się na jego pysku.

Sekai

-Wiem, że to wkurzające.Ale..ona musi sie z tym pogodzić.Uważa Cię jeszcze za małego szczeniaczka.-powiedziała i machnęła puszystym ogonem przecinając powietrze.

Mu

Znów lekkie westchnięcie wydobyło się z jego pyska.
- Co tam u ciebie słychać? - zapytał - Przejdziemy się gdzieś?

Sekai

-U mnie..nic się nie zmieniło.Poznałam pewnego wilka..i wilcze zazdrosną o niego-Jasne..gdzie idziemy?-zapytała podnosząc się z miejsca.-Wiesz, że nie jestem od Ciebie dużo starsza?-padło pytanie z jej pyska.

Mu

Podniósł swój wielki zad i stanął obok wilczycy. Cwaniacki uśmiech pojawił się na jego pysku.
- Wiem... - pociągnął ją za łapkę i razem zniknęli zza drzewami.

Sasori

W tak upalny dzień przejrzyste jezioro było idealnym miejscem na ochłodzenie się i odpoczynek. Demon zjawił się w tym miejscu i od razu przysiadł przy wodzie. Patrzył chwilę na taflę wody, w której nie odbijała się jego sylwetka. Później zanurzył łeb w wodzie i trwał tak w kojącej substancji. Skrycie jednak marzyła mu się jakaś rozrywka.

Kaji Meyit

Cóż za niedopatrzenie! Takie piękne, cudowne, świetne, a przede wszystkim obfitujące w chłodną wodę miejsce nie było świadkiem obecności Kaji? Tak więc, wilczyca szybko naprawiła ten błąd, w podskokach, nic sobie nie czyniąc z wysokiej, uporczywej temperatury i duszącej duchoty, przybyła tutaj z uśmiechem na kufie. Przystanęła dopiero przy brzegu, z zadowoleniem mocząc prawą, szanowną łapencję w zimnej cieczy. Zamruczała z zadowolenia. Następnie odwróciła się, zlustrowała obecnych wesołym spojrzeniem i ładnie, jak na wychowaną porządnie waderę przystało, przywitała się:
- Dzień dobry!

Sasori

Zamyślony w swym jakże genialnym pomyśle ochłodzenia sobie życia nie zauważył nowo przybyłej. Trwał sobie tak nadal z pyskiem w czystej wodzie. Zad miał w górze, a reszta ciała ułożona była na trawie tuż przy wodzie. Idealne miejsce. Wyglądało to jednak trochę dziwnie, a zarazem śmiesznie. Wielki basior, przeganiający rozmiarem wszystkie wilki dookoła stał sobie zanurzony pyskiem w wodzie i zachwycał się jej urokiem.

Kaji Meyit

Jej uwagę przykuł ułożony dziwnie basior, który pysk miał zanurzony w zimnej, orzeźwiającej, cudownej, chłodnej, ratującej życie w tym bezlitosnym upale wodzie. Zmarszczyła nos zaciekawiona zarówno wybraną pozycją, jak i samym masywnym osobnikiem. Wtem zorientowała się, że przecież trwając tak, pysk kufę zanurzoną miał cały czas pod powierzchnią. Jej ślepka rozszerzyły się natychmiast - On chciał popełnić samobójstwo! Przekonana o racji swych wniosków, rzuciła się na duże cielsko z impetem, lądując na szerokim karku pokrytym gęstym futrem i zaczęła tarmosić za owo futerko.
- Ej, ej! Przestań! Życie jest zbyt piękne, aby umierać!