Zamarznięte Jezioro

Qonara

Zawył jak nocny koszmar i z nudu położył się na tafli obok Djablo i Kih'ego i nagle zasnął

Kihe

Uśmiechnął się do basiora podszedł do niego ostrożnie i stał obok niego, patrząc się na śpiącego wilka. Pomyślał: Gdy ja się położyłem było mi zimno, a on sobie spokojnie zasnął.

Djablo

//Qonara.Ale ja przed chwilą wyszłem.Mnie tu nie ma//

Volire

Obrzuciła wzrokiem samców i uśmiechnęła się delikatnie i uroczo. Pochyliła się nad wodą. Położyła się na brzegu, przyglądając się swojemu odbiciu w zamarźnietym jeziorze. Machała ogonem, trochę nawet może cwanie. Poruszyła uszami i odrzuciła grzywkę na bok.

Djablo

Wszedł ostrożnie na lud unikając wzroku wilków przysiadł obok kuzyna Kih'a.Spojżał na niego i ciepło się uśmiechnoł.Obrócił głowe i rozejżał się po jeziorze.

Sasori

Miejsce pełne wilków.. Pełne niewinnych i bezbronnych ofiar w stosunku do istoty, która właśnie pojawiła się w pobliżu. Nie była widoczna ale w powietrzu unosił się zapach nienawiści i atmosfera zrobiła się nieco chłodna, spięta.. przerażająca?

~Uhu, Sasiu się wkurzył... xD
She.

Akita

Akita, powoli zawitała i na te tereny. Oblizała pysk z krwi upolowanego wcześniej zwierzęcia, i zastrzygła uchem na widok zgromadzonych. Wadera nie zbyt lubiła takie, takie tłoczne miejsca, choć i tak tu przychodziła.

Sasori

Powoli na trawie zaczęła roztaczać się czarna mgła. Pojawiła się z nikąd i ochładzała znacznie atosferę. Zrobiło się dziwnie cicho i niezręcznie. Nikogo jednak nie było widać. Było jedynie czuć czyjąś mroczną obecnośc.

Akita

Uuuu ! Czarna mgła i ten w ogóle cały mhrok, zainteresował waderę, a raczej skąd on się wydobywał. Machnęła kilkakrotnie ogonem, lecz nie spuszczała oczu z 'tych' zjawisk.

Sasori

Mgła widocznie napływała z gęstych zarośli i rozciągała się na glebie, głaszcząc delikatnie zamarzniętą trawę. Gęste krzaki i przestrzeń między drzewami wypełnił mrok. Wszystko było jakieś dziwne. Coś unosiło się w powietrzu, a źródło zjawisk coraz bardziej zbliżało się do celu.

Athoria

Przyszła tu tym swoim charakterystycznym, kocim, lekkim, pełnym gracji krokiem. Postawiła uszy, lekko przekrzywiając rogatywkę. Jej pysk był teraz trochę rozchylony, przez co przyglądające się jej wilki mogły zobaczyć za jej śnieżnobiałymi kłami zielony język. Jaskrawe ślepia wirowały. Wilczyca lustrowała teraz wszystko swoim prawie pustym wzrokiem, w którym można było ujrzeć teraz małą nutkę szaleństwa. -Witam. -Powiedziała krótko z grzeczności. Był to ten cichy, niewinny, dziecięcy głos. Taki przenikliwy, melodyjny i piękny...

//No sorry, że przeszkadzam, ale z kim pisać nie mam xD//

Sasori

Wkońcu w ciemnych zaroślach narysowały się kontury niezwykle sporej postaci, jednak nieco dziwnie zbudowanej. Sylwetka miała rogi i długi ogon wirujący wokół łap.

/luz xD/

Athoria

Wilczyca przekrzywiła lekko głowę w bok. Machnęła elegancko ogonem. Tajemnicze spojrzenie. Spojrzała teraz w prost na dziwną postać z rogami, zręcznie udając zaciekawioną. Uniosła lekko łeb do góry, próbując wychwycić jakąś nieznaną woń...

Sasori

W powietrzu unosiła się jedynie woń niewinnej krwi i drażniącej nos siarki. Postać wyszczerzyła kły w szyderczym uśmiechu, a blask światła ukazał w nim białe uzębienie, z pewnością nie szczęki zwykłego wilka. Jedno ucho zastrzygło, a postać zaczęła przypatrywać się pystymi ślepiami w waderę.

Athoria

Zmrużyła te jaskrawe, zielonkawe ślepia. Demon. Ale... Nie wiedziała czemu, dlaczego... Zdawało jej się, że skądś zna tego wilka. Albo raczej to, czym lub kim był kiedyś... Nie zważała na jego wredny uśmiech. Na masywną sylwetkę i tą dziwną aurę... Próbowała dokopać się do zamazanych, ukrytych gdzieś wspomnień. Na zewnątrz wciąż udawała tą dziwną, tajemniczą postać z dziwnym błyskiem szaleństwa w oczach. Ale ona lubiła sprawiać te mylne pozory... Trwała wciąż spokojna, z tym dziwnym spojrzeniem...

Akita

Chwilę spoglądała na ciemne rysy dużej postaci, lecz szybko oderwała od niej wzrok by skupić się na odpoczynku. W końcu każda podróż męczy, a jeszcze bardziej kiedy ma się ranną łapę nieprawdaż ?

Athoria

Jej powieki znów się podniosły. Ślepia wciąż wirowały, przysłonięte częściowo ciemną grzywką. Wilczyca przeniosła teraz ten swój tajemniczy wzrok na szarą waderę. Czuła od niej woń watahy nocy. Coraz więcej wilków, których nie zna... -Wiatr staje się coraz słabszy. Już prawie nie czuć jego oddechu... -Powiedziała na głos. Jakby do siebie. Nadal był to ten sam dziecięcy, niewinny, dźwięczny głos, jak wcześniej...

Djablo

Zerknoł przelotnie na nowo przybyłuch.Wstał i przetrzepał się odruchowo.Rozejżał się bacznie po jeziorze.

Fedorra

Weszła .
Zobaczyła czarnego wilka , uśmiechnęła się do niego promiennie ,
- Może pogadasz ze mną ? - zapytała siadając .

Omega

Omega przyszła i usiadła. Rozejrzała się, jej wzrok zatrzymał się na jakiś wilkach.