Przezroczyste jezioro

Kaji Meyit

Przestała się wiercić, wyczuwając, jak basior nieruchomieje. Nawet ogon opadł na ziemię bez życia, co wywołało z pyszczka Kaji krótki pisk. Zaraz zerwała się na łapy i, nie zważając, że depcze bezczelnie po Sasorim, nachyliła się nad jego pyskiem.
- Ne, nie umieraj mi tu! Niedawno Cię uratowałam, a Ty co? - Potrząsnęła nim, naturalnie szarpiąc za futro na karku. - Co ja Ci mówiłam o przechodzeniu na drugą stronę? Dodam tylko, żebyś nie gapił się w to światło! I nie idź w jego stronę! - krzyczała, potrząsając nim w dalszym ciągu.

Sasori

Chciał kontynuować swą jakże przekonującą grę aktorską ale wyraz jego pyska nie wytrzymał napięcia i uśmiechnął si na krótki moment. Po chwili wilk otworzył białe ślepia i mlasnął jęzorem z niezadowolenia. -No dobra.. nie umiem tak długo udawać.- mruknął. -Ale i tak łatwo się nabierasz. - wystawił jej język zadziornie, wierzgając łapami.

Kaji Meyit

Pokazała mu, w jakże dorosłym odruchu, język i zeskoczyła z niego, wpierw, naprawdę niechcący, ugniatając mu żebra łapami. Zaśmiała się triumfalnie, po czym, najzwyczajniej w świecie, czmychnęła przed nim wzdłuż brzegu. Śmiała się głośno, chlapiąc wodą na prawo i lewo, wtryniając się w głębsze miejsca i wyskakując z nich zaraz cała mokra. Odwróciła się do Sasori'ego, stanęła na dwóch łapach i pomachała mu wesoło.

Sasori

Kiedy nareszcie uwolniła go od swojego jakże 'wielkiego ciężaru' podniósł się i leżąc na boku spojrzał za waderą. Obserwował jak szybko się od niego oddala. Analizował każdy jej ruch. Uśmiechnął się pod nosem, a co on sobie wtedy myślał.. hm, to już słodka tajemnica. Było widać, że obserwowanie wilczycy sprawiało mu pewnego rodzaju radość. Była naprawdę intrygująca. Podniósł się z trawy i z lekka otrzepując usiadł. Nadal jego wzrok błądził gdzieś po ciele wadery. Kiedy ta pomachała do niego również odwzajemnił ten gest.. Cóż, w każdej chwili mógł pojawić się koło Kaji ale coś mówiło mu by w końcu od tak dawna użył swoich łap i podbiegł do niej.

Kaji Meyit

Przewróciła się na plecy na płyciźnie, ze śmiechem taplając się w ciepłej, lecz nie gorącej wodzie. To było orzeźwiające, chociaż Kaji i tak przyzwyczajona była do ogromnych upałów. W końcu jej stado żyło u podnóża wulkanu, wokół którego rozciągały się sawanny i pustynie. Także jej nowy dom ulokowany jest na takowej pustyni, tuż przy małej oazie.
Zarechotała, podnosząc się i jeszcze raz machając do basiora.
- No chodź! Woda jest świetna! - krzyknęła.

Sasori

Co miał innego do roboty? No właśnie.. nic. Zerwał się z pozycji leżącej i ruszył przed siebie. Kiedy poczuł przyjemny wiatr przechodzący przez sierść zmrużył z zadowolenia oczy. Wyglądało to tak jakby pierwszy raz w życiu biegał. Potężne ciało płynęło wręcz po trawie, a łapy zostawiały ślady na wyschniętej glebie. W końcu dotarł do wody i bez chwili wahania wskoczył do niej nie zatrzymując się. Porządnie ochlapał przy tym waderę i zniknął pod taflą ciepłej wody.

Kaji Meyit

Patrzyła roziskrzonymi na biegnącego basiora - stanowił zaiście osobliwy, choć przyjemny dla oka, przynajmniej dla ślepków Kaji, widok. Zaśmiała się perliście, kiedy ochlapała ją ciepła woda po efektownym skoku Sasori'ego do jeziora. I tak była już mokra, dodatkowe parę kropel nic jej nie zrobi!
Zachichotała pod nosem, wypływając na głębszą wodę i wreszcie nurkując. Wziąwszy wpierw duży haust powietrza, naturalnie. Zakręciła się jak baletnica pod lustrzaną taflą, szukając wzrokiem dużego, czarnego pana.

Sasori

Nie trudno było go zauważyć w tak czystej, lekko błękitnej wodzie. Machał łapami powodując tym samym dość odczuwalny prąd. Wcale nie miał zamiaru szybko wynurzyć się na powierzchnię.. jednak nie próbował się zabić ani nawet udawać. Nagle na przedniej, tym razem, łapie wadery zawinęła się znajoma 'lina'. Ciągnąc ją do dna zawijała się coraz mocniej.

Kaji Meyit

Nie mogła się zaśmiać, ponieważ zaraz woda zalałaby pomarańczowy pyszczek. Zachichotała więc jedynie, dając się ciągnąć ogonowi i nawet mu pomagając - machała tylnymi szłapami energicznie. Była niezwykle ciekawa, co znajduje się na dnie jeziora. Może jakaś mini cywilizacja się tam zagnieździła? O tak, to była myśl warta sprawdzenia.

Sasori

Ogon ciągnął ją coraz głębiej w dół.. i w dół.. i w dół. W końcu tylne łapy wadery mogły dotykać lekko piaszczystego podłoża, na którym zdarzały się znaleźć jakieś kamienie. Właściwie dno jeziora również było czyste i przyjemne. Samiec obserwował pod wodą jak Kaji cieszy się z okoliczności w jakich się znalazła. On również miał pocieszny pysk, a łapami wciąż zakłócał spokój wodnej tafli.

Kaji Meyit

"Stanęła" łapami na dnie, rozglądając się z zachwytem. Co prawda ciśnienie nieco przygniatało, ale jakoś to znosiła. Bo warto było, a jak! Szturchnęła mały kamyk, który pofrunął wręcz leniwym lotem. Zachichotała, przechadzając się po miękkim, wygładzonym przez wodę podłożu. Lecz te cuda musiały się skończyć, kiedy w płucach zaczęło brakować ożywczego tlenu. Wypuściła kilka bąbelek, odbijając się w górę, ku powierzchni.

Sasori

Pociągnął żwawym ruchem waderę do góry. Rozplątał swój ogon z jej przedniej łapy i sam również wypływał ku górze. Kiedy jego nos doznał przyjemnego ożywienia i łeb był całkiem nad wodą, wzrok począł wyszukiwać obecności wadery. Jej leniwa sylwetka już prawie przecinała taflę wody.

Kaji Meyit

Machnęła ostatni raz łapami, wynurzając się wreszcie. Zaczerpnęła krótki oddech tylko po to, aby zaraz roześmiać się w głos. Rozejrzała się iskrzącymi, wypełnionymi wewnętrznym blaskiem ślepiami, szukając czarnego basiora. Dostrzegła go niedaleko, również już wynurzonego. Przypominał jej wielki, ponury statek podwodny. Parsknęła, podpływając do niego z gracją baletnicy.
- Tam jest fajnie - odezwała się zadowolona.

Sasori

-Tak wiem. - odparł z uśmiechem. -Ale nie ma nic specjalnego do roboty. - dodał. Takie szczenięce zabawy pasowały u od czasu do czasu. Zanurzał pysk w wodzie, a później wyciągał i tak w kółko.. z czystych nudów? Może. Powoli zaczynał odczuwać jak jego kiszki grają marsza. Bądź, co bądź ale dawno nie jadł.

Kaji Meyit

Podpłynęła do niego bliżej, niemal się z nim stykając. Ze śmiechem położyła łapy na jego głowie i podtopiła go nieco. Zaraz potem popłynęła ku brzegowi, na który chętnie wyszła i otrzepała biedne futro z nadmiernej wilgoci. Kichnęła raz, drugi i uśmiechnęła się ukontentowana.
- Co chcesz teraz robić?! - zawołała w kierunku Sasori'ego, siadając na trawie i czekając na niego. Jej ogon huśtał się nieprzerwanie w prawo i lewo.

Wasp

Sune

Skrzywiła nieco brwi w akcie zamyślenia. Kilka miesięcy niewychodzenia z domu i jak wielkie zmiany ją zastają. Miała trochę pytań, w końcu znała Waspa jako wiecznego samotnika, który za nic nie dałby się zaciągnąć do życia z jakąś watahą. Przeniosła na niego pytający wzrok, jednak na pysku miała lekki uśmiech.
- Aha - powiedziała tylko, gdyż za bardzo nie wiedziała, co może dodać więcej. Uśmiech nieco się poszerzył.

Wasp

Westchnął głęboko i przeniósł wzrok w dal, na drugą stronę jeziora. - Pewnie nie możesz uwierzyć, hm? Takie wielki fan samotniczego życia z własnej i nieprzymuszonej woli wstąpił do watahy - powiedział. - A ja sam tego nie do końca rozumiem. Ogarnęła mnie jakaś dziwna potrzeba bycia do czegoś przydatnym... może po prostu się starzeję?

Sune

Również przeniosła wzrok gdzieś w dal. Zamyśliła się chwilę słysząc słowa wilka.
- To mój taki pierwszy szok, rozumiesz prawda? - postarała się wyjaśnić swoje zachowanie łagodnym głosem. - Zdaję sobie sprawę z tego, że każdy na jakimś etapie swojego życia pragnie być komuś potrzebny. Ty rozwiązałeś to w taki sposób - powiedziała wciąż zamyślonym głosem. Chciała to jakoś na swój sposób wydedukować.

Wasp

- Wspaniale więc, że potrafisz to zrozumieć - odpowiedział, przenosząc teraz wzrok na Sune. Uśmiechnął się delikatnie i dodał. - Można by powiedzieć, że jako jedna z nielicznych.