Zamarznięte Jezioro

Athoria

Owinęła łapy długim ogonem. Jej wyraz pyska przez ten czas ani trochę się nie zmienił. Był taki sam, jak wcześniej. Tyle tu wilków z jej watahy, a żadnego nie zna. W jej oczach wciąż ta sama tajemnica. Ani drgnęła. Teraz stała jak posąg.

Djablo

Obrócił się do czarnej wilczycy.
-Ty musisz byś przyjaciółką mojej wrednej siostry?! Prawda?
Powiedział spokojnie do wilczycy.
-Ale chyba nie ma jej tu z tobą!?
Spytał nieco zły,rozejżał się po jeziorze szukając czarnej istoty Bali jego młodszej siostry.Spojżał podejżliwie na czarną wilczyce.

Fedorra

- Zgadza się - odpowiedziała z uśmiechem , - Nie nie ma jej tu ze mną . - dokończyła . - Dlaczego wrednej ? - zapytała po chwili .

Djablo

Wilk zmarszczył czoło.
-Sam nie wiem ale jest wredna,inaczej się zachowuje do przyjaciół a inaczej do mnie.
-Jest pyskata.Moim zdaniem.
Kątem oka przyglądał się wejściu,jego podejżenia mogły się sprawdzić.
-I wczepia nos w nie swoje sprawy!
Nie mal krzyknoł.
-To ty chyba byłaś na Lwiej Skałe?Można było się domyślić co kąbinowała z tym cwaniackim uśmieszkiem.

Fedorra

- No wiesz , ja jestem jedynaczką , więc nie wiem jak to jest klócić się o coś z siostrą czy bratem - zwróciła się do wilka . - Do mnie zwracała się życzliwie . - powiedziała i usiadła na trawie .

Balaa

Wbiegła rozejżała się bacznie po jeziorze.Nagle spostrzegła brata ruszyła tanecznie w jego strone.
-Witaj braciszku.
Powiedziała złośliwie pokazując kły.Puściła wilczycy oczko.

Djablo

Djablo podskoczył na widok siostrzyczki.
-Co..co ty tu robisz?
Spytał rozglądają się bez radnie.Zmarszczył czoło na jej zachowanie.
-Złośliwa siostra przybyła
Powiedział nieco wkurzony.

Soaphy

Weszła.
Zobaczyła wilka i waderę rozmawiających ze sobą. Podeszła do nich, a po chwili przeszła obok udając niezainteresowaną rozmową wilków. Tak, ona zawsze tak robiła.
Miała ochotę na małe psoty. Usiadła za wilkiem, a potem wstała i dumnie z podniesionym ogonem zaczęła chodzić tam i z powrotem. Czarna wadera wydawała jej się dość spokojna i miła. A wilk ? .. Sama nie wiedziała, więc położyła się na zielonej trawce, korzystając z ostatnich, najcieplejszych promieni słońca tego wieczoru.

Fedorra

- Em , to ja może was zostawię - wycofała się - Pogadam na wodospadzie diamentów z Mizu , jak skończsz to przyjdź . - zwróciła się do Bali a następnie uśmiechnęła się do czarnego wilka .

Soaphy

Wadera wstała, popatrzyła jeden raz na wilki i wycofała się. Wyszła.

Omega

Omega cały czas patrzyła na wilki. Wstała podeszła trochę do nich, a potem usiadła znowu przyglądając się im.

Balaa

Wadera warkneła
-Tylko nie złośliwa ty..ty..
Wilczyca odsłoniła kły na brata.
-A to ja decyduje gdzie chce być!
Warkneła na wilka,i nie waż się na mnie tak mówić!

Djablo

Wilk nie ragował na zachowanie siostry ignorował ją rozglądając się po jeziorze.Nastawiał tylko jedno ucho w jej strone.Uśmiechnoł się tylko pod nose.Wstał i usiadł do niej tyłem ignorując jej kły i warczenie.

Balaa

Przysiadła spokojnie spoglądając na brata.Nie nawidziła gdy ją ignorował.Wstała i położyła się obok Omegi.Po chwili obróciła się do brata i pokazała mu język, machneła energicznie ogonem patrząc przed siebie.

Omega

Omega spojrzała na Balle.
- Hej. - powiedziała do niej.

Balaa

Wilczyca ignorowała brata jak on ją.Siedziała obok Omegi machała energicznie ogonem dumna ze swego ignorowania.

Kihe

Wilk ukradkiem śmiał się ze zachowania rodzeństwa. Położył się na lodzie, jedno ucho nastawił w stronę Bali a drugie w stroną Djabla.

Sasori

Cień masywnej sylwetki z rogami na głowie nagle zniknął. Dało się wyczuć mordercze intencje kogoś 'z zewnątrz'. Potężny cień smukle przemieszczał się między drzewami, jakby okrążał wilki. Czarna mgła unosząca się nad glebą objęła łapy wszystkich obecnych, muskając delikatnie ich sierść.

Balaa

Wilczyca poruszył się niespokojnie przyglądał się czarnej mgle.Zastrzygła uszami przyglądając sie bacznie.Wstała i cofneła się nieco spoglądając na brata wynośle.

Sasori

O tak.. Jakże on uwielbiał wzbudzać w innych strach i ostrożność. Cień zwolnił nieco tępo, wciąż jednak otaczając wilki dziwną aurą. Mgła spokojnie oplatywała nadal ogony obecnych, snując się leniwie kilka centymetrów nad ziemią.