Przezroczyste jezioro

Ginger

Czuła to, czuła, że Flake się o nią troszczyła. Była taka kochana... Przecież nikt jej do tego nie zmuszał. Ogrzewała ją swoim własnym ciałem, chociaż nie musiała. Ginger była jej za to wdzięczna. Dla tej wadery nie bałaby się niczego. A to dlatego, że była dla niej taka życzliwa i miła. Pomocna. Pomagała jej się odnaleźć. Jak taka lina, którą spuszcza się, by pomóc komuś, kto utkną w dziurze. Pomocna dłoń, można by rzec.
- No... W sumie to nic nie stoi na przeszkodzie. - Z lekką niechęcią, przestała się tulić i trochę niezdarnie wyswobodziła się z futra Flake. Mała ruszyła w nieznanym kierunku, wołając: - Ruszajmy! - Dopiero po chwili zdając sobie sprawę, że tym razem to nie ona będzie przewodnikiem. Teraz prowadzić musiała starsza wadera. Ta nagła, nagląca myśl sprawiła, że Ginger zawróciła się i stanęła na dawnym miejscu - przed wilczycą. - Może lepiej ty prowadź. - Stwierdziła, robiąc nieco zawiedzioną minkę.

Flake

- Wskakuj na mnie - powiedziała, ale nie czekała na reakcję Ginger. Chwyciła ją delikatnie w pysk za kark i posadziła sobie na grzbiecie. Dodała. - Trzymaj się.
Powoli, żeby mała nie spadła, ruszyła w kierunku obozowiska watahy Ognia i już po chwili zniknęła w miejscowych chaszczach.

http://www.wilki94.fora.pl/pustynne-oazy,81/legowisko-flake,3504-60.html

Miyoshi

Ciężkim krokiem podążała ku siebie. Za sobą wlekła ogon, który zamiatał liście na boki. Przybyła nad Przezroczyste Jezioro. Spoczęła przy wodzie. Wpatrywała się w swe odbicie. Tu mogła przemyśleć wiele spraw. Jedną z nich był Kinnojo. Spędzała z nim tak dużo czasu no i masz, prawdopodobnie w nim się zakochała.

Selena

Selena wędrowała poznając nowe okolice. Zauważyła nagle jakąś nieznaną sobie waderę. Podeszła nieco bliżej niej. Nie daleko niej było przewrócone drzewo wiec Selena postanowiła się na nie wgramolić. Weszła na konar i usiadła tam z góry spoglądała na Rudawą wilczycę nie wiedziała czy ta ja wyczuła.

Nikka

Na teren jeziora weszła Nikka, mimo tego że była szczeniakiem, jej mina w ogóle nie mówiła nic o tym. Podeszła do jeziora, niezły kawałek od rudej i czarnej wilczycy. Dotknęła najpierw jedną łapką wody, chciała dotknąć dna, i chcą nie chcą trafiła prawie od razu na dno, lecz po chwili wystawiła łepetynkę nad poziom wody i nie wyszła.

Miyoshi

Pogrążona w swych myślach rzeczywiśtość dla nie przestałą istnieć. Przynajmniej tak mogła chociać na chwilę oderwać się od problemów. Teraz rozmyślała jedynie o Kinnoju. Przez swoją krółtką nieobecność zrozumiała, iż nie traktuje go jedynie jak brata. Zwykła sympatia przerodziła się w coś poważniejszego niż sądziła.

Selena

Selena usłyszała jakiś szmer i spojrzała w tamtym kierunku. Jakiś szczeniak pływał w wodzie zaczęła go obserwować ponieważ zaczynało jej się nudzić już dawno nie miała nikogo za kim mogła by pochodzić. Zeskoczyła z drzewa i zaczęła podchodzić do pływającego szczeniaka.

Miyoshi

Bezszczelnie wybudzona z transu wzrok przeniosła na czarną waderę.
Czyżby kolejny członek naszej krainy? - przeszło jej przez myśl. Miyo nie była do końca przekonana, bo wiele razy znikała i nie znała wszystkich. Może się okazać, iż wilczyca jest starą mieszkanką tej oto krainy, a los sprawił że nigdy się nie spotkały aż do teraz. Teraz w niej rodziło się wiele różnych uczuć i poglądów. Niektórzy mogą pomyśleć, iż poczciwa Miyo się zmienia.

Nikka

Nagle zawiał chłodny wiatr, a Nikka w końcu pomyślała o tym że to co robi nie jest zbyt mądre. Więc wyszła otrzepała się i owinęła łapy ogonami. Siedziała teraz i patrzała na drugi brzeg jeziora, wyobrażała sobie, że nagle stamtąd wylatują setki świecących motyli. Nie zwracając uwagi na to, jej wyraz pyszczka, zmienił się ze smutnej, do minimalnego uśmiechu.

Selena

Selena siedziała cicho w krzakach za szczeniakiem. Jednocześnie obserwowała drugą waderę. Zaczęła powoli i ostrożnie zbliżać sie do szczeniaka. Jednak w pół kroku stanęła i się zaczęła przyglądać Rudej waderze.

Nikka

Nikka odwróciła trochę łebek, patrzała na rudą wilczyce. Była ciekawa nad czym ona tak rozmyśla. Nie chciała jej przeszkadzać, aż taka wścibska nie była, więc została tam gdzie była. Łapki i łebek już jej prawie wyschnęły mimo zimnego wiatru.

Selena

Selena wyszła z krzaków bez najmniejszego szelestu.
-Jak cię zwą?-Zapytała się szczeniaka siadając za nim.
Ktoś nie widząc jak wychodzi z zarośli mógłby sie trochę przestraszyć.

Miyoshi

Czułą na swym ciele obce spojrzenia. Powoli podniosła swe cielsko, stawiając ostrożnie łąpy na glebie po kilku minutach był obok szczeniaka. Usiadła, a swym ogonem obwinęła jedną łapę. Przechyliła delikatnie pyszczek przyglądając się uważniej małej.

Nikka

Mała była tak zamyślona, że aż podskoczyła z zaskoczenia że ktoś za nią jest, kiedy usłyszała głos wilczycy - Ni... Nikka... - powiedziała, nie przepadała za długimi wypowiedziami, więc starała się je jak najbardziej skracać - A ty? - zapytała, tylko trzy literki, już krócej się nie dało.

Selena

Selena spojrzała na waderę.
-A ciebie jak zwą?-Zapytała jej się.
Wilczyca nie przepadała zbytnio za wodą więc pilnowała się cały czas aby nie zanurzyć w niej ogona albo łapy.

Miyoshi

- Miyoshi. - odpowiedziała krótko. Nie miałą zwyczaju rozwijać znaczenia tego imienia, bo go nie znała. Odwróciła łeb w stronę tafli wody. Jej odbicie wyglądała jak na rozbitym szkle. Przedstawiało to całe dotychczasowe życie Miyo.

Czikita

Takie tęczowe i się ślini.
Poducha wpadła tu i skoczyla na Selenę [link widoczny dla zalogowanych] xD
- Łoooo! - Zapiszczała siadając na niej okrakiem i machając łapkami. - Jestem Poducha i jestem biiiiii!
Zaczęła machać stuijednokolorową czupryną, i tak się zamachąła, że prawie jebła na glebę.

Nikka

Nikka przyjrzała się rudej wilczycy, nie powiedziała nic, tylko kiwnęła lekko łepetynką, na przywitanie. Jej wzrok, zaczął powoli opuszczać rudą wilczyce i powędrował na czarną, młodszą wilczyce.

Selena

Selena wyślizgnęła się spod Poduchy. Krótko warknęła tak one nie lubiła takich niespodzianek. Zmroziła szczenię wzrokiem. Usiadła z powrotem ta czterech literach i obserwowała to tęczowe cudo.
-Miło mi.-Powiedziała.

Nikka

Nikka uśmiechnęła się [no, prawie] do Czikity, sądziła że ona była nieco, walnięta i nie normalan. Przez chwileczką przyglądała się jej czuprynie, po czym jej wzrok znowu zmienił miejsce zaczepienia, powędrował teraz na jezioro.