Zamarznięte Jezioro

Atrita

- Lepiej tracić czas przeciwko komuś, kto zapewni odpowiednią rozrywkę - odparła spokojnie, nie wtrącając się w poczynania Demonicznego bardziej, niźli owymi słowami. - Cóż za przyjemność złamać zapałkę, skoro można ukruszyć kamień? - zapytała, siadając obok niego i ciągle machając wolno ogonem.

Sasori

//Fedorra nie czytasz moich postów..//

Demon nie miał zamiaru zrobić krzywdy młodym waderom.. Przynajniej narazie, póki były niej, więcej grzeczne. Cóż.. Fedorra ruszała się dość gwałtownie, a to nie dawało spokoju mgle, która za każdym razem wdawała się w pogoń za wilczycą. Kiedy Baala uspokoiła swe ruchy, gaz upuścił swe więzy i teraz tylko lekko wirował wokół niej. Każdy gwałtowny ruch, sprawiał, że mgła instynktownie znów wiązała istotę.
Zrobił znudzoną minę.
-Jeśli nie ma nic lepszego.. każdy robak dobry na ofiarę.. - mruknął z lekkim niesmakiem. At miała trochę racji, a jej odzdziaływanie na żar demona, ochładzał nieco jego zamiary.

Fedorra

Fedorra uspokoiła się , oddychała wolno i miarowo , nie robiła żadnych gwałtownych ruchów , wogóle się nie ruszała .

Djablo

Wbiegł na jezioro.Rozejżał się bacznie.Zauważywszy demona uśmiechnoł się upiornie.Podszedł bliżej zauważywszy siostrę leżącą na lodzie.Przyjżał się podejżliwie demonowi.Delikatnie odsłaniał kły.Przysiadł ostroznie przy Evanie zasłaniając ją od prawej strony.Miał demona na oku z zaniepokojeniem przyglądał się siostrze.

Sasori

Baala mogła póki co oddychać spokojnie, jednak mgła miała ją 'na oku'. Co do Fedorry, mgła czuła jej narwaną duszę, mimo tego również nieco zelżała pod wpływem zpowolnienia oddechu wadery. Lecz i w tym przypadku wilczyca pilnowana była przez moc z piekieł. Demon spojrzał spokojnie na nowoprzybyłego.
-Ooo.. no, a przecież nie chciałeś się bawić.. - mruknął ironicznie, mierząc bezczelnie kruche ciało wilka, z najwyraźniej coś wartym temperamentem.
-No nie bój się.. nie zjem jej.. kim kolwiek jest. - dodał, napawając się widokiem jego strachu w oczach, obawy przed krzywdą dla jego.. no własnie.. kogo? Rodziny? Znajomej?

Djablo

Wilk był spokojny widząc że siostra miarowo oddycha.Przyglądał się demonowi spokojnie a na jego pysku było widać upiorny usmiech.Wbił pazury w ziemię i napioł mięśnie.

Atrita

Podniosła się na łapy, ocierając się końcówką ogona o bok Sasoriego. Spojrzała na niego swymi białymi ślepiami, a z jej kufy nie schodził ironiczny uśmiech.
- Tylko jedną mam prośbę, Demoniczny. Nie wyślij żadnej duszy na tamten świat, niech twe szpony nie kalają się śmiercią nie-wojowników - rzekła do niego tak, iż tylko on mógł usłyszeć jej słowa. Odwróciła się, powolnym krokiem się oddalając. Dlaczego nie rzekła tych słów na głos, dla ogółu? Któż mnie? Może młodym trzeba doświadczenia starszych? Jakkolwiek by ono straszne nie było...

Fedorra

Fedorra dalej się nie ruszała , odetchnęła i zapytała : - Długo bedziesz nas tak więzić ? - powiedziała spokojnym głosem .

Sasori

Kiedy wadera zbliżała się do niego, dech w jego piersiach drgał, a oczy nie schodziły z sylwetki wadery.
-Skoro taka jest Twoja wola.. - szepnął jak zahipnotyzowany. Po chwili jednak ocknął się i zaciskając kły odwrócił łeb. Spojrzał na samca z szatańską miną, a zarazem aroganckim uśmieszkiem.
-A ty co się przyglądasz.. no, noo, jak się napina.. - zachichotał, jawnie ukazując swą bezczelność. Młode wadery, mimo pilnowania przez mgłę, mogły miarowo się poruszać. Demon patrzył teraz na dorosłego samca, który próbował wywrzeć jakiekolwiek wrażenie... póki co, bez rezultatów.
-Troszkę adrenaliny wam nie zaszkodzi.. - mruknął znudzony nieco nie ruchawym towarzystwem. Nie spojrzał jednak na waderę, a jego wzrok wędrował po istocie Djabla. Nie wyczuwał w nim nic, za co się uważał.

Djablo

Rozlużnił się ,arogancko uśmiechnoł się do demona.Spojżał na siostre iuśmiechnoł się do Evany.Ignorując demona zbliżył się do siotry przewracając oczami.
-Ty zawsze wpadniesz w kłopoty.
Powiedział i uśmiechnoł się do siostru.

Sasori

Demon nie był wzruszony postawą owych wilków. Nuda doskwierała mu coraz bardziej. Spojrzał na samca i złowieszczo uśmiechnął się, widząc jego marną opiekę nad waderą.

Balaa

No nie tego juz nie wytrzymała.
-Ja w kłopoty?Raczej przez ciebie wpadam w kłopoty!
Spoirunowała brata wzrokiem zbliżyła się do niego.

Sasori

-Będzie bitkaa! - zaśmiał się ironicznie, siadając smętnie na trawie i patrząc na, najwidoczniej, rodzeństwo. W jego czarnych, jak otchłań slepiach zaiskrzyło coś dziwnego. Miał ochotę na rozrywkę, a takie kłótnie też można było zaliczyć do klasycznego kina.

Djablo

Wilk nie interesował się jej postawą ani zachowaniem.Był bardziej zajety czym innym.Czasami się zastanawiał czy lepiej by był stanąć po stronie demona niż siotry.Wstał i podszedł do Evany przysiadł obok niej.

Sasori

-Ojjj, nie odpowiesz jej jak pyta? - zaśmiał się ponownie, arogancko i bezczelnie, chcąc dooglądać ten rodzinny dramat.
-Nie kończcie przedstawienia.. - mruknął sętnie, z szalonym usmieszkiem na pysku. No tak, jakżesz mu się nuuudziło.

Balaa

Jednak wadera nie dała za wygraną.Siedziała i wpatrywała się grożnie w brta.Wstała i położyła się obok Fedorry.

Fedorra

- Przestańcie ! - krzyknęła Fedorra , - Djablo , ty jeszcze się zastanawiasz ? Przecież to Twoja siostra ! - fuknęła na Niego .

Athoria

//O.o" Ile czytania miałam -,-//

Ona cały czas stała tam, przysłuchując się rozmowie i bawiąc kamyczkiem, jak zabawką... Kątem oka spojrzała tylko za wychodzącą Atritą. Ta wadera wydawała się trochę ostudzić zapał demona... Jak kot położyła się na grzbiecie, bawiąc małą skałą, jak kłębkiem wełny. Zmrużyła oczy... Od samego początku wyczuwała, że tym wilkom nic większego, niż strach nie grozi. Muszą się przecież nauczyć z tym walczyć... O tak. Muszą. Dlaczego do tego tak podchodziła? Może to dlatego, że sama się tak wychowała? Kto wie. Nie mogą zawsze polegać na innych...

Djablo

-Zależy jakie.
Wilk obrócił się do demona
-Ona ma mnóstwo pytań.
Powiedział przyglądając się siostrze ciekawie.Warknoł do Fedorry.

Sasori

-No ładny cyrk.. - zaśmiał się jak gdyby to była rozrywka. Wkońcu leniwie położył się w tym samym miejscu, owijając długim, cienkim jak lina ogonem jakiś kamień tuż za nim. Wyprostował łeb i wypiął klatkę piersiową w przód, obserwując młodą waderę i jej brata. Uśmiech na jego pysku był ironiczny i demoniczny, a oczy biły arogancją i kpiną. Założył łapę, na łapę. gła wciąż unosiła się sennie po glebie, wokół wilków.