Przezroczyste jezioro

Finally

-Nie pamiętam, ale rzuciła we mnie czekoladą-powiedziała i wróciła po czekoladę, której wcześniej nie zauważyła.
-Chcecie trochę?-spytała i zaczęła podchodzić do jednej i do drugiej wilczycy, częstując je. Resztkę czekolady chciała oddać jej z powrotem.

Selena

-Nie dzięki.-Powiedziała uprzejmie Selena.
Nie przepadała za słodyczami. Znowu zaczęła węszyć w powietrzu ponieważ czuła jakiś dziwny zapach była ciekawa czy pozostali również go czują.

Finally

-A ty?-powiedziała patrząc na Shinre. Również poczuła ten zapach, ale jej to wszystko było obojętne. Zjadła jedną kostkę czekolady.
-Pyszna-pomyślała.

Shinra

- Nie, dzięki. - Powiedziała węsząc. Nie przejęła się dziwnym aromatem, a po chwili piła wodę. Spokojnie czekała na jakąkolwiek oznakę życia ze strony kolorowej istotki. Wróciła do wilczyc i zamknęła oczy. Zamyśliła się porządnie. Po chwil potrząsnęła głową.
- Czemu rzuciła czekoladą? - Zapytała zdziwiona marnotrawstwem, którym było zmuszanie czekolady do styczności z ziemią.

Finally

-Możliwe, że dlatego, że nie zwracaliśmy na nią uwagi-powiedziała co myślała.
Podała Poduszce czekoladę i zaczęła się turlać w kierunku wody. Nie wyhamowała jednak i chlup do wody. Ochlapała przy okazji dwie wilczyce.

Shinra

Odskoczyła przed wodą, ale i tak była mokra. Wskoczyła do wody i odwdzięczyła się tym samy, choć prawdopodobnie nie tej osobie, co trzeba. Wygramoliła się z zimnej wody i otrzepała z dala od innych. Wróciła i położyła się zamykając oczy. Po pewnym czasie podniosła się i ruszyła przed siebie.
- Cześć! - Zawołała znikając już w oddali.

Krillan

Wymachując ogonem począł stawiać pewne kroki w kierunku jeziora. Tafla wody była tak przejrzysta, aż chciało się do niej wskoczyć, mimo, iż pogoda nie była tak piękna. Z cwaniackim uśmieszkiem na pysku i bystrym wzrokiem szedł krok za krokiem, dumny z siebie. Rozejrzał się dookoła, mierząc obecnych. Wyglądał na zuchwałego i wrednego szczeniaka..

Selena

Selena spojrzała na przybyłego szczeniaka. Zmierzyła go wzrokiem i uśmiechnęła się do niego cwaniacko. Zawsze tak robiła gdy widziała kogoś albo cos ciekawego.

Krillan

Zwrócił uwagę na młodą waderę, która z równie bystrą miną patrzyła na niego. Machnął ponownie ogonem , przecinając powietrze ze świstem. Prychnął pod nosem z zadziornym uśmieszkiem. Przystanął na moment w miejscu, wciąż gapiąc się bezczelnie na waderę.

Selena

-Jak cie zwą?-Zapytała go Selena.
Ten szczeniak bardzo ją zaintrygował. Była ciekawa jego osoby.
Również i ona spojrzała się na niego zadziornie pokazując jeden kieł.

Krillan

-A po cóż Ci jest ta tajna informacja? - mruknął z zaczepnym warknięciem znajdując się nagle tuż obok wilczycy. Był znacząco szybki. Machał ogonem we wszystkie strony okrążając waderę. Nie spuszczał jej z oczu, patrząc podejrzliwie z łobuzerskim uśmieszkiem.
Po jakimś czasie uznał, że to nie będzie dobry dzień na zawieranie takich znajomości. Skinął tylko łbem nie znacznie, waderze na pożegnanie i czmychnął bez słowa.

Lyka

Lyka przyszła nad przezroczyste jezioro.
Kiedy ktoś powie że chce być moim partnerem
Myślała sobie ze łzami w oczach i smutkiem
na pyszczku.

Krillan

Nic ciekawego się nie działo, to też począł rozglądać się dalej za czymś interesującym. W końcu dostrzegł kolejną osobę, którą kojarzył. Niestety nie znał jej i nawet nigdy z nią nie rozmawiał. Taaa, jego matka twierdziła, że to jego siostra, a mimo tego wcale jej nie znał.. Sam nie wiedział, czy w ogóle chce to zrobić. Z braku laku zaczął się na nią wrednie gapić. Nie specjalnie. Po prostu miał już takie chytre nastawienie do świata. Był niesamowitym łobuzem, wszystko wiedział najlepiej - tak mu się wydawało, uważał się za najmądrzejszego.

Selena

Selena postanowiła się odrobinę zabawić. Jak tylko zaczepny maluch znikną zaczęła go tropić. Wiedziała iż ten malec prędzej czy później wpadnie w jakieś tarapaty. A Selena chciała się przekona czy ten zuchwalec da sobie rade.

Lyka

Lyka wstała i poszła za seleną podejrzewała że ona coś knuje.
Więc poszła za seleną i krillianem.

Selena

Selena przycupnęła w krzakach obserwując wszystko bardzo uważnie. Już trochę znała te terany. Usłyszała za sobą szelest.
-Powiedź mi czemu za mną idziesz?-Zapytała nie odwracając się.

Lyka

Lyka szybko skryła się
-Jestem twają wyobraźnią nie słuchaj mojego szelestu bo to ja twoje sny i koszmary.Powiedziała jak prawdziwy duch

Selena

-Hym.-Westchnęła do siebie z uśmiechem Selena.
-Wiesz co pierwszy raz moja wyobraźnia ma zapach wilczycy.-Dodała do swojej "wyobraźni" kryjącej się w zaroślach.

Kinnojo

A z krzaków niedaleko wyszedł wilk ciemnego umaszczenia, stąpając ciężko, leniwie, z głową pełną myśli. Zastygł na moment w miejscu i popatrzył na czarno-szarą wilczycę. Kojarzył ją z zapachu. To ona przyglądała mu się przy Zamarzniętym Jeziorze. Stał tak kilka sekund, ale znów ruszył dalej. Stanął na brzegu i począł chłeptać wodę łapczywie.

Selena

Selena zaczęła wychodzić z zarośli i podeszła na odległość metra do wilka
-Jak cię zwą?-Zapytała się go.
Selena stanęła i czekała na jego odpowiedzi.