Przezroczyste jezioro

Zira

-Tak bo nie należę do żadnej z watach.-Powiedział-Jestem raczej samotnikiem.
Spojrzała na niebo. Było czerwone od zachodzącego słońca. Jej uwagę przykuł latając w kółko ptak. Którym był jej sokół.

Wasp

Pokiwał lekko łbem ze zrozumieniem. - Rozumiem cię doskonale - powiedział i dodał po chwili namysłu. - Kiedyś też prowadziłem samotniczy tryb życia. Bardzo długo.

Zira

Uśmiechnęła się. Spojrzała w oczy Wasp i zobaczyła w nich mądrość i zrozumienie.
Teraz to ona zapytała.
-Od jak dawna jesteś latającym wilkiem?-Zapytała
Zira po raz pierwszy widziała wilka ze skrzydłami. Była to dla niej nowość.

Wasp

- Skrzydła miałem niemalże od zawsze. To u mnie chyba rodzinne - odpowiedział i uśmiechnął się lekko. Zarówno jego siostra jak i córka również posiadały skrzydła. - Ale latać potrafię od dość niedawna, hm... od wiosny?

Zira

-O to fajnie.-Uśmiechnęła się.
Zira spojrzała na bok sokół latający nad nimi zniżył lot i wylądował przy boku swojej pani.
-Witaj Murtagh.-Powiedziała w stronę ptaka.
Zwierzę zaskrzeczało i spojrzało z zaniepokojeniem na Wasp. Zira potrafiła czytać w myślach sokoła tak je on w jej.
-Nie bój się on ci krzywdy nie zrobi.-Znów się uśmiechneła-Chyba...

Wasp

Wasp spojrzał na dokoła krótko. Już nie po raz pierwszy widział tak dużego zwierzaka u boku wilka. Widocznie nastała jakaś moda na coraz większe zwierzątko.

Zira

Zira spojrzała bystrza na towarzysza i zapytała.
-A ty masz swojego dajmona?
W między czasie Murtagh zaczął czyścić sobie pióra.
Zira założyła łap na łapę czekając na odpowiedź.

Wasp

- Nie. Nigdy nie twierdziłem, że potrzebny mi zwierzęcy towarzysz - odpowiedział. W jego oczach trzymanie przy sobie ptaków lub małych ssaków było zbyt dużym ich zniewoleniem. Ale w całej tej krainie chyba tylko on tak uważał, bo wszyscy jego znajomi posiadali dajmony.

Zira

-Mi dość często doskwiera samotność. A on i tak rządzi się własnymi prawami.-Powiedział i uśmiechnęła się ciepło.Zarówno do wilka jak i do ptaka.

Wasp

- A tak... samotność czasami bywa uciążliwa. Wtedy bywa dobry nawet niegadający przyjaciel - odpowiedział i uśmiechnął się lekko. Jemu życie w samotności nigdy nie przeszkadzał, wręcz przeciwnie - nieraz Wasp ukrywał się w najcichszych zakątkach krainy, by pobyć samemu. Czasem to lubił.

Zira

-He może i tak tylko ten przyjaciel czyta mi w myślach to prawie jak byś rozmawiali.
Zira zastanawiała się czasem czemu może się z nim komunikować. Z tego co się orientowała inne wilki nie umiały porozumiewać się ze swoimi dajmonami.

Wasp

Uniósł nieznacznie brew i popatrzył na rozmówczynię z większym zainteresowaniem. - Sokół czytający w myślach? - niemalże powtórzył te słowa po niej, lecz zabarwił je pytającym tonem. Wiele cudów w życiu widział, ale ptaka-telepaty jeszcze nigdy.

Zira

-Mówiła już wcześniej zaraz jak wylądował, że się ciebie obawia.-Powiedziała uśmiechnięta.
Po jej słowach sokół zaskrzeczał jakoby chciał potwierdzić je słowa. Basior wyglądał na dość zdziwionego faktem że wadera rozmawia ze swoim dajmonem

Wasp

- A to bardzo ciekawe - przyznał, jeszcze raz spoglądając na ptaka, tym razem z większym zaciekawieniem i może cieniem uznania? Tak, taka umiejętność niewątpliwie na uznanie zasługiwała, nawet u zwyczajnego pierzastego stwora.

Zira

-Wiem. Sama się czasem nad tym zastanawiam czy nie jestem jakaś inna niż inni sam przyznaj znasz jakiegoś wilka który czyta w myślach?-Zapytała
Wadera często nad tym myślała. Murtagh w tym samym czasie powrócił do czyszczenia piór.

Wasp

/// Na takie zdolności jak czytanie w myślach musisz mieć zgodę administratora. ///

- Znam - odrzekł bez dłuższego namysłu. Spotkał już nieraz wilki o telepatycznych zdolnościach. Kilka nawet na terenach tej krainy. Uśmiechnął się lekko, dodając. - A może to po prostu twój dajmon posiada takie zdolności i pozwala ci zajrzeć w swój umysł, by lepiej się z tobą porozumieć? Jeśli chcesz, możesz spróbować sprawdzić, co ja teraz myślę, żeby się przekonać.

Zira

-Może masz racje może faktycznie on pozwala aby czytała mu w myślach.-Zira zamyśliła się na chwile skupiając się na umyśle Wasp ale nic nie usłyszała.-Wiesz chyba masz racje że to on pozwala mi na te rzeczy u ciebie nic nie słysz. Może nauczę się tego z wiekiem- Dodała z uśmiechem

Wasp

- Bardzo to możliwe. Kiedyś spotkałem w tej krainie wilczycę, która twierdziła, że zdolności telepatyczne można w sobie wypracować - odpowiedział i podniósł się do siadu. Wieczór się zbliżał, a upał powolutku zelżał. Co za ulga. - Ale i tak jesteś prawdziwą szczęściarą. Posiadać takie zwierzę to prawdziwy dar losu.

Zira

-Dzięki-Powiedziała.
Ona również usiadła ale wcześniej się jeszcze przeciągnęła.
-Daruj mi proszę ale muszę opuścić tę krainę i udać się w poszukiwani miejsca gdzie bym mogła się przespać.-Mówiła ziewając.
Wstała podeszła napiła się wody i ruszyła w kierunku gęstych zarośli.
-Dobranoc Wasp.-Powiedział jeszcze odwracając się z uśmiechem na zaspany pyszczku.

Wasp

- Dobrej nocy - posłał Zirze jeszcze jeden uśmiech, tym razem pożegnalny, a sam wstał i ruszył ku wodzie, by jeszcze raz napić się zimnej wody. Nie był zmęczony, wręcz przeciwnie. Zrobiło się nieco chłodniej, więc Wasp poczuł się dużo lepiej, odżył.