Zamarznięte Jezioro

Balaa

-Witaj!
Wilczyca uśmiechneła się ciepło do Omegi.Kątem oka przyglądała się czarnej mgle.

Sasori

Mgła wyglądała jakby była częścią krajobrazu tego miejsca. Jednak tak być nie powinno. Nagle cień całkiem zniknął. Zrobiło się niespokojnie i jakoś niezręcznie. Czy to wogóle była jakaś istota?

Volire

Volire otworzyła powoli oczy. Zasnęła? Możliwe. Wstała i przeciągnęła się jak kot. Z gracją podeszła do pewnego drzewa, wskoczyła na nie. Ziewnęła i poruszyła uszami. Odrzuciła blond grzywkę na bok, która nieznośnie spadała jej na oczy. Przecięła powietrze ogonem, zielonymi oczkami przyglądając się wodospadowi. Nie miała pojęcia, co działo się jeszcze dwie minuty wcześniej.

Sasori

Czekał na dogodną chwilę by wkońcu ujawnić swoją nie skromną osobę. O tak polował.. Już upatrzył sobię ofiarę. Musiał wyładować się na czymś, zaspokoić rządzę. Jego humor dziś był nie zbyt zadowalający. Szukał tylko potencjalnych ofiar, by zatuszować ten nieprzyjemny incydent z dzisiejszego dnia.

Volire

Wilczyca poruszyła uchem. Zamknęła oczy, oparła łeb o gałąź. Obie łapy były ułożony pod łbem. Tylko ogon zwisał swobodnie, poruszając się końcówką. Wiatr świstał i gwizdał, tańczył przyjemnie w sierści, włosach. O tak, Vol to uwielbiała.

Sasori

Nie mógł się doczekać kuszącej chwili. Ale narazie się ulotnił. Cierpliwie spoglądał na swoje ofiary. Był wyczuwalny, lecz niewidoczny. Mgła coraz mocniej, a raczej gęściej spowijała wilki.

Volire

Teraz poruszyła się para uszu. Wilczyca otworzyła jedno oko, potem drugie. Przyglądała się z wyraźnym zaciekawieniem mgle. Zeskoczyła z gałęzi, położyła się pod tym drzewem. Ułożyła łeb na trawie, mając "na oku" owe zjawisko. Końcówka jej ogona poruszała się coraz zacieklej.

Sasori

Mgła reagowała na ruch dość gwałtownie. Kiedy wilczyca zeskoczyła na twardy ląd, owa 'chmura' objęła szybko jej łapy. Delikatnie owinęła się wokół nich próbując dostać się coraz wyżej. Jakby pochłaniać waderę.

Kihe

Wilk usłyszał huk i przestraszył się podszedł bliżej brzegu chciał wskoczyć na brzeg, lecz bał się tego, że również może zostać zaatakowany.

Volire

- Eeeh...? - wydobyło się z jej pyska.
Pojęła, że coś jest nie tak. Poruszyła nerwowo uszami. Łapy odmówiły prawidłowego ruchu i stąpnęły mocno o ziemię. Ogon również stał jak sparaliżowany. Uszy Vol automatycznie odgięły się do tyłu.

Athoria

Znów zmrużyła powieki. Sasori? Czy się myliła? Czy to inny wilk lub imię... Westchnęła. Pamiętała tylko, jak wilka o takim imieniu kiedyś odmieniła pewna wadera. Nie pamiętała imienia tej wilczycy. Wie tylko, że nagle zniknęła z tej krainy. Sepira? ... To on? A nawet jeśli, to teraz jest już zupełnie innym. Nawet nie wiadomo, czy nosi to samo imię... Teraz stanęła jej przed oczami Okami. Ta dawna.
No nic. Nie jesteśmy istotami, które mogłyby przenosić się w czasie... To szara rzeczywistość... Spojrzała na żółtą wilczycę. Na cień. Trochę ją to irytowało. Nie lubiła czuć się obserwowaną. -Szukasz ofiary? -Szalenie wirujące oczy. Jaskrawe, tajemnicze spojrzenie. Niewinny, dziecięcy głos. -Tak jak powyrywać owadom skrzydełka, by skazane były na wieczne cierpienie. Dla nich nawet minuty pozostałego życia mogą stać się wiecznością. No nic... Czy dobrze kojarzę? Sasori? -Spytała niewinnym, melodyjnym głosem.

Sasori

Cienia nie było od dłuższego czasu, a żadnej istoty nie dało się już wyczuć. Po chwili zza barku Athorii wydobył się demoniczny, niski, a raczej kuszący głos.
-Owszem At.. - syknął jej do ucha. Nie wiadomo kiedy i skąd znalazł się tuż za nią, leżąc sobie luzacko na skalę. Nagle woń siarki przeszyła to miejsce, nieznośny i ostry zapach. Mgła nadal spowijała łapy wilków. Bez wątpienia była nie do rozwiania. Istotą był rzeczywiście Sasori. Wielki wilk, o potężnej sylwetce, jednak oczy jakby dymiły ciemnym ogniem, a na głowie widać było dwa zakrzywione rogi. Ogon był dość cienki i długi, a pazury nie chowały się ni na chwilę.

Kihe

Gdy usłyszałem ten głos, aż podskoczyłem z przerażenia. Serce biło mi coraz mocniej, ciarki zaczęły przechodzić mi po plecach, aż szczęka mi latała. Zrobiłem kilka kroków w bok, a potem prosto. Byłem teraz bardzo czujny.

Sasori

Kiedy dostrzegł reakcję młodego wilka, jeszcze bardziej się podjarał. Zniknął zza At, zupełnie jakby się rozpłynał. Pojawił się nagle za łodzikiem.
-Oooooj.. przestraszyłeś się? - syknął do niego szatańsko udając przejętego. Bawił się nim. Bawił się jego odczuciami. W stosunku do młodzika był wręcz nie wiarygodnych rozmiarów jak na normalne wilki. Przysunął mu się do ucha.
-Jak będziesz grzeczny.. to Cię nie zjem. - szepnął demonicznie, a oddech jego zalatywał siarką. Demon był dziś w podłym nastroju, wyrażał to bawiąc się innymi.

Athoria

Ten młody wilk też należał do nocy. Czuła tą woń. Widać, że jeszcze nie nauczył się panować nad strachem... Demon jak na razie tylko się nim bawił. Uczymy się na swoich błędach. Nie oswoisz się ze strachem, jak się z nim nie spotkasz... Ten szczeniak musi sobie poradzić.
-A więc pamiętasz skądś moje imię? -Spytała retorycznie. Nawet nie drgnęła. Wsłuchana w swój niewinny, piękny głosik. Jednak to on. Spuściła wzrok. Oczy wciąż wirowały, błyszcząc. -Jesteś trochę inny, niż ostatnio... -Powiedziała obojętnie, patrząc teraz na szczeniaka. Pomoże mu dopiero, gdy naprawdę będzie groziła mu śmierć.

Sasori

At odwróciła na moment uwagę Sasori'ego od bezbronnej ofiary.
-Dobrze pamiętam.. jesteś inna.. ale na zewnątrz. Chociaż.. - syknął morderczym tonem. Zwykle nie był aż tak podekscytowany swym stanem, lecz dziś wyjątkowo miał ochotę wyrzyć się na naiwnych ofiarach. Dobrze pamiętał te sytuacje nad morzem. Później był inny, zmieniła go pewna wilczyca. Następnie jednak stoczył się na złą drogę, a jego stan znacznie się pogorszył. Teraz znów był tym Sasori'm z początków, a jednak jeszcze gorszym, bardziej bezwzględnym.. demonicznym.
-Nawet nie wiesz jak bardzo.. - odparł szyderczo, a oczy zajęły się czarną mgłą, taką samą jak ta, krążąca nad ziemią.

Athoria

-Może i nie wiem... -Westchnęła, udając zamyśloną. Mlasnęła zielonym językiem. Rogatywka powoli zsuwała jej się z głowy. Tak irytująca czapeczka... Ciemna grzywka wciąż opadała na oczy, które lśniły dziwnym blaskiem. -A co z Sepirą? -Zapytała tym dziecięcym głosikiem. Była prawie pewna, jaka będzie odpowiedź... Ale jej dziwna gra kazała jej się o to spytać. Machnęła elegancko ogonem, wbijając w demona swój wzrok.

Sasori

Zacisnał kły.
-Kto? Pff. Chyba źle kojarzysz.. - zatuszował jakiekolwiek wspomnienia o tej naiwnej istocie w swych myslach. O tak już dawno demon rozprawił sie z ta sprawą. Wzrok jego tak pusty i arogancki odwrócił się na chwilę od rozmówczyni.

Athoria

-Pan demon się naburmuszył... -Stwierdziła, wciąż prowadząc tą swoją dziwną grę. -Faktycznie, chyba przesadziłam... -Westchnęła cicho, po czym spojrzała gdzieś w dal. Była spokojna. Gapiła się teraz w jakiś odległy, martwy punkt...

Sasori

Zniknął.. a po chwili znów znalazł się za wilczycą. Przemieszczał się jak szatański cień. Tak cicho, niepostrzeżenie.
-Tak sądzisz? - uśmieszek witał na jego pysku, tak arogancki i ironiczny, przebiegły.. Oczy od czasu czasu zaświeciły cimnym blaskiem, przebijający się przez zamglone źrenice. Czarna mgła powędrowała w tej chwili w stronę źródła - Sas'a. Snuła się powoli jak zabójczy wąż, aż zaplotła się gęsto na łapach At.