Przezroczyste jezioro

Szina

Hmm,zamyśliłam sie, kłądąc nad wzniesimie, tuż koło jeziora-Niezwykła jhistoria. Smuutna, chodx prawdziwa. Dziwna jest ta kraina, większośc osób, ma tu smtną historię-Powiedziałam, a w myślach dodałam-w tym ja...
Tak, Jej historia miała w sobie jednak cos niezwykłego...

Idalia

Pokiwała głową. Tak, Szina miała rację... Mało który wilk miał młodość przepełnioną szczęściem. W końcu zdecydowała się napić wody z jeziora, pochyliła się, wypiła kilka łyków i spytała:
- A czy ja mogę poznać Twoją historię?

Szina

Tak. Ale nie bedzie to zbyt przyjemne...-powiedziałam uśmiechajac się smutno. Mój głos wydawał sie "utarżsamiac" z mgłami, które zaczęły wznosic sie nad jeziorem-Moja historia nie jest zwyczajna...

Urodziłam sie w Watasze Lasu. Było to piękne miejsce, w którym spędziłam 1/4 dzieciństwa, czyli pół roku. Żyłam z rodzicami, którzy byli parą przywudców. Wtedy nasza wataha była w pełni sił i nikt nie chodził spac głodny. Ale któregoś razu pewna para, Ramar i Senej, postanowili objac władzę, co zresztą im sie dało. Ale nie zabili mnie ani mojej rodziny. Wypędzili nas. Pewnie wszystko potoczyło by sie inaczej, gdyby nie to, że, chodź byłam młoda, pokochałam pewnego wilka, który odwzajemniał to uczucie. Pewnie odszedł by do mnie, gdyby nie to, że jego rodzicami byli Ramar i Senej. Nie byli złymi alfami, ale nie byli tak dobrzy jak moi rodzice.
Kochałam matkę i ojca, ale jednak miłośc do Krejma była silniejsza. Opuściłam rodziców i śledziłam watahę z daleka. Niektórzy o tym wiedzieli, ale do puki nie zbliżyłam się zbytnio, nic mi nie zrobili. Tak spędziłam kolejne pół roku. Pewnego dnia, gdy poszłam szukac watahy, wyczłam dziwną woń, wtedy mi jeszcze nie znaną. Była to woń ludzi, i...-tu przerwalam na moment-martwych wilków. Ludzie zabili Watahę Lasu. Zabili mojego ukochanego. Zabili moją rodzinę

Nie mogłam wrócic do rodziny. Nie mogłam oszkac bólu. Szukałam miejsca w którym zapomnę o swojej przeszłości. Życie wydawało mi sie wtedy czarne.
Przez prawie rok pałętałam się po świecie, liznęłam wtedy trochę magii. Do tej pory znam kilka zaklęc...

Potem trafiłam tu, poznałam Ksena. Byliśmy w sobie zakochani. Byliśmy parą. A potem On zniknął. Jak widac historia kołem sie toczy-westchnęłam. Spojrzałam w lewo, a właściwie skierowałam głowę, bo moje oczy, chodź otwarte, nic nie widziały...

Idalia

- Rzeczywiście, smutna... -mruknęła tylko. Zmarszczyła z obrzydzeniem nos kiedy poczuła ostry, charakterystyczny zapach mgły. Po chwili powiedziała jeszcze cicho:
- Miłość... Jak silne musi być to uczucie skoro wszyscy tak wiele jej poświęcają?
Nie potrafiła tego zrozumieć, sama nigdy nikogo nie kochała. I była pewna, że nigdy nie pokocha.

Szina

Jest to silne uczucie, kiedyś sama zrozmiesz...-powiedziałam siląc się na uśmiech, który jednak nie obejmował oczu...

Idalia

Roześmiała się na dźwięk tych słów.
- Wątpię - odpowiedziała. Położyła się ostrożnie nad brzegiem jeziora i oparła łeb na łapach. Zastanawiała się czy mgła, która spowijała jezioro jest gęsta czy nie.

Szina

Nic nie odpowiedziałam. Życie składało sie z samych niespodzianek. Niejednokrotnie wiele osób powtarzało te słowa. Niejednokrotnie okazywały sie one fałszywe...

Sasha

szła i nie zauważyła przezroczystej wody i weszła w nią - co to? - mruknęła pod nosem, powąchała spróbowała - ach to woda ale mis ię chciało pić - i zaczęła podśpiewywać sobie słowo woda gdy zobaczyła dwie wilczycę urwała, zawstydziła się i zaczęła pić

Idalia

Rozpoznała głos młodej wilczycy.
- "O nie... Znowu ona?" - pomyślała westchnęła. Nie lubiła szczeniąt. Bywają takie nieznośne.

Sasha

zarumieniła się jeszcze bardziej podniosła głowę i zaczęła iść przed siebie, gdy nie widziała wilczyc znowu zaczęła śpiewać, i bawić się w wodzie

Idalia

Przeciągnęła się, ziewnęła i ułożyła pysk na przednich łapach. Wciąż słyszała, jak mała wilczyca pluska się w wodzie, więc czekała tylko na moment, w którym Sasha ją ochlapie.

Sasha

zobaczyła a tam małe rybki się kąpały obok w wodzie próbowała jedną złapać ale rybki były za szybkie i uciekały

Szina

Czy mogła byś bawic się ciszej, albo w innym miejscu?-zapytałam niby cicho, ale tak, ze głos przeszywał wszystki i wszystko do okoła

Idalia

Usłyszawszy głos Sziny poruszyła jednym uchem i uśmiechnęła się pod nosem. Ta mała widocznie drażniła także inne wilki.

Szina

Spojrzałam na He-Widzę, ze ta mała zaczyna nie tylko mnie denerwowac?-powiedziałam lekko zdenerwowana. Jak można byc tak głośnym?

Idalia

- Myślisz, że ta małą mnie denerwuje? - spytała z rozbawieniem. - To mało powiedziane... Niestety, odkąd tu przybyłam trafiam na nią wszędzie gdzie pójdę.

Sky

Szelest liści. Błysk w oku. Łobuzerski uśmiech.
Machnęła kilka razy ogonem, zastrzygła uszami. Powoli czaiła się w stronę nieznajomej. Parę, długich susów między drzewami, skok nad kamieniem, półobrót i już znalazła się przy Hekate. Ze spojrzeniem mordercy udusiła ogon ów wilczycy xD.

Idalia

- Matko kochana, co to jest! - zawołała, gdy poczuła czyjeś zęby na swoim ogonie. Podskoczyła zaskoczona tym co się stało i wpadła do wody. Przez chwilę była pewna, że to ta nieznośna Sasha, ale usłyszała, że ta nadal pluska się w wodzie.
- Co to było? - zapytała otrzepując się z wody.

Sky

- Śmierć w żywej postaci! - mroczny śmiech.
Po wypowiedzi stwierdziła, że martwy już ogon Hekate, bezczelnie jej uciekł spod łap oO. Uniosła wzrok nieco wyżej, zmierzyła wilczycę kilka razy. Cóż, na pysku Sky malowała się niezbyt inteligentna mina. Nic nowego xD.

Idalia

W głosie nieznajomej Hekate wyczuła nutkę rozbawienia. Uśmiechnęła się zadowolona, ze to nie głos Sashy i wylazła z wody. Usiadłszy na ziemi spytała:
- Kim jesteś?