Zamarznięte Jezioro

Kaisa

- O! - mruknęła tylko, kiedy usłyszała znajomy głos. Spojrzała w miejsce, z którego dochodził, a jej pyszczek rozciągnął szeroki uśmiech. - Witaj, Visse!
Zmierzyła go uważnym spojrzeniem, dodawszy. - Co ci się stało? Kiedyś byłeś taki kolorowy i wzorzysty...

Visse

- Wyblakłem. - parsknął, cicho śmiechem ale nie pozostał jej dłużny - Ty też się zmieniłaś. Ostatnio jak gadaliśmy to miałaś żółty kolor sierści. Potem chyba fioletowy... A teraz znów niebieski. Jesteś drugą tęczą? - zapytał przypatrując się jej ciału. Tak dawno jej nie widział! Miło jest znów soptkać starych znajomych..

Kaisa

Zachichotała. - No nie... poznałeś moja tajemnicę. A myślałam, że nikt mnie nie rozgryzie! - powiedziała. - Po następnej pełni księżyca moja sierść powinna przybrać soczyście zieloną barwę.

Visse

- Czyli mniej więcej za ile? - dociekał. To dziwne, jeszcze nigdy nie spotkał wadery, która zmienia barwę po każdej pełni księżyca. Przekrzywił łeb w skupieniu, jakby starał sobie to wszystko uprządkować w głowie.

Kaisa

- Nie mam zielonego pojęcia. Nie orientuję się w fazach księżyca - odpowiedziała zgodnie z prawdą. Po chwili zastanowienia dodała. - Pewnie jakoś niedługo.

Visse

- Biedulka. - rzekł patrząc na nią pocieszająco. Sam nie pojmował tego, co się z nią dzieje. Chciał ją jakoś pocieszyć, ale nie miał pomysłu jak.
- Gdzie byłaś tak długo? - zapytał przenosząc wzrok na zamarznięte jezioro.

Kaisa

- Włóczyłam się to tu, to tam... szukałam swojego miejsca na świecie. Zawędrowałam dość daleko za granicę krainy- odpowiedziała i jeszcze raz zlustrowała Visse'go wzrokiem. Jakoś nie mogła się przyzwyczaić do jego nowego wyglądu.

Visse

- Rozumiem.. - przytaknął łbem. - Ale zimmnooo. - dało się wkrótce słyszeć ' szczękanie ' jego zębów. - A myślałem że zima odeszła na dobre.. - oburzył się, kładąc swoje cielsko na jeszcze zimniejszym śniegu. Napuszył się, aby utrzymać swoją ciepłotę ciała.

Djablo

Przyjrzał się nowi przybyłym wilkom.Przysiadł ostrożnie na lodzie nie spuszczając oka z rozmawiajacych ze sobą wilków.

Kaisa

- A co tam nowego u ciebie, Vissiu? - zapytała, wzrok lokując w czarnym wilki, który przyglądał się jej i jej rozmówcy.

Djablo

Przeniusł wzrok na tafle lodu.Wstał i ostrożnie zaczoł spacerować po jeziorku.Stawiał łape za łapą by nie upaść tak jak to zrobiła Balaa.Kątem oka przyglądał się wilkom.

Kaisa

- Coś nie w porządku? - zapytała. Uśmiechnęła się kątem szczupłego pyszczka do nieznajomego wilka o ciemnym ubarwieniu.

Djablo

Wilk obrócił się na dżwięczny głos wilczycy.Zastanawiał się czy to do niego i w końcu odpowiedział.
-Nie skąd!
Wilk uśmiechnoł się ciepło do wilczycy.
-Tak tylko rozmyślam.

Kaisa

- A już myślałam, tak się nam przyglądałeś... - odpowiedziawszy, odwzajemniła ciepły uśmiech czarnego wilka. Jeszcze mocniej otuliła się ogonem. Nawet jej powoli zaczynało robić się chłodno.

Djablo

Wilk uśmiechnoł się i przysiadł na przeciwko wilczycy.Postawił uszy w strone wilczycy.Chłodny wiatr mu nie przeszkadzał jego mięśnie go wogule nie wyczówały.

Volire

Nad Zamarznięte Jezioro przybyła Volire. Znowu odeszła, znowu powróciła, znowu się zmieniła. Jednak teraz była tą samą wilczycą co niegdyś. Krokiem pełnym gracji usiadła na brzegu jeziora. Poruszyła uszami, zielonymi oczami jak u kota patrząc na zamarzniętą taflę. Za nią bez przerwy skakała wiewiórka, Shanti. Ona tylko się przyglądała, wsłuchując się w falujący w jej sierści wiatr.

Djablo

Wstał i ostrożnie ruszył ku wyjściu.Zignorował przybyłom wilczyce omijąjąc ją machnoł ogonem i zniknoł za cieniem drzew.

Kihe

Wstał wyszedł na brzeg, stał obok drzewa oprał się o nie i stał tak nie ruszając się.

Qonara

Przyszedł nad jezioro, położył się na tafli obok Djablo i Kihe'go

Kihe

Uśmiechnął się do basiora podszedł do niego ostrożnie i stał obok niego.