Przezroczyste jezioro

Chris

Nic nie mówiła cały czas była wpatrzona w Hekate...

Idalia

Z powrotem oparła pysk na przednich łapach, zamknęła oczy. Przez chwilę obie siedziały tak w milczeniu, aż w końcu Hekate spytała. - Czemu tak nagle ucichłaś?

Chris

-Mhm,a jakoś tak nie wiem co powiedzieć...-.odpowiedziałam i uśmiechnęłam się.

Idalia

- Rozumiem - odpowiedziała i zaśmiała się. Przez kilka minut znów nic nie mówiła. Nad tym jeziorem panowała niesamowita, magiczna wręcz cisza. Hekate uwielbiała ją. W końcu dodała. - Jeśli chcesz, możemy sobie pomilczeć.

Chris

-Nie,dziękuję muszę już iść do legowiska miło się z tobą rozmawiało,do zobaczenia...-.powiedziałam i poszłam powolnym krokiem do legowiska.

Idalia

- Jak uważasz - odrzekła po chwili ciszy, nie zwracając uwagi czy Diana jeszcze tu jest czy jej kroki już całkowicie ucichły. - Do zobaczenia.

Kaed'rin van Regis

Zobaczyła Hekate, imponowała jej ona. Nie może widziec, a mimo to zachowuje się jak normalna wilczyca.
Miło Cię znów spotkac... Usmiech pojawił się na jej twarzy...

Idalia

Usłyszawszy znajomy głos, zwróciła łeb w stronę, z której dobiegł ją głos wilczycy. - Witaj - powiedziała i uśmiechnęła się.

Kaed'rin van Regis

Coś ci leży na sercu? Przyglądała jej się, miała dziwne przeczucia...

Idalia

- Nie, dlaczego tak sądzisz? - spytała. Rozmówczyni zdawała jej się być bardzo miłą osobą. Hekate nie znała nawet jej imienia, ale i tak miło jej się z nią rozmawiało.

Chris

Przyszłam nad jezioro i położyłam się pod cieniem drzewa....

Kaed'rin van Regis

Ach... Nie nic, poprostu złe przeczucia...
Nazywam się Krejzolka, mów mi Krejzi ;] Podaje łapę.
A ty?

Idalia

- Jestem Hekate - odpowiedziała krótko. Usłyszawszy kroki, przez chwilę węszyła, aż wyczuła zapach przybyłej osoby. Już dobrze poznała zapach Diany.

Speed

Przyszedł, i połorzył się przy jeziorze podsłuchując rozmowe.

Idalia

Już chciała zapytać o coś Krejzolki, gdy nagle do jej nozdrzy dobiegł nieznajomy zapach. Przybyły wilk musiał znajdować się niedaleko. Węszyła przez chwilę by zorientować się gdzie znajduje się nieznajomy. W końcu z powrotem zwróciła łeb w stronę Krejzolki.

Blizna

Nagle na polanę 'wleciała' mała kulka, a raczej szczeniak. Rozglądną się, piszcząc radośnie na wilki. Od razu podbiegł do Hekate i opierając przednie łapki o jej wielką łapę spojrzał na nią. Zamerdał ogonem.

Idalia

Gdy poczuła na łapie dwie drobne, szczenięce łapki, zaśmiała się i opuściła łeb w stronę szczeniaka. - A Ty co robisz tu sam, co mały? - spytała. - Gdzie podziała się Twoja mama?

Blizna

Szczeniak tykną pysk wilczycy swym wilgotnym nosem.
Ni wiem. - szczekną, niezbyt wyraźnie. Wkońcu jest jeszcze mały.

Idalia

- Zgubiłeś się? - zapytała i położyła się obok szczeniaka. Zastanawiała się kim mogą być jego rodzice, nie wiedziała komu w krainie ostatnio urodziły się młode.

Blizna

Wszedł delikatnie na miękkie futro wilczycy. Łapki wręcz mu 'toneły'. Pisnął, kiedy znalazł się obok jej łba. Tu było najwięcej sierści. Zwinął się w kłębek.